1Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,
1Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!
2At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3(3:2)
3Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.
4Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.
5Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.
6Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.
7Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;
8Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.
9Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.
10Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?
11Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?
12Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,
13Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.
14Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.
15O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?
16O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.
17Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.
18Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.
19Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?
20Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.
21Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.
22Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.
23Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.
24Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.
25Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."
26Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.