¹Felele pedig a Sukhból való Bildád, és monda:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²Hatalom és fenség az övé, a ki békességet szerez az õ magasságaiban.

²Kapangyarihan at takot ay sumasa kaniya; siya'y gumagawa ng kapayapaan sa kaniyang mga mataas na dako.

³Van-é száma az õ sereginek, és kire nem kél fel az õ világossága?

³May anomang bilang ba sa kaniyang mga hukbo? At doon sa hindi sinisikatan ng kaniyang liwanag?

⁴Hogy-hogy lehetne igaz a halandó Isten elõtt, hogyan lehetne tiszta, a ki asszonytól született?

⁴Paano ngang makapagiging ganap ang tao sa Dios? O paanong magiging malinis siya na ipinanganak ng isang babae.

⁵Nézd a holdat, az sem ragyogó, még a csillagok sem tiszták az õ szemei elõtt.

⁵Narito, pati ng buwan ay walang liwanag, at ang mga bituin ay hindi dalisay sa kaniyang paningin:

⁶Mennyivel kevésbé a halandó, a ki féreg, és az embernek fia, a ki hernyó.

⁶Gaano pa nga kaliit ang tao, na isang uod! At ang anak ng tao, na isang uod!