¹Til söngstjórans. Eftir Davíð, þjón Drottins, er flutti Drottni orð þessara ljóða, þá er Drottinn frelsaði hann af hendi allra óvina hans og af hendi Sáls.

¹Voor den opperzangmeester, een psalm van David, de knecht des HEEREN, die de woorden dezes lieds tot den HEERE gesproken heeft, ten dage, als de HEERE hem gered had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.

²Hann mælti: Ég elska þig, Drottinn, þú styrkur minn.

²Hij zeide dan: Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!

³Drottinn, bjarg mitt og vígi og frelsari minn, Guð minn, hellubjarg mitt, þar sem ég leita hælis, skjöldur minn og horn hjálpræðis míns, háborg mín!

³De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek.

⁴Lofaður sé Drottinn, hrópa ég, og ég frelsast frá óvinum mínum.

⁴Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.

⁵Brimöldur dauðans umkringdu mig, elfur glötunarinnar skelfdu mig,

⁵Banden des doods hadden mij omvangen, en beken Belials verschrikten mij.

⁶snörur Heljar luktu um mig, möskvar dauðans féllu yfir mig.

⁶Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij.

⁷Í angist minni kallaði ég á Drottin, og til Guðs míns hrópaði ég. Hann heyrði raust mína í helgidómi sínum, og óp mitt barst til eyrna honum.

⁷Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren.

⁸Jörðin bifaðist og nötraði, undirstöður fjallanna skulfu, þær bifuðust, því að hann var reiður,

⁸Toen daverde en beefde de aarde, en de gronden der bergen beroerden zich en daverden, omdat Hij ontstoken was.

⁹reykur gekk fram úr nösum hans og eyðandi eldur af munni hans, glóðir brunnu út frá honum.

⁹Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.

¹⁰Hann sveigði himininn og steig niður, og skýsorti var undir fótum hans.

¹⁰En Hij boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder Zijn voeten.

¹¹Hann steig á bak kerúb og flaug af stað og sveif á vængjum vindarins.

¹¹En Hij voer op een cherub, en vloog; ja, Hij vloog snellijk op de vleugelen des winds.

¹²Hann gjörði myrkur að skýli sínu, regnsorta og skýþykkni að fylgsni sínu allt um kring.

¹²Duisternis zette Hij tot Zijn verberging; rondom Hem was Zijn tent, duisterheid der wateren, wolken des hemels.

¹³Frá ljómanum fyrir honum brutust hagl og eldglæringar gegnum ský hans.

¹³Van den glans, die voor Hem was, dreven Zijn wolken daarhenen, hagel en vurige kolen.

¹⁴Þá þrumaði Drottinn á himnum, og Hinn hæsti lét raust sína gjalla.

¹⁴En de HEERE donderde in den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem, hagel en vurige kolen.

¹⁵Hann skaut örvum sínum og tvístraði óvinum sínum, lét eldingar leiftra og hræddi þá.

¹⁵En Hij zond Zijn pijlen uit, en verstrooide ze; en Hij vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.

¹⁶Þá sá í mararbotn, og undirstöður jarðarinnar urðu berar fyrir ógnun þinni, Drottinn, fyrir andgustinum úr nösum þínum.

¹⁶En de diepe kolken der wateren werden gezien, en de gronden der wereld werden ontdekt, van Uw schelden, o HEERE! van het geblaas des winds van Uw neus.

¹⁷Hann seildist niður af hæðum og greip mig, dró mig upp úr hinum miklu vötnum.

¹⁷Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.

¹⁸Hann frelsaði mig frá hinum sterku óvinum mínum, frá fjandmönnum mínum, er voru mér yfirsterkari.

¹⁸Hij verloste mij van mijn sterken vijand, en van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.

¹⁹Þeir réðust á mig á mínum óheilladegi, en Drottinn var mín stoð.

¹⁹Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij tot een Steunsel.

²⁰Hann leiddi mig út á víðlendi, frelsaði mig, af því að hann hafði þóknun á mér.

²⁰En Hij voerde mij uit in de ruimte, Hij rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.

²¹Drottinn fer með mig eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna geldur hann mér,

²¹De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid, Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.

²²því að ég hefi varðveitt vegu Drottins og hefi ekki reynst ótrúr Guði mínum.

²²Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.

²³Allar skipanir hans hefi ég fyrir augum, og boðorðum hans þokaði ég eigi burt frá mér.

²³Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen deed ik niet van mij weg.

²⁴Ég var lýtalaus fyrir honum og gætti mín við misgjörðum.

²⁴Maar ik was oprecht bij Hem, en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.

²⁵Fyrir því galt Drottinn mér eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna fyrir augliti hans.

²⁵Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar de reinigheid mijner handen, voor Zijn ogen.

²⁶Gagnvart ástríkum ert þú ástríkur, gagnvart ráðvöndum ráðvandur,

²⁶Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren, bij den oprechten man houdt Gij U oprecht.

²⁷gagnvart hreinum hreinn, en gagnvart rangsnúnum ert þú afundinn.

