1Grádicsok éneke.
1Mula sa mga kalaliman ay dumaing ako sa iyo, Oh Panginoon.
2Uram, hallgasd meg az én szómat; legyenek füleid figyelmetesek könyörgõ szavamra!
2Panginoon, dinggin mo ang aking tinig: pakinggan ng iyong mga pakinig ang tinig ng aking mga pamanhik.
3Ha a bûnöket számon tartod, Uram: Uram, kicsoda maradhat meg?!
3Kung ikaw, Panginoon, magtatanda ng mga kasamaan, Oh Panginoon, sinong tatayo?
4Hiszen te nálad van a bocsánat, hogy féljenek téged!
4Nguni't may kapatawarang taglay ka, upang ikaw ay katakutan.
5Várom az Urat, várja az én lelkem, és bízom az õ igéretében.
5Aking hinihintay ang Panginoon, hinihintay ng aking kaluluwa, at sa kaniyang salita ay umaasa ako.
6[Várja] lelkem az Urat, jobban, mint az õrök a reggelt, az õrök a reggelt.
6Hinihintay ng aking kaluluwa ang Panginoon, ng higit kay sa paghihintay ng bantay sa umaga; Oo, higit kay sa bantay sa umaga.
7Bízzál Izráel az Úrban, mert az Úrnál van a kegyelem, és bõséges nála a szabadítás!
7Oh Israel, umasa ka sa Panginoon; sapagka't sa Panginoon ay may kagandahang-loob.
8Meg is szabadítja õ Izráelt minden õ bûnébõl.
8At kaniyang tutubusin ang Israel sa lahat niyang kasamaan.