1Minnstu þess, Drottinn, hvað yfir oss hefir gengið, lít þú á og sjá háðung vora.
1Rememoru, ho Eternulo, kio farigxis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2Arfleifð vor er komin í hendur annarra, hús vor í hendur útlendinga.
2Nia heredajxo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3Vér erum orðnir munaðarleysingjar, föðurlausir, mæður vorar orðnar sem ekkjur.
3Ni farigxis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4Vatnið sem vér drekkum, verðum vér að kaupa, viðinn fáum vér aðeins gegn borgun.
4Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5Ofsækjendur vorir sitja á hálsi vorum, þótt vér séum þreyttir, fáum vér enga hvíld.
5Oni pelas nin je nia kolo; Ni lacigxis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6Til Egyptalands réttum vér út höndina, til Assýríu, til þess að seðjast af mat.
6Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satigxi per pano.
7Feður vorir syndguðu, þeir eru eigi framar til, og vér berum misgjörð þeirra.
7Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8Þrælar drottna yfir oss, enginn hrífur oss úr höndum þeirra.
8Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9Með lífsháska sækjum vér matbjörg vora í eyðimörkinni, þar sem sverðið vofir yfir oss.
9Kun dangxero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10Hörund vort er orðið svart eins og ofn af hungurbruna.
10Nia hauxto varmegigxis kiel forno, Por la kruela malsato.
11Konur hafa þeir svívirt í Síon, meyjar í Júda-borgum.
11La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12Höfðingja hengdu þeir, öldungnum sýndu þeir enga virðingu.
12La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13Æskumennirnir urðu að þræla við kvörnina, og sveinarnir duttu undir viðarbyrðunum.
13La junuloj devas porti muelsxtonojn; La knaboj falas sub la lignosxargxoj.
14Öldungarnir eru horfnir úr borgarhliðunum, æskumennirnir frá strengleikum.
14La maljunuloj jam ne sidas cxe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15Fögnuður hjarta vors er þrotinn, gleðidans vor snúinn í sorg.
15Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformigxis en funebron.
16Kórónan er fallin af höfði voru, vei oss, því að vér höfum syndgað.
16Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17Af því er hjarta vort sjúkt orðið, vegna þess eru augu vor döpur,
17Pro tio senfortigxis nia koro, Pro tio senlumigxis niaj okuloj:
18vegna Síonarfjalls, sem er í eyði og refir nú hlaupa um.
18Pro la monto Cion, ke gxi farigxis dezerta, Ke vulpoj vagas sur gxi.
19Þú, Drottinn, ríkir að eilífu, þitt hásæti stendur frá kyni til kyns.
19Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20Hví vilt þú gleyma oss eilíflega, yfirgefa oss um langan aldur?Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
20Kial Vi forgesis nin kvazaux por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
21Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antauxa.
22CXar cxu Vi nin tute forpusxis? Vi tre forte ekkoleris kontraux ni.