¹וידבר יהוה אל משה לאמר׃

¹ خداوند به موسی فرمود:

²נקם נקמת בני ישראל מאת המדינים אחר תאסף אל עמיך׃

² «انتقام قوم اسرائیل را از مدیان بگیر و بعد از انجام این کار خواهی مرد.»

³וידבר משה אל העם לאמר החלצו מאתכם אנשים לצבא ויהיו על מדין לתת נקמת יהוה במדין׃

³ آنگاه موسی به مردم گفت: «عدّه‌ای را مسلّح نمایید تا به جنگ مدیان بروند و انتقام خداوند را از آنها بگیرند.

⁴אלף למטה אלף למטה לכל מטות ישראל תשלחו לצבא׃

⁴ شما باید از هر طایفه، یک‌هزار نفر را برای جنگ بفرستید.»

⁵וימסרו מאלפי ישראל אלף למטה שנים עשר אלף חלוצי צבא׃

⁵ پس آنها از هر طایفه، یک‌هزار نفر را که تعداد آنها به دوازده هزار نفر می‌رسید برای جنگ آماده و مسلّح ساختند

⁶וישלח אתם משה אלף למטה לצבא אתם ואת פינחס בן אלעזר הכהן לצבא וכלי הקדש וחצצרות התרועה בידו׃

⁶ و موسی آنها را تحت فرماندهی فینحاس، پسر العازار کاهن، همراه با اشیای مقدّس و شیپور برای نواختن اعلام جنگ، به میدان نبرد فرستاد.

⁷ויצבאו על מדין כאשר צוה יהוה את משה ויהרגו כל זכר׃

⁷ ارتش اسرائیل طبق فرمان خداوند به موسی، بر مدیان یورش بردند و همهٔ مردان مدیان کشته شدند.

⁸ואת מלכי מדין הרגו על חלליהם את אוי ואת רקם ואת צור ואת חור ואת רבע חמשת מלכי מדין ואת בלעם בן בעור הרגו בחרב׃

⁸ در میان کشته‌شدگان پنج پادشاه مدیان به نامهای اوی، راقم، صور، حور و رابع بودند. بلعام، پسر بعور را هم کشتند.

⁹וישבו בני ישראל את נשי מדין ואת טפם ואת כל בהמתם ואת כל מקנהם ואת כל חילם בזזו׃

⁹ مردم اسرائیل همهٔ زنها و کودکان مدیانی را به اسیر گرفتند. گلّه، رمه و دارایی آنها را تاراج کردند.

¹⁰ואת כל עריהם במושבתם ואת כל טירתם שרפו באש׃

¹⁰ شهرها و اردوگاههای ایشان را آتش زدند.

¹¹ויקחו את כל השלל ואת כל המלקוח באדם ובבהמה׃

¹¹ اسیران، غنایم جنگی و گلّه و رمه آنها را نزد موسی، العازار و سایر قوم که در دشت موآب، در کنار رود اردن مقابل شهر اریحا اردو زده بودند، بردند.

¹²ויבאו אל משה ואל אלעזר הכהן ואל עדת בני ישראל את השבי ואת המלקוח ואת השלל אל המחנה אל ערבת מואב אשר על ירדן ירחו׃

¹² موسی، العازار کاهن و رهبران قوم به پیشواز ارتش اسرائیل در خارج اردوگاه رفتند.

¹³ויצאו משה ואלעזר הכהן וכל נשיאי העדה לקראתם אל מחוץ למחנה׃

¹³ موسی از رهبران نظامی خشمگین شد

¹⁴ויקצף משה על פקודי החיל שרי האלפים ושרי המאות הבאים מצבא המלחמה׃

¹⁴ و از آنها پرسید: «چرا زنها را زنده گذاشتید؟

¹⁵ויאמר אליהם משה החייתם כל נקבה׃

¹⁵ همین زنها بودند که به نصیحت بلعام گوش دادند و قوم ما را در فغور، به بت‌پرستی تشویق کردند و در نتیجه، قوم خداوند دچار بلا شد.

¹⁶הן הנה היו לבני ישראל בדבר בלעם למסר מעל ביהוה על דבר פעור ותהי המגפה בעדת יהוה׃

¹⁶ پس حالا تمام پسران و زنهای شوهردار را بکشید.

¹⁷ועתה הרגו כל זכר בטף וכל אשה ידעת איש למשכב זכר הרגו׃

¹⁷ امّا دختران باکره را برای خود زنده نگه دارید.

