1Grádicsok éneke, Dávidtól. Örvendezek, mikor mondják nékem: Menjünk el az Úr házába!
1Ako'y natutuwa nang kanilang sabihin sa akin, tayo'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon.
2Ott álltak a mi lábaink a te kapuidban, oh Jeruzsálem!
2Ang mga paa natin ay nagsisitayo sa loob ng iyong mga pintuang-bayan, Oh Jerusalem;
3Jeruzsálem, te [szépen] épült, mint a jól egybeszerkesztett város!
3Jerusalem, na natayo na parang bayang siksikan:
4A hová feljárnak a nemzetségek, az Úrnak nemzetségei, bizonyságul Izráelnek, az Úr nevének tiszteletére.
4Na inaahon ng mga lipi, sa makatuwid baga'y ng mga lipi ng Panginoon, na pinaka patotoo sa Israel, upang magpasalamat sa pangalan ng Panginoon.
5Mert ott ülnek az ítélõszékek, Dávid házának székei.
5Sapagka't doo'y nalagay ang mga luklukan na ukol sa kahatulan, ang mga luklukan ng sangbahayan ni David.
6Könyörögjetek Jeruzsálem békességéért; legyenek boldogok a téged szeretõk!
6Idalangin ninyo ang kapayapaan ng Jerusalem: sila'y magsisiginhawa na nagsisiibig sa iyo.
7Békesség legyen a te várfalaid között, csendesség a te palotáidban.
7Kapayapaan nawa ang sumaloob ng inyong mga kuta, at kaginhawahan sa loob ng iyong mga palasio.
8Atyámfiaiért és barátaimért hadd mondhassam: béke veled!
8Dahil sa aking mga kapatid at aking mga kasama, aking sasabihin ngayon, kapayapaan ang sumaiyong loob.
9Az Úrnak, a mi Istenünknek házáért hadd kivánhassak jót tenéked!
9Dahil sa bahay ng Panginoon nating Dios. Hahanapin ko ang iyong buti.