¹Sejak lahir manusia itu lemah, tidak berdaya; hidupnya singkat serta penuh derita.

¹Človek, rojen iz žene, je kratkih dni in dosita ima nadlog,

²Ia bersemi dan layu seperti kembang; lenyap seperti bayangan, terus menghilang.

²je kakor cvetka, ki se dvigne iz popka, pa uvene, in beži kakor senca in nima obstanka.

³Ya Allah, masakan Engkau mau memandangku, dan menghadapkan aku ke pengadilan-Mu!

³In nad takim še odpiraš oko svoje, in mene vodiš v sodbo s seboj?

⁴Dapatkah manusia yang berdosa mendatangkan hal yang sempurna?

⁴O, da bi kdaj prišel čist iz nečistega! Niti eden!

⁵Jumlah umur manusia sudah Kautentukan; jumlah bulannya sudah Kaupastikan. Kautetapkan pula batas-batas hidupnya; tidak mungkin ia melangkahinya.

⁵Ker so torej določeni njegovi dnevi in meseci po številu pri tebi, ker si mu napravil meje, ki jih ne sme prestopiti:

⁶Biarkanlah ia beristirahat, jangan ganggu dia; supaya ia dapat menikmati hidupnya sampai selesai tugasnya.

⁶ozri se stran od njega, da dobi pokoj, dokler ne dokonča kakor najemnik dneva svojega.

⁷Masih ada harapan bagi pohon yang ditebang; ia akan bertunas lagi, lalu bercabang.

⁷Kajti za drevo je upanje: če ga posekajo, zopet požene odrastke, in njegovo mladje ne prestane.

⁸Meskipun di dalam tanah akarnya menjadi lapuk, dan tanggulnya mati karena busuk,

⁸Ko se v zemlji mu postara korenina in mu parobek umira v prahu,

⁹tetapi bila disentuh air, ia tumbuh lagi; seperti tanaman muda, tunas-tunasnya muncul kembali.

⁹da le začuti duh vode, vnovič ozeleni in požene veje kakor mlada sajenica.

¹⁰Tapi bila manusia mati, habis riwayatnya; ia meninggal dunia, lalu ke mana perginya?

¹⁰Mož pa umre in leži strt, človek izpusti duha, in kje je?

¹¹Seperti air menguap dari dalam telaga, seperti sungai surut sampai habis airnya,

¹¹Kakor se voda razteče iz jezera in reka usahne in se posuši,

¹²begitu pula manusia yang telah mati: ia tidak akan dapat bangkit kembali. Ia tak akan terjaga selama langit masih ada, tak pernah lagi bangun dari tidurnya.

¹²tako leže človek in ne vstane; dokler bodo nebesa, se ne prebude in nič jih ne vzdrami iz spanja.

¹³Sembunyikanlah aku di dalam dunia orang mati; lindungilah aku sampai Kau tidak marah lagi. Tapi tentukanlah waktu untuk mengingat diriku.

¹³O da bi me shranil v šeolu, da bi me skril, dokler ne mine jeza tvoja, mi določil rok, in potem se me spomnil!

¹⁴Sebab, apabila manusia mati, dapatkah ia hidup kembali? Hari demi hari aku menunggu sampai masa pahitku ini lalu.

¹⁴(Ko človek umre, bo li spet živel?) Vse dni, dokler sem v vojni službi, bi hotel čakati, dokler mi ne pride prememba.

¹⁵Maka Engkau akan memanggil aku, dan aku pun akan memberi jawaban; Engkau akan sayang lagi kepadaku, makhluk yang Kauciptakan.

¹⁵Ti bi poklical, in jaz bi ti odgovoril; tožilo bi se ti po svojih rok stvari.

¹⁶Lalu akan Kauawasi setiap langkahku, tapi tidak lagi Kauperhatikan dosaku.

¹⁶Kajti sedaj šteješ korake moje; ne paziš li na greh moj?

¹⁷Dosaku akan Kauampuni dan Kausingkirkan; salahku waktu dulu akan Kauhapuskan.

¹⁷Zapečatena je v zvezku pregreha moja, in še pridevaš h krivici moji.

¹⁸Kelak gunung-gunung akan runtuh dan porak poranda, dan gunung batu yang kokoh bergeser dari tempatnya.

¹⁸Saj še gora se sesuje in razdrobi in skalovje preperi z mesta svojega,

¹⁹Batu-batu akan dikikis oleh air yang mengalir kuat; tanah akan dihanyutkan oleh hujan yang lebat. Demikianlah Kauhancurkan harapan manusia.

¹⁹vode prevotlijo kamene, njih nalivi odplavijo zemeljski prah: enako uničuješ smrtniku upanje.

²⁰Kaukalahkan dia untuk selama-lamanya; Kausuruh dia pergi dan Kauubah wajahnya.

²⁰Ti ga ukrotiš za vselej, in odide; ko mu onespodobiš lice, ga pošlješ v grob.

²¹Anak-anaknya menjadi orang mulia, tetapi ia tidak mengetahuinya. Dan apabila mereka menjadi hina, tak ada yang memberitahukan kepadanya.

²¹Ako so v časti otroci njegovi, on tega ne ve, in so li ponižani, tega ne zazna.Samo meso njegovo občuti ob njem bolečine in duša njegova žaluje v njem.

²²Hanya nyeri tubuhnya yang dirasakannya; hanya pilu hatinya yang dideritanya."

²²Samo meso njegovo občuti ob njem bolečine in duša njegova žaluje v njem.