¹Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans.

¹Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

²Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu.

²Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

³Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn.

³Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.

⁴Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín,

⁴Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.

⁵hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu,

⁵Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.

⁶hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu.

⁶En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.

⁷Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga.

⁷Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.

⁸Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni.

⁸Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.

⁹Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra.

⁹Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

¹⁰Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri.

¹⁰Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.

¹¹Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan,

¹¹Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.

¹²hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina,

¹²Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

¹³hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns.

¹³En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

¹⁴Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn.

¹⁴Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.

¹⁵Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt

¹⁵Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.

¹⁶og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku.

¹⁶Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.

¹⁷Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða

¹⁷Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.

¹⁸og sagði: ,,Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni.``

¹⁸Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

¹⁹Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins.

¹⁹La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

²⁰Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér.

²⁰Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.

²¹Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona:

²¹Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

²²Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda,

²²GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

²³hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín!

²³Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.

²⁴Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann.

²⁴Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

²⁵Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar.

²⁵La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.

²⁶Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins.

²⁶Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

²⁷Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku.

²⁷Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

²⁸Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann.

²⁸Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;

²⁹Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von,

²⁹Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

³⁰hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán.

³⁰Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

³¹Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð,

³¹CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

³²heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð.

³²Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;

³³Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn.

³³CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

³⁴Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins,

³⁴Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,

³⁵að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta,

³⁵Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,

³⁶að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það?

³⁶Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?

³⁷Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það?

³⁷Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

³⁸Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja?

³⁸CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

³⁹Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum!

³⁹Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.

⁴⁰Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins.

⁴⁰Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

⁴¹Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum.

⁴¹Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.

⁴²Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið,

⁴²Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

⁴³þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust,

⁴³Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

⁴⁴þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn.

⁴⁴Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.

⁴⁵Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna.

⁴⁵Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.

⁴⁶Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir.

⁴⁶Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.

⁴⁷Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming.

⁴⁷Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.

⁴⁸Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar.

⁴⁸Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.

⁴⁹Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á,

⁴⁹Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,

⁵⁰uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum.

⁵⁰GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.

⁵¹Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar.

⁵¹Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.

⁵²Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka.

⁵²Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;

⁵³Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig.

⁵³Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.

⁵⁴Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: ,,Ég er frá.``

⁵⁴Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.

⁵⁵Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar.

⁵⁵Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

⁵⁶Þú heyrðir hróp mitt: ,,Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar.``

⁵⁶Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.

⁵⁷Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: ,,Óttastu ekki!``

⁵⁷Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.

⁵⁸Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt.

⁵⁸Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.

⁵⁹Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn!

⁵⁹Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.

⁶⁰Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér,

⁶⁰Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.

⁶¹þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér,

⁶¹Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,

⁶²skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér.

⁶²La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.

⁶³Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra.

⁶³Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.

⁶⁴Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið.

⁶⁴Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.

⁶⁵Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁵Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

⁶⁶Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁶Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.