1Minnstu þess, Drottinn, hvað yfir oss hefir gengið, lít þú á og sjá háðung vora.
1Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.
2Arfleifð vor er komin í hendur annarra, hús vor í hendur útlendinga.
2Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.
3Vér erum orðnir munaðarleysingjar, föðurlausir, mæður vorar orðnar sem ekkjur.
3Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.
4Vatnið sem vér drekkum, verðum vér að kaupa, viðinn fáum vér aðeins gegn borgun.
4Air minum dan kayu api harus kami beli.
5Ofsækjendur vorir sitja á hálsi vorum, þótt vér séum þreyttir, fáum vér enga hvíld.
5Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.
6Til Egyptalands réttum vér út höndina, til Assýríu, til þess að seðjast af mat.
6Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.
7Feður vorir syndguðu, þeir eru eigi framar til, og vér berum misgjörð þeirra.
7Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.
8Þrælar drottna yfir oss, enginn hrífur oss úr höndum þeirra.
8Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.
9Með lífsháska sækjum vér matbjörg vora í eyðimörkinni, þar sem sverðið vofir yfir oss.
9Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.
10Hörund vort er orðið svart eins og ofn af hungurbruna.
10Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.
11Konur hafa þeir svívirt í Síon, meyjar í Júda-borgum.
11Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.
12Höfðingja hengdu þeir, öldungnum sýndu þeir enga virðingu.
12Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.
13Æskumennirnir urðu að þræla við kvörnina, og sveinarnir duttu undir viðarbyrðunum.
13Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.
14Öldungarnir eru horfnir úr borgarhliðunum, æskumennirnir frá strengleikum.
14Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.
15Fögnuður hjarta vors er þrotinn, gleðidans vor snúinn í sorg.
15Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.
16Kórónan er fallin af höfði voru, vei oss, því að vér höfum syndgað.
16Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.
17Af því er hjarta vort sjúkt orðið, vegna þess eru augu vor döpur,
17Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.
18vegna Síonarfjalls, sem er í eyði og refir nú hlaupa um.
18(5:17)
19Þú, Drottinn, ríkir að eilífu, þitt hásæti stendur frá kyni til kyns.
19Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.
20Hví vilt þú gleyma oss eilíflega, yfirgefa oss um langan aldur?Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
20Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?
21Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
21Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.
22Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?