²⁷Bij den reine houdt Gij U rein, maar bij den verkeerde bewijst Gij U een Worstelaar.

²⁸Þú hjálpar þjáðum lýð, en gjörir hrokafulla niðurlúta.

²⁸Want Gij verlost het bedrukte volk, maar de hoge ogen vernedert Gij.

²⁹Já, þú lætur lampa minn skína, Drottinn, Guð minn, þú lýsir mér í myrkrinu.

²⁹Want Gij doet mijn lamp lichten; de HEERE, mijn God, doet mijn duisternis opklaren.

³⁰Því að fyrir þína hjálp brýt ég múra, fyrir hjálp Guðs míns stekk ég yfir borgarveggi.

³⁰Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over een muur.

³¹Vegur Guðs er lýtalaus, orð Drottins er hreint, skjöldur er hann öllum þeim sem leita hælis hjá honum.

³¹Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.

³²Hver er Guð nema Drottinn, og hver er hellubjarg utan vor Guð?

³²Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan alleen onze God?

³³Sá Guð sem gyrðir mig styrkleika og gjörir veg minn sléttan,

³³Het is God, Die mij met kracht omgordt; en Hij heeft mijn weg volkomen gemaakt.

³⁴sem gjörir fætur mína sem hindanna og veitir mér fótfestu á hæðunum,

³⁴Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en Hij stelt mij op mijn hoogten.

³⁵sem æfir hendur mínar til hernaðar, svo að armar mínir benda eirbogann.

³⁵Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.

³⁶Og þú gafst mér skjöld hjálpræðis þíns, og hægri hönd þín studdi mig, og lítillæti þitt gjörði mig mikinn.

³⁶Ook hebt Gij mij het schild Uws heils gegeven, en Uw rechterhand heeft mij ondersteund, en Uw zachtmoedigheid heeft mij groot gemaakt.

³⁷Þú rýmdir til fyrir skrefum mínum, og ökklar mínir riðuðu ekki.

³⁷Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij, en mijn enkelen hebben niet gewankeld.

³⁸Ég elti óvini mína og náði þeim og sneri ekki aftur, fyrr en ég hafði gjöreytt þeim.

³⁸Ik vervolgde mijn vijanden, en trof hen aan; en ik keerde niet weder, totdat ik hen verdaan had.

³⁹Ég molaði þá sundur, þeir máttu eigi upp rísa, þeir hnigu undir fætur mér.

³⁹Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder mijn voeten.

⁴⁰Þú gyrtir mig styrkleika til ófriðarins, beygðir fjendur mína undir mig.

⁴⁰Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

⁴¹Þú lést mig sjá bak óvina minna, og fjendum mínum eyddi ég.

⁴¹En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.

⁴²Þeir hrópuðu, en enginn kom til hjálpar, þeir hrópuðu til Drottins, en hann svaraði þeim ekki.

⁴²Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

⁴³Og ég muldi þá sem mold á jörð, tróð þá fótum sem saur á strætum.

⁴³Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als slijk der straten.

⁴⁴Þú frelsaðir mig úr fólkorustum, gjörðir mig að höfðingja þjóðanna, lýður sem ég þekkti ekki þjónar mér.

⁴⁴Gij hebt mij uitgeholpen van de twisten des volks; Gij hebt mij gesteld tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.

⁴⁵Óðara en þeir heyra mín getið, hlýða þeir mér, útlendingar smjaðra fyrir mér.

⁴⁵Zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd; vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen.

⁴⁶Útlendingar dragast upp og koma skjálfandi fram úr fylgsnum sínum.

⁴⁶Vreemden zijn vervallen, en hebben gesidderd uit hun sloten.

⁴⁷Lifi Drottinn, lofað sé mitt bjarg, og hátt upp hafinn sé Guð hjálpræðis míns,

⁴⁷De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de God mijns heils!

⁴⁸sá Guð sem veitti mér hefndir og braut þjóðir undir mig,

⁴⁸De God, Die mij volkomen wraak geeft, en de volken onder mij brengt;

⁴⁹sem hreif mig úr höndum óvina minna. Og yfir mótstöðumenn mína hófst þú mig, frá ójafnaðarmönnum frelsaðir þú mig.Fyrir því vil ég vegsama þig, Drottinn, meðal þjóðanna og lofsyngja þínu nafni. [ (Psalms 18:51) Hann veitir konungi sínum mikla hjálp og auðsýnir miskunn sínum smurða, Davíð og niðjum hans að eilífu. ]

⁴⁹Die mij uithelpt van mijn vijanden; ja, Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man des gewelds.

⁵⁰Fyrir því vil ég vegsama þig, Drottinn, meðal þjóðanna og lofsyngja þínu nafni. [ (Psalms 18:51) Hann veitir konungi sínum mikla hjálp og auðsýnir miskunn sínum smurða, Davíð og niðjum hans að eilífu. ]

⁵⁰Daarom zal ik U, o HEERE! loven onder de heidenen; en Uw Naam zal ik psalmzingen; [ (Psalms 18:51) Die de verlossingen Zijns konings groot maakt, en goedertierenheid doet aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad tot in eeuwigheid. ]