¹⁸וכל הטף בנשים אשר לא ידעו משכב זכר החיו לכם׃

¹⁸ بعد هر شخصی، که کسی را کشته و یا به جسدی دست زده باشد تا هفت روز در بیرون اردوگاه بماند. بعد در روزهای سوم و هفتم، شما و اسیران شما طهارت کنید.

¹⁹ואתם חנו מחוץ למחנה שבעת ימים כל הרג נפש וכל נגע בחלל תתחטאו ביום השלישי וביום השביעי אתם ושביכם׃

¹⁹ همچنین تمام لباسها و اشیایی را که از چرم یا موی بُز و یا چوب ساخته شده باشند، پاک کنید.»

²⁰וכל בגד וכל כלי עור וכל מעשה עזים וכל כלי עץ תתחטאו׃

²⁰ العازار کاهن به ارتش اسرائیل که از جنگ برگشته بودند گفت: «اینها دستوراتی است که خداوند به موسی داد:

²¹ויאמר אלעזר הכהן אל אנשי הצבא הבאים למלחמה זאת חקת התורה אשר צוה יהוה את משה׃

²¹ هر چیزی که در آتش نمی‌سوزد، از قبیل طلا، نقره، برنز، آهن، حلبی و سرب را باید از آتش بگذرانید و هر چیز دیگری را که با آتش پاک نمی‌شود، باید با آب پاک کنید.

²²אך את הזהב ואת הכסף את הנחשת את הברזל את הבדיל ואת העפרת׃

²² در روز هفتم لباسهای خود را بشویید. آنگاه پاک می‌شوید و می‌توانید به اردوگاه بازگردید.»

²³כל דבר אשר יבא באש תעבירו באש וטהר אך במי נדה יתחטא וכל אשר לא יבא באש תעבירו במים׃

²³ خداوند به موسی فرمود: «تو و العازار با سایر رهبران قوم، همهٔ غنایم جنگی را، چه انسان و چه حیوان، صورت برداری کنید. سپس آنها را به دو قسمت تقسیم کنید. نصف آن را به سپاهیانی که به جنگ رفته‌اند و نیم دیگرش را به مردم اسرائیل بدهید.

²⁴וכבסתם בגדיכם ביום השביעי וטהרתם ואחר תבאו אל המחנה׃

²⁴ از همهٔ اسیران و گاو، الاغ، گوسفند و بُز که سهم سربازان است، یک پانصدم سهم خداوند است.

²⁵ויאמר יהוה אל משה לאמר׃

²⁵ این سهم را به العازار کاهن بدهید تا آن را به عنوان هدیهٔ مخصوص، به خداوند تقدیم کند.

²⁶שא את ראש מלקוח השבי באדם ובבהמה אתה ואלעזר הכהן וראשי אבות העדה׃

²⁶ از سهمی که به بقیّهٔ قوم می‌دهید، دو درصد همهٔ اسیران و گاو، الاغ، گوسفند و بُز را به لاویانی که در خیمهٔ عبادت خدمت می‌کنند، بدهید.»

²⁷וחצית את המלקוח בין תפשי המלחמה היצאים לצבא ובין כל העדה׃

²⁷ موسی و العازار طبق دستورات خداوند عمل کردند.

²⁸והרמת מכס ליהוה מאת אנשי המלחמה היצאים לצבא אחד נפש מחמש המאות מן האדם ומן הבקר ומן החמרים ומן הצאן׃

²⁸ غنایم به دست آمده به جز آنچه که سربازان برای خود نگه داشتند، عبارت بودند از: ششصد و هفتاد و پنج رأس گوسفند، هفتاد و دو هزار رأس گاو، ششصد و ده هزار رأس الاغ و سی و دو هزار دختر باکره.

²⁹ממחציתם תקחו ונתתה לאלעזר הכהן תרומת יהוה׃

²⁹ نیمی از تمام غنایم که به سپاهیان داده شد، اینها بودند: سیصد و سی و هفت هزار و پانصد رأس گوسفند (ششصد و هفتاد و پنج رأس به خداوند داده شد)، سی و شش هزار رأس گاو (هفتاد و دو رأس به معبد خداوند داده شد)، سی هزار و پانصد رأس الاغ (شصت و یک رأس به معبد خداوند داده شد) و شانزده هزار دختر (سی و دو دختر به معبد خداوند داده شد.)

³⁰וממחצת בני ישראל תקח אחד אחז מן החמשים מן האדם מן הבקר מן החמרים ומן הצאן מכל הבהמה ונתתה אתם ללוים שמרי משמרת משכן יהוה׃

³⁰ موسی طبق امر خداوند، همهٔ سهم خداوند را به العازار داد.

