¹Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

¹Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.

²Guð, með eyrum vorum höfum vér heyrt, feður vorir hafa sagt oss frá dáð þeirri, er þú drýgðir á dögum þeirra, frá því, er þú gjörðir forðum daga.

²Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.

³Þú stökktir burt þjóðum, en gróðursettir þá, þú lékst lýði harðlega, en útbreiddir þá.

³Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.

⁴Eigi unnu þeir landið með sverðum sínum, og eigi hjálpaði armleggur þeirra þeim, heldur hægri hönd þín og armleggur þinn og ljós auglitis þíns, því að þú hafðir þóknun á þeim.

⁴Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!

⁵Þú einn ert konungur minn, ó Guð, bjóð út hjálp Jakobsætt til handa.

⁵Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.

⁶Fyrir þína hjálp rekum vér fjandmenn vora undir, og fyrir þitt nafn troðum vér mótstöðumenn vora fótum.

⁶Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;

⁷Ég treysti eigi boga mínum, og sverð mitt veitir mér eigi sigur,

⁷ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.

⁸heldur veitir þú oss sigur yfir fjandmönnum vorum og lætur hatursmenn vora verða til skammar.

⁸In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. Sela.

⁹Af Guði hrósum vér oss ætíð og lofum nafn þitt að eilífu. [Sela]

⁹Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.

¹⁰Og þó hefir þú útskúfað oss og látið oss verða til skammar og fer eigi út með hersveitum vorum.

¹⁰Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.

¹¹Þú lætur oss hörfa undan fjandmönnum, og hatursmenn vorir taka herfang.

¹¹Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.

¹²Þú selur oss fram sem fénað til slátrunar og tvístrar oss meðal þjóðanna.

¹²Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.

¹³Þú selur lýð þinn fyrir gjafverð, tekur ekkert verð fyrir hann.

¹³Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.

¹⁴Þú lætur oss verða til háðungar nágrönnum vorum, til spotts og athlægis þeim er búa umhverfis oss.

¹⁴Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.

¹⁵Þú gjörir oss að orðskvið meðal lýðanna, lætur þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.

¹⁵Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia

¹⁶Stöðuglega stendur smán mín mér fyrir sjónum, og skömm hylur auglit mitt,

¹⁶all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.

¹⁷af því ég verð að heyra spott og lastmæli og horfa á óvininn og hinn hefnigjarna.

¹⁷Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.

¹⁸Allt þetta hefir mætt oss, og þó höfum vér eigi gleymt þér og eigi rofið sáttmála þinn.

¹⁸Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,

¹⁹Hjarta vort hefir eigi horfið frá þér né skref vor beygt út af vegi þínum,

¹⁹perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.

²⁰en samt hefir þú kramið oss sundur á stað sjakalanna og hulið oss niðdimmu.

²⁰Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,

²¹Ef vér hefðum gleymt nafni Guðs vors og fórnað höndum til útlendra guða,

²¹Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.

²²mundi Guð eigi verða þess áskynja, hann sem þekkir leyndarmál hjartans?

²²Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.

²³En þín vegna erum vér stöðugt drepnir, erum metnir sem sláturfé.

²³Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!

²⁴Vakna! Hví sefur þú, Drottinn? Vakna, útskúfa oss eigi um aldur!

²⁴Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?

²⁵Hví hylur þú auglit þitt, gleymir eymd vorri og kúgun?Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁵Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.

²⁶Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁶Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.