¹Bæn hrjáðs manns, þá er hann örmagnast og úthellir kveini sínu fyrir Drottni.

¹Preghiera dell’afflitto quand’è abbattuto e spande il suo lamento dinanzi all’Eterno. Deh ascolta la mia preghiera, o Eterno, e venga fino a te il mio grido!

²Drottinn, heyr þú bæn mína og hróp mitt berist til þín.

²Non mi nasconder la tua faccia nel dì della mia distretta; inclina a me il tuo orecchio; nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.

³Byrg eigi auglit þitt fyrir mér, þegar ég er í nauðum staddur, hneig að mér eyra þitt, þegar ég kalla, flýt þér að bænheyra mig.

³Poiché i miei giorni svaniscono come fumo, e le mie ossa si consumano come un tizzone.

⁴Því að dagar mínir hverfa sem reykur, bein mín brenna sem eldur.

⁴Colpito è il mio cuore come l’erba, e si è seccato; perché ho dimenticato perfino di mangiare il mio pane.

⁵Hjarta mitt er mornað og þornað sem gras, því að ég gleymi að neyta brauðs míns.

⁵A cagion della voce dei miei gemiti, le mie ossa s’attaccano alla mia carne.

⁶Sakir kveinstafa minna er ég sem skinin bein.

⁶Son simile al pellicano del deserto, son come il gufo de’ luoghi desolati.

⁷Ég líkist pelíkan í eyðimörkinni, er sem ugla í rústum.

⁷Io veglio, e sono come il passero solitario sul tetto.

⁸Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.

⁸I miei nemici m’oltraggiano ogni giorno; quelli che son furibondi contro di me si servon del mio nome per imprecare.

⁹Daginn langan smána óvinir mínir mig, fjandmenn mínir formæla með nafni mínu.

⁹Poiché io mangio cenere come fosse pane, e mescolo con lagrime la mia bevanda,

¹⁰Ég et ösku sem brauð og blanda drykk minn tárum

¹⁰a cagione della tua indignazione e del tuo cruccio; poiché m’hai levato in alto e gettato via.

¹¹sakir reiði þinnar og bræði, af því að þú hefir tekið mig upp og varpað mér burt.

¹¹I miei giorni son come l’ombra che s’allunga, e io son disseccato come l’erba.

¹²Dagar mínir eru sem hallur skuggi, og ég visna sem gras.

¹²Ma tu, o Eterno, dimori in perpetuo, e la tua memoria dura per ogni età.

¹³En þú, Drottinn, ríkir að eilífu, og nafn þitt varir frá kyni til kyns.

¹³Tu ti leverai ed avrai compassione di Sion, poiché è tempo d’averne pietà; il tempo fissato è giunto.

¹⁴Þú munt rísa upp til þess að miskunna Síon, því að tími er kominn til þess að líkna henni, já, stundin er komin.

¹⁴Perché i tuoi servitori hanno affezione alle sue pietre, ed hanno pietà della sua polvere.

¹⁵Þjónar þínir elska steina hennar og harma yfir öskuhrúgum hennar.

¹⁵Allora le nazioni temeranno il nome dell’Eterno, e tutti i re della terra la tua gloria,

¹⁶Þá munu þjóðirnar óttast nafn Drottins og allir konungar jarðarinnar dýrð þína,

¹⁶quando l’Eterno avrà riedificata Sion, sarà apparso nella sua gloria,

¹⁷því að Drottinn byggir upp Síon og birtist í dýrð sinni.

¹⁷avrà avuto riguardo alla preghiera dei desolati, e non avrà sprezzato la loro supplicazione.

¹⁸Hann snýr sér að bæn hinna nöktu og fyrirlítur eigi bæn þeirra.

¹⁸Questo sarà scritto per l’età a venire, e il popolo che sarà creato loderà l’Eterno,

¹⁹Þetta skal skráð fyrir komandi kynslóð, og þjóð, sem enn er ósköpuð, skal lofa Drottin.

¹⁹perch’egli avrà guardato dall’alto del suo santuario; dal cielo l’Eterno avrà mirato la terra

²⁰Því að Drottinn lítur niður af sínum helgu hæðum, horfir frá himni til jarðar

²⁰per udire i gemiti de’ prigionieri, per liberare i condannati a morte,

²¹til þess að heyra andvarpanir bandingjanna og leysa börn dauðans,

²¹affinché pubblichino il nome dell’Eterno in Sion e la sua lode in Gerusalemme,

²²að þau mættu kunngjöra nafn Drottins í Síon og lofstír hans í Jerúsalem,

²²quando i popoli e i regni si raduneranno insieme per servire l’Eterno.

²³þegar þjóðirnar safnast saman og konungsríkin til þess að þjóna Drottni.

²³Egli ha abbattuto le mie forze durante il mio cammino; ha accorciato i miei giorni.

²⁴Hann hefir bugað kraft minn á ferð minni, stytt daga mína.

²⁴Io ho detto: Dio mio, non mi portar via nel mezzo dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni età.

²⁵Ég segi: Guð minn, tak mig eigi burt á miðri ævinni. Ár þín vara frá kyni til kyns.

²⁵Tu fondasti ab antico la terra, e i cieli son l’opera delle tue mani.

²⁶Í öndverðu grundvallaðir þú jörðina, og himnarnir eru verk handa þinna.

²⁶Essi periranno, ma tu rimani; tutti quanti si logoreranno come un vestito; tu li muterai come una veste e saranno mutati.

²⁷Þeir líða undir lok, en þú varir. Þeir fyrnast sem fat, þú skiptir þeim sem klæðum, og þeir hverfa.En þú ert hinn sami, og þín ár fá engan enda. [ (Psalms 102:29) Synir þjóna þinna munu búa kyrrir og niðjar þeirra standa stöðugir fyrir augliti þínu. ]

²⁷Ma tu sei sempre lo stesso, e gli anni tuoi non avranno mai fine.

²⁸En þú ert hinn sami, og þín ár fá engan enda. [ (Psalms 102:29) Synir þjóna þinna munu búa kyrrir og niðjar þeirra standa stöðugir fyrir augliti þínu. ]

²⁸I figliuoli de’ tuoi servitori avranno una dimora, e la loro progenie sarà stabilita nel tuo cospetto.