¹על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

¹ در کنار رودخانه‌های بابل نشستیم و به یاد صهیون گریه کردیم.

²על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

² آلات موسیقی خود را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم.

³כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

³ زیرا کسانی‌که ما را به اسارت برده بودند، از ما خواستند تا برایشان یکی از سرودهای صهیون را بخوانیم و آنها را سرگرم کنیم.

⁴איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

⁴ امّا چگونه می‌توانستیم سرود خداوند را در دیار بیگانه بسراییم؟

⁵אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

⁵ ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم خشک گردد تا دیگر نتوانم چنگ بنوازم.

⁶תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

⁶ اگر تو را ای اورشلیم، به یاد نیاورم و تو را بر همهٔ شادی‌ها ترجیح ندهم، زبانم به کامم بچسبد و لال شوم.

⁷זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

⁷ خداوندا، به یادآور، روزی را که اَدومیان اورشلیم را تسخیر کردند و فریاد می‌زدند: «آن را با خاک یکسان کنید.»

⁸בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

⁸ ای بابل، تو ویران خواهی شد. خوشا به حال کسی‌که آن چه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد. خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.

⁹אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃

⁹ خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.