¹Ének. A Kóráh fiainak zsoltára. Az éneklõmesternek a Mahalath- lehannóthra. Az Ezrahita Hémán tanítása.

¹Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

²Uram, szabadításomnak Istene! Nappal kiáltok, éjjelente elõtted vagyok:

²Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

³Jusson elõdbe imádságom, hajtsad füled az én kiáltozásomra!

³Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

⁴Mert betelt a lelkem nyomorúságokkal, és életem a Seolig jutott.

⁴Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

⁵Hasonlatossá lettem a sírba szállókhoz; olyan vagyok, mint az erejevesztett ember.

⁵Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

⁶A holtak közt van az én helyem, mint a megölteknek, a kik koporsóban feküsznek, a kikrõl többé nem emlékezel, mert elszakasztattak a te kezedtõl.

⁶Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

⁷Mély sírba vetettél be engem, sötétségbe, örvények közé.

⁷Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

⁸A te haragod reám nehezedett, és minden haboddal nyomtál engem. Szela.

⁸Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

⁹Elszakasztottad ismerõseimet tõlem, útálattá tettél elõttök engem; berekesztettem és ki nem jöhetek.

⁹Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

¹⁰Szemem megsenyvedett a nyomorúság miatt; kiáltalak téged Uram minden napon, hozzád terjengetem kezeimet.

¹⁰Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

¹¹Avagy a holtakkal teszel-é csodát? Felkelnek-é vajjon az árnyak, hogy dicsérjenek téged? Szela.

¹¹Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

¹²Beszélik-é a koporsóban a te kegyelmedet, hûségedet a pusztulás helyén?

¹²Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

¹³Megtudhatják-é a sötétségben a te csodáidat, és igazságodat a feledékenység földén?

¹³Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

¹⁴De én hozzád rimánkodom, Uram, és jó reggel elédbe jut az én imádságom:

¹⁴Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

¹⁵Miért vetsz el hát Uram engem, [és] rejted el orczádat én tõlem?

¹⁵Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

¹⁶Nyomorult és holteleven vagyok ifjúságomtól kezdve; viselem a te rettentéseidet, roskadozom.

¹⁶Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

¹⁷Általmentek rajtam a te búsulásaid; a te szorongatásaid elemésztettek engem.

¹⁷Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

¹⁸Körülvettek engem, mint a vizek egész napon; együttesen körülöveztek engem. [ (Psalms 88:19) Elszakasztottál tõlem barátot és rokont; ismerõseim a - setétség. ]

¹⁸Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.