¹Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,

¹Potem odpre Job usta in kolne svoj dan.

²"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!

²In izpregovori Job in reče:

³(3:2)

³Izgine naj dan, ki sem v njem bil rojen, in noč, ki je rekla: Deček je spočet!

⁴Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.

⁴Tisti dan – naj postane teman, ne vprašaj po njem Bog od zgoraj, svit mu ne zasij nikdar!

⁵Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.

⁵Tema in senca smrti naj si ga prisvojita, mrak naj se ušatori nad njim, vse, kar temni dan, naj ga prestraši!

⁶Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.

⁶Tista noč – tema jo prevzemi, naj se ne veseli med dnevi leta, naj ne pride v mesecev število!

⁷Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.

⁷Da, tista noč bodi nerodovitna, veselega glasu ne bodi v njej!

⁸Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;

⁸Prekolnite jo, čarovniki, ki preklinjate dan, ki ste zmožni zbuditi leviatana.

⁹jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.

⁹Potemné naj zvezde njenega somraka, pričakuje naj svetlobe, pa je ne bodi, tudi utripanja jutranje zarje naj ne zagleda:

¹⁰Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.

¹⁰zato ker mi ni zaprla materinega telesa, ni skrila nadloge mojim očem.

¹¹Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?

¹¹Zakaj nisem umrl kar ob rojstvu, izpustil duše, ko sem prišel iz materinega telesa?

¹²Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?

¹²Zakaj sem bil vzet na kolena in zakaj na prsi, da sem sesal?

¹³Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,

¹³Kajti sedaj bi ležal in bi počival in spal – in imel bi pokoj

¹⁴seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.

¹⁴s kralji in svetovalci zemlje, ki so si zgradili podrtine,

¹⁵Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.

¹⁵ali s knezi, ki so imeli zlata, ki so napolnili hiše svoje s srebrom.

¹⁶Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?

¹⁶Ali da bi me sploh ne bilo kakor ni izpovitka, ki so ga zagrebli, kakor otročiči, ki nikdar niso videli luči!

¹⁷Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.

¹⁷Tam je nehalo krivičnikov divjanje, tam počivajo, ki jim je opešala moč;

¹⁸Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.

¹⁸tam mirno ležé vkup vsi zasužnjenci, ne slišijo več glasu priganjalca.

¹⁹Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.

¹⁹Mali in veliki – tam eno je in isto, in hlapec je prost gospodarja svojega.

²⁰Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?

²⁰Čemu je dal Bog siromaku luč in življenje onim, ki so v bridkosti duše?

²¹Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.

²¹ki čakajo smrti, pa je ni, in hrepene po njej bolj, nego kdor koplje zaklade,

²²Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.

²²ki bi se silno veselili in radovali, ko bi našli grob?

²³Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.

²³Čemu je luč možu, čigar pot je prikrita in ki ga je Bog ogradil s trnjem?

²⁴Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.

²⁴Zakaj kadar bi imel jesti, mi je zdihovati, in stokanje moje se razliva kakor voda.

²⁵Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.

²⁵Kajti česar sem se bal, to je prišlo nadme, česar me je bilo strah, to me je zadelo.Ni mi miru, ne pokoja, ne počitka, a nova prihaja bridkost!

²⁶Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."

²⁶Ni mi miru, ne pokoja, ne počitka, a nova prihaja bridkost!