¹Lalu berbicaralah Elifas, katanya: "Ayub, kesalkah engkau bila aku bicara? Tak sanggup aku berdiam diri lebih lama.

¹Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

²(4:1)

²Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

³Banyak orang telah kauberi pelajaran, dan mereka yang lemah telah kaukuatkan.

³Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

⁴Kata-katamu yang memberi semangat, membangunkan orang yang tersandung, lemas dan penat.

⁴Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieen hebt gij vastgesteld;

⁵Tetapi kini engkau sendiri ditimpa duka; kau terkejut, dan menjadi putus asa.

⁵Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

⁶Bukankah engkau setia kepada Allah; bukankah hidupmu tiada cela? Jika begitu, sepantasnyalah engkau yakin dan tak putus asa.

⁶Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

⁷Pikirlah, pernahkah orang yang tak bersalah ditimpa celaka dan musibah?

⁷Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

⁸Aku tahu dari pengamatan bahwa orang yang membajak ladang kejahatan, dan menabur benih bencana bagai biji tanaman, akan menuai celaka dan kesusahan!

⁸Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

⁹Bagai badai, begitulah murka Allah membinasakan mereka hingga punah!

⁹Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

¹⁰Orang jahat mengaum dan meraung, bagaikan singa mereka menggerung. Tetapi Allah membungkam mereka serta mematahkan gigi-giginya.

¹⁰De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

¹¹Mereka mati seperti singa kekurangan makanan, sehingga anak-anaknya bercerai-berai tak keruan.

¹¹De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

¹²Pernah suatu wahyu sampai kepadaku, bagaikan bisikan halus dalam telingaku.

¹²Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

¹³Tidurku terganggu dan terusik olehnya, seperti mendapat mimpi yang buruk di malam buta.

¹³Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

¹⁴Aku pun terkejut dan menggigil gentar; seluruh tubuhku bergundang, gemetar.

¹⁴Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

¹⁵Angin sepoi menyentuh wajahku, maka tegaklah bulu romaku.

¹⁵Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

¹⁶Suatu sosok berdiri di hadapanku; kutatap, tetapi ia asing bagiku. Lalu kudengar bunyi suara memecah heningnya suasana,

¹⁶Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

¹⁷'Mungkinkah manusia tanpa salah di hadapan Allah? Mungkinkah ia tidak bercela di mata Penciptanya?

¹⁷Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

¹⁸Bahkan hamba-hamba Allah di surga, tak dapat dipercayai oleh-Nya. Bahkan pada malaikat-malaikat-Nya didapati-Nya kesalahan dan cela.

¹⁸Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

¹⁹Apalagi makhluk dari tanah liat makhluk debu yang dapat dipencet seperti ngengat!

¹⁹Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

²⁰Makhluk itu hidup di waktu pagi, lalu mati terlantar di senja hari, dan untuk selamanya ia tak diingat lagi.

²⁰Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

²¹Maka hilanglah segala yang dimiliki; ia pun mati tanpa beroleh akal budi.'

²¹Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.