¹Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans.

¹Je suis l'homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.

²Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu.

²Il m'a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.

³Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn.

³Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.

⁴Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín,

⁴Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.

⁵hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu,

⁵Il a bâti autour de moi, Il m'a environné de poison et de douleur.

⁶hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu.

⁶Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.

⁷Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga.

⁷Il m'a entouré d'un mur, pour que je ne sorte pas; Il m'a donné de pesantes chaînes.

⁸Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni.

⁸J'ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.

⁹Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra.

⁹Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.

¹⁰Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri.

¹⁰Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.

¹¹Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan,

¹¹Il a détourné mes voies, il m'a déchiré, Il m'a jeté dans la désolation.

¹²hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina,

¹²Il a tendu son arc, et il m'a placé Comme un but pour sa flèche.

¹³hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns.

¹³Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.

¹⁴Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn.

¹⁴Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l'objet de leurs chansons.

¹⁵Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt

¹⁵Il m'a rassasié d'amertume, Il m'a enivré d'absinthe.

¹⁶og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku.

¹⁶Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m'a couvert de cendre.

¹⁷Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða

¹⁷Tu m'as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.

¹⁸og sagði: ,,Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni.``

¹⁸Et j'ai dit: Ma force est perdue, Je n'ai plus d'espérance en l'Eternel!

¹⁹Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins.

¹⁹Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l'absinthe et au poison;

²⁰Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér.

²⁰Quand mon âme s'en souvient, Elle est abattue au dedans de moi.

²¹Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona:

²¹Voici ce que je veux repasser en mon coeur, Ce qui me donnera de l'espérance.

²²Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda,

²²Les bontés de l'Eternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;

²³hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín!

²³Elles se renouvellent chaque matin. Oh! que ta fidélité est grande!

²⁴Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann.

²⁴L'Eternel est mon partage, dit mon âme; C'est pourquoi je veux espérer en lui.

²⁵Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar.

²⁵L'Eternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l'âme qui le cherche.

²⁶Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins.

²⁶Il est bon d'attendre en silence Le secours de l'Eternel.

²⁷Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku.

²⁷Il est bon pour l'homme De porter le joug dans sa jeunesse.

²⁸Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann.

²⁸Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l'Eternel le lui impose;

²⁹Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von,

²⁹Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;

³⁰hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán.

³⁰Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d'opprobres.

³¹Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð,

³¹Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.

³²heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð.

³²Mais, lorsqu'il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;

³³Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn.

³³Car ce n'est pas volontiers qu'il humilie Et qu'il afflige les enfants des hommes.

³⁴Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins,

³⁴Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,

³⁵að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta,

³⁵Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,

³⁶að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það?

³⁶Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?

³⁷Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það?

³⁷Qui dira qu'une chose arrive, Sans que le Seigneur l'ait ordonnée?

³⁸Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja?

³⁸N'est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?

³⁹Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum!

³⁹Pourquoi l'homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.

⁴⁰Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins.

⁴⁰Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l'Eternel;

⁴¹Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum.

⁴¹Elevons nos coeurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:

⁴²Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið,

⁴²Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n'as point pardonné!

⁴³þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust,

⁴³Tu t'es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;

⁴⁴þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn.

⁴⁴Tu t'es enveloppé d'un nuage, Pour fermer accès à la prière.

⁴⁵Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna.

⁴⁵Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.

⁴⁶Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir.

⁴⁶Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.

⁴⁷Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming.

⁴⁷Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.

⁴⁸Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar.

⁴⁸Des torrents d'eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.

⁴⁹Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á,

⁴⁹Mon oeil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,

⁵⁰uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum.

⁵⁰Jusqu'à ce que l'Eternel regarde et voie Du haut des cieux;

⁵¹Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar.

⁵¹Mon oeil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.

⁵²Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka.

⁵²Ils m'ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.

⁵³Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig.

⁵³Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.

⁵⁴Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: ,,Ég er frá.``

⁵⁴Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!

⁵⁵Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar.

⁵⁵J'ai invoqué ton nom, ô Eternel, Du fond de la fosse.

⁵⁶Þú heyrðir hróp mitt: ,,Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar.``

⁵⁶Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l'oreille à mes soupirs, à mes cris!

⁵⁷Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: ,,Óttastu ekki!``

⁵⁷Au jour où je t'ai invoqué, tu t'es approché, Tu as dit: Ne crains pas!

⁵⁸Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt.

⁵⁸Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.

⁵⁹Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn!

⁵⁹Eternel, tu as vu ce qu'on m'a fait souffrir: Rends-moi justice!

⁶⁰Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér,

⁶⁰Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.

⁶¹þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér,

⁶¹Eternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,

⁶²skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér.

⁶²Les discours de mes adversaires, et les projets Qu'ils formaient chaque jour contre moi.

⁶³Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra.

⁶³Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l'objet de leurs chansons.

⁶⁴Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið.

⁶⁴Tu leur donneras un salaire, ô Eternel, Selon l'oeuvre de leurs mains;

⁶⁵Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁵Tu les livreras à l'endurcissement de leur coeur, A ta malédiction contre eux;

⁶⁶Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁶Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Eternel!