¹Felele pedig Jób, és monda:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²Még most is keserû az én beszédem; súlyosabb rajtam a csapás, ha panaszkodom.

²Magpahanggang ngayo'y mapanghimagsik ang aking daing: ang bugbog sa akin ay lalong mabigat kaysa aking hibik.

³Oh ha tudnám, hogy megtalálom õt, elmennék szinte az õ székéig.

³Oh mano nawang maalaman ko kung saan ko masusumpungan siya, upang ako'y dumating hanggang sa kaniyang likmuan!

⁴Elébe terjeszteném ügyemet, számat megtölteném mentõ erõsségekkel.

⁴Aking aayusin ang aking usap sa harap niya, at pupunuin ko ang aking bibig ng mga pangangatuwiran.

⁵Hadd tudnám meg, mely szavakkal felelne nékem; hadd érteném meg, mit szólana hozzám.

⁵Aking malalaman ang mga salita na kaniyang isasagot sa akin, at matatalastas ko kung ano ang kaniyang sasabihin sa akin.

⁶Vajjon erejének nagy volta szerint perelne-é velem? Nem; csak figyelmezne reám!

⁶Makikipagtalo ba siya sa akin sa kalakhan ng kaniyang kapangyarihan? Hindi; kundi pakikinggan niya ako.

⁷Ott egy igaz perelne õ vele; azért megszabadulhatnék birámtól örökre!

⁷Doo'y makapangangatuwiran sa kaniya ang matuwid; sa gayo'y maliligtas ako magpakailan man sa aking hukom.

⁸Ámde kelet felé megyek és nincsen õ, nyugot felé és nem veszem õt észre.

⁸Narito, ako'y nagpapatuloy, nguni't wala siya; at sa dakong likuran, nguni't hindi ko siya mamataan:

⁹Bal kéz felõl cselekszik, de meg nem foghatom; jobb kéz felõl rejtõzködik és nem láthatom.

⁹Sa kaliwa pagka siya'y gumagawa, nguni't hindi ko mamasdan siya: siya'y nagkukubli sa kanan, na hindi ko makita siya.

¹⁰De õ jól tudja az én utamat. Ha megvizsgálna engem, úgy kerülnék ki, mint az arany.

¹⁰Nguni't nalalaman niya ang daang aking nilalakaran; pagka kaniyang nasubok ako ay lalabas akong parang ginto.

¹¹Lábam az õ nyomdokát követte; utát megõriztem és nem hajoltam el.

¹¹Ang aking paa ay sumunod na lubos sa kaniyang mga hakbang. Ang kaniyang daan ay aking iningatan, at hindi ako lumiko.

¹²Az õ ajakinak parancsolatától sem tértem el; szájának beszédeit többre becsültem, mint életem táplálékát.

¹²Ako'y hindi humiwalay sa utos ng kaniyang mga labi; aking pinagyaman ang mga salita ng kaniyang bibig ng higit kay sa aking kailangang pagkain.

¹³Õ azonban [megmarad] egy mellett. Kicsoda téríthetné el õt? És a mit megkiván lelke, azt meg is teszi.

¹³Nguni't siya'y sa isang akala, at sinong makapagpapabalik sa kaniya? At kung ano ang ninanasa ng kaniyang kaluluwa siya nga niyang ginagawa.

¹⁴Bizony végbe viszi, a mi felõlem elrendeltetett, és ilyen még sok van õ nála.

¹⁴Sapagka't kaniyang isinasagawa ang itinakda sa akin: at maraming gayong mga bagay ang nasa kaniya.

¹⁵Azért rettegek az õ színe elõtt, és ha csak rá gondolok is, félek tõle.

¹⁵Kaya't ako'y nababagabag sa kaniyang harapan; pagka aking binubulay, ay natatakot ako sa kaniya.

¹⁶Mert Isten félemlítette meg az én szívemet, a Mindenható rettentett meg engem.

¹⁶Dahil sa pinapanglupaypay ng Dios ang aking puso, at binagabag ako ng Makapangyarihan sa lahat:

¹⁷Miért is nem pusztultam el e sötétség elõtt, vagy miért nem takarta el elõlem e homályt?!

¹⁷Sapagka't hindi ako inihiwalay sa harap ng kadiliman, ni tinakpan man niya ang salimuot na kadiliman sa aking mukha.