1Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.
1Spomni se, o GOSPOD, kaj nas je zadelo, ozri se in poglej sramoto našo!
2Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.
2Dediščina naša je pripadla tujcem, hiše naše inozemcem.
3Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.
3Sirote smo, brez očeta, matere naše so kakor vdove.
4Air minum dan kayu api harus kami beli.
4Vode svoje pijemo za denar, drva svoja dobivamo za plačilo.
5Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.
5Preganjalci naši nam stopajo na vrat; utrujeni smo, ne dovolijo nam pokoja.
6Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.
6Egipčanu molimo roko, tudi Asircu, da se nasitimo kruha.
7Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.
7Očetje naši so grešili, in ni jih več; nam pa je nositi njih krivice.
8Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.
8Hlapci nam gospodujejo; nikogar ni, ki bi nas oprostil iz njih roke.
9Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.
9Z nevarnostjo življenja svojega prinašamo kruh svoj spričo meča puščave.
10Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.
10Koža naša je začrnela kakor peč zavoljo vroče lakote.
11Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.
11Žene na Sionu so oskrunjali, device po mestih Judovih.
12Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.
12Poglavarje obešajo njih roke, starčkov obličje se ne časti.
13Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.
13Mladeniči nosijo mlinske kamene in dečki padajo pod lesom.
14Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.
14Starci so nehali shajati se med vrati, mladeniči na petje svoje.
15Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.
15Minilo je srca našega veselje, v žalost se je preobrnil naš ples.
16Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.
16Venec naše glave je padel. Gorje nam! ker smo grešili.
17Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.
17Zato omedleva srce naše, zavoljo tega so nam otemnele oči:
18(5:17)
18zavoljo gore Sionske, ki je opustošena; lisice prosto hodijo po njej.
19Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.
19Ti, GOSPOD, ostaneš vekomaj, prestol tvoj od roda do roda.
20Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?
20Zakaj nas vekomaj pozabljaš, hočeš li nas zapustiti za dolge čase?
21Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.
21Pelji nas nazaj k sebi, o GOSPOD, da se povrnemo; ponovi dni naše kakor v prejšnjih časih!Ali bi nas popolnoma zavrgel, razsrdil se zoper nas tako silno?
22Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?
22Ali bi nas popolnoma zavrgel, razsrdil se zoper nas tako silno?