¹אחרי כן פתח איוב את פיהו ויקלל את יומו׃

¹ بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

²ויען איוב ויאמר׃

² لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

³יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃

³ آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

⁴היום ההוא יהי חשך אל ידרשהו אלוה ממעל ואל תופע עליו נהרה׃

⁴ در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

⁵יגאלהו חשך וצלמות תשכן עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃

⁵ آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

⁶הלילה ההוא יקחהו אפל אל יחד בימי שנה במספר ירחים אל יבא׃

⁶ آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

⁷הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל תבא רננה בו׃

⁷ آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

⁸יקבהו אררי יום העתידים ערר לויתן׃

⁸ در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

⁹יחשכו כוכבי נשפו יקו לאור ואין ואל יראה בעפעפי שחר׃

⁹ زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

¹⁰כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃

¹⁰ چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

¹¹למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃

¹¹ چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

¹²מדוע קדמוני ברכים ומה שדים כי אינק׃

¹² اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

¹³כי עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃

¹³ چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

¹⁴עם מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃

¹⁴ زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

¹⁵או עם שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃

¹⁵ در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

¹⁶או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא ראו אור׃

¹⁶ کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

¹⁷שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃

¹⁷ چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

¹⁸יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃

¹⁸ آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

¹⁹קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃

¹⁹ و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

²⁰למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃

²⁰ چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

²¹המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃

²¹ به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

²²השמחים אלי גיל ישישו כי ימצאו קבר׃

²² از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد. آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

²³לגבר אשר דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃

²³ آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

²⁴כי לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃

²⁵כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃

²⁶לא שלותי ולא שקטתי ולא נחתי ויבא רגז׃