¹זבובי מות יבאיש יביע שמן רוקח יקר מחכמה מכבוד סכלות מעט׃

¹Ang mga patay na langaw ay nagpapabaho sa unguento ng manggagawa ng pabango: gayon ang munting kamangmangan ay sumisira ng karunungan at karangalan.

²לב חכם לימינו ולב כסיל לשמאלו׃

²Ang puso ng pantas na tao ay nasa kaniyang kanang kamay; nguni't ang puso ng mangmang ay sa kaniyang kaliwa.

³וגם בדרך כשהסכל הלך לבו חסר ואמר לכל סכל הוא׃

³Oo gayon din, pagka ang mangmang ay lumalakad sa daan, ay nawawalan siya ng bait, at kaniyang sinasabi sa bawa't isa, na siya'y isang ulol.

⁴אם רוח המושל תעלה עליך מקומך אל תנח כי מרפא יניח חטאים גדולים׃

⁴Kung ang diwa ng pinuno ay bumangon laban sa iyo, huwag kang umalis: sapagka't ang pagpapakalumanay ay nagpapalikat ng mga malaking pagkagalit.

⁵יש רעה ראיתי תחת השמש כשגגה שיצא מלפני השליט׃

⁵May isang kasamaan, na nakita ko sa ilalim ng araw na tila kamalian na nanggagaling sa pinuno:

⁶נתן הסכל במרומים רבים ועשירים בשפל ישבו׃

⁶Ang mangmang ay nauupo sa malaking karangalan, at ang mayaman ay nauupo sa mababang dako.

⁷ראיתי עבדים על סוסים ושרים הלכים כעבדים על הארץ׃

⁷Nakakita ako ng mga alipin na nakasakay sa mga kabayo, at ng mga pangulo na nagsisilakad sa lupa na gaya ng mga alipin.

⁸חפר גומץ בו יפול ופרץ גדר ישכנו נחש׃

⁸Siyang humuhukay ng lungaw ay mahuhulog doon: at ang sumisira sa pader, ay kakagatin siya ng ahas.

⁹מסיע אבנים יעצב בהם בוקע עצים יסכן בם׃

⁹Ang tumatabas ng mga bato ay masasaktan niyaon; at ang pumapalakol ng kahoy ay napapanganib doon.

¹⁰אם קהה הברזל והוא לא פנים קלקל וחילים יגבר ויתרון הכשיר חכמה׃

¹⁰Kung ang bakal ay pumurol, at hindi ihasa ninoman ang talim, marapat nga niyang gamitan ng lalong kalakasan: nguni't ang karunungan ay pinakikinabangang magturo.

¹¹אם ישך הנחש בלוא לחש ואין יתרון לבעל הלשון׃

¹¹Kung ang ahas ay kumagat bago maenkanto, wala ngang kapakinabangan sa mangeenkanto.

¹²דברי פי חכם חן ושפתות כסיל תבלענו׃

¹²Ang mga salita ng bibig ng pantas ay mapagbiyaya; nguni't ang mga labi ng mangmang ay lalamon sa kaniyang sarili.

¹³תחלת דברי פיהו סכלות ואחרית פיהו הוללות רעה׃

¹³Ang pasimula ng mga salita ng kaniyang bibig ay kamangmangan: at ang wakas ng kaniyang salita ay makamandag na kaululan.

¹⁴והסכל ירבה דברים לא ידע האדם מה שיהיה ואשר יהיה מאחריו מי יגיד לו׃

¹⁴Ang mangmang din naman ay nagpaparami ng mga salita: gayon ma'y hindi nalalaman ng tao kung ano ang mangyayari; at ang mangyayari pagkamatay niya, sinong makapagsasaysay sa kaniya?

¹⁵עמל הכסילים תיגענו אשר לא ידע ללכת אל עיר׃

¹⁵Ang gawa ng mga mangmang ay nagpapayamot sa bawa't isa sa kanila; sapagka't hindi niya nalalaman kung paanong pagparoon sa bayan.

¹⁶אי לך ארץ שמלכך נער ושריך בבקר יאכלו׃

¹⁶Sa aba mo, Oh lupain, kung ang iyong hari ay isang bata, at ang iyong mga pangulo ay nagsisikain sa umaga!

¹⁷אשריך ארץ שמלכך בן חורים ושריך בעת יאכלו בגבורה ולא בשתי׃

¹⁷Mapalad ka, Oh lupain, kung ang iyong hari ay anak ng mga mahal na tao, at ang iyong mga pangulo ay nagsisikain sa kaukulang panahon, sa ikalalakas, at hindi sa paglalasing!

¹⁸בעצלתים ימך המקרה ובשפלות ידים ידלף הבית׃

¹⁸Sa katamaran ay gumuguho ang bubungan; at di sa pagkilos ng mga kamay ay tumutulo ang bahay.

¹⁹לשחוק עשים לחם ויין ישמח חיים והכסף יענה את הכל׃

¹⁹Ang kapistahan ay ginagawa sa ikapagtatawa, at ang alak ay nagpapasaya sa buhay: at ang salapi ay sumasagot sa lahat ng mga bagay.

²⁰גם במדעך מלך אל תקלל ובחדרי משכבך אל תקלל עשיר כי עוף השמים יוליך את הקול ובעל הכנפים יגיד דבר׃

²⁰Huwag mong sumpain ang hari, huwag, huwag sa iyong pagiisip; at huwag mong sumpain ang mayaman sa iyong silid na tulugan: sapagka't isang ibon sa himpapawid ay magdadala ng tinig, at ang may mga pakpak ay magsasaysay ng bagay.