³¹ויעש משה ואלעזר הכהן כאשר צוה יהוה את משה׃

³¹ سهم بقیّهٔ قوم اسرائیل مساوی با سهم سپاهیان و از این قرار بود: سیصد و سی و هفت هزار و پانصد رأس گوسفند، سی و شش هزار رأس گاو، سی هزار و پانصد رأس الاغ و شانزده هزار دختر.

³²ויהי המלקוח יתר הבז אשר בזזו עם הצבא צאן שש מאות אלף ושבעים אלף וחמשת אלפים׃

³² طبق امر خداوند موسی دو درصد اینها را به لاویان داد.

³³ובקר שנים ושבעים אלף׃

³³ آنگاه رهبران نظامی پیش موسی آمده

³⁴וחמרים אחד וששים אלף׃

³⁴ گفتند: «ما سربازانی را که تحت فرمان ما بودند، شمردیم. حتّی یک نفرشان هم در جنگ کشته نشده‌اند.

³⁵ונפש אדם מן הנשים אשר לא ידעו משכב זכר כל נפש שנים ושלשים אלף׃

³⁵ پس ما همهٔ زیورهای طلا، بازوبند، دستبند، انگشتر، گوشواره و گلوبند را که به غنیمت گرفته‌ایم، به حضور خداوند، به عنوان کفّاره تقدیم می‌کنیم تا زندگی ما را از خطر حفظ فرماید.»

³⁶ותהי המחצה חלק היצאים בצבא מספר הצאן שלש מאות אלף ושלשים אלף ושבעת אלפים וחמש מאות׃

³⁶ موسی و العازار، طلاهایی را که به صورت زیورآلات ساخته شده بود، از آنها گرفتند.

³⁷ויהי המכס ליהוה מן הצאן שש מאות חמש ושבעים׃

³⁷ وزن تمام آنها در حدود صد و نود کیلو بود.

³⁸והבקר ששה ושלשים אלף ומכסם ליהוה שנים ושבעים׃

³⁸ (سپاهیان غنایمی را که به دست آورده بودند، برای خود نگه داشتند.) بعد موسی و العازار، طلاها را به خیمهٔ عبادت بردند تا در حضور خداوند یادگار قوم اسرائیل باشند.

³⁹וחמרים שלשים אלף וחמש מאות ומכסם ליהוה אחד וששים׃

³⁹ بعد موسی و العازار، طلاها را به خیمهٔ عبادت بردند تا در حضور خداوند یادگار قوم اسرائیل باشند.

⁴⁰ונפש אדם ששה עשר אלף ומכסם ליהוה שנים ושלשים נפש׃

⁴¹ויתן משה את מכס תרומת יהוה לאלעזר הכהן כאשר צוה יהוה את משה׃

⁴²וממחצית בני ישראל אשר חצה משה מן האנשים הצבאים׃

⁴³ותהי מחצת העדה מן הצאן שלש מאות אלף ושלשים אלף שבעת אלפים וחמש מאות׃

⁴⁴ובקר ששה ושלשים אלף׃

⁴⁵וחמרים שלשים אלף וחמש מאות׃

⁴⁶ונפש אדם ששה עשר אלף׃

⁴⁷ויקח משה ממחצת בני ישראל את האחז אחד מן החמשים מן האדם ומן הבהמה ויתן אתם ללוים שמרי משמרת משכן יהוה כאשר צוה יהוה את משה׃

⁴⁸ויקרבו אל משה הפקדים אשר לאלפי הצבא שרי האלפים ושרי המאות׃

⁴⁹ויאמרו אל משה עבדיך נשאו את ראש אנשי המלחמה אשר בידנו ולא נפקד ממנו איש׃

⁵⁰ונקרב את קרבן יהוה איש אשר מצא כלי זהב אצעדה וצמיד טבעת עגיל וכומז לכפר על נפשתינו לפני יהוה׃

⁵¹ויקח משה ואלעזר הכהן את הזהב מאתם כל כלי מעשה׃

⁵²ויהי כל זהב התרומה אשר הרימו ליהוה ששה עשר אלף שבע מאות וחמשים שקל מאת שרי האלפים ומאת שרי המאות׃

⁵³אנשי הצבא בזזו איש לו׃

⁵⁴ויקח משה ואלעזר הכהן את הזהב מאת שרי האלפים והמאות ויבאו אתו אל אהל מועד זכרון לבני ישראל לפני יהוה׃