¹Ljóð. Kóraíta-sálmur. Til söngstjórans. Syngist með Makalat-lagi. Hemans-maskíl Esraíta.

¹Canto. Salmo dei figliuoli di Kore. Per il Capo de’ musici. Da cantarsi mestamente. Cantico di Heman, l’Ezrahita. O Eterno, Dio della mia salvezza, io grido giorno e notte nel tuo cospetto.

²Drottinn, Guð minn, ég kalla um daga, um nætur hrópa ég frammi fyrir þér.

²Venga la mia preghiera dinanzi a te, inclina il tuo orecchio al mio grido;

³Lát bæn mína koma fyrir þig, hneig eyra að hrópi mínu,

³poiché l’anima mia è sazia di mali, e la mia vita è giunta presso al soggiorno dei morti.

⁴því að sál mín er mett orðin af böli, og líf mitt nálægist Hel.

⁴Io son contato fra quelli che scendon nella fossa; son come un uomo che non ha più forza.

⁵Ég er talinn með þeim, sem gengnir eru til grafar, ég er sem magnþrota maður.

⁵Prostrato sto fra i morti, come gli uccisi che giaccion nella tomba, de’ quali tu non ti ricordi più, e che son fuor della portata della tua mano.

⁶Mér er fenginn bústaður með framliðnum, eins og vegnum mönnum, er liggja í gröfinni, er þú minnist eigi framar, því að þeir eru hrifnir burt úr hendi þinni.

⁶Tu m’hai posto nella fossa più profonda, in luoghi tenebrosi, negli abissi.

⁷Þú hefir lagt mig í gryfju undirheima, í myrkrið niðri í djúpinu.

⁷L’ira tua pesa su me, e tu m’hai abbattuto con tutti i tuoi flutti. Sela.

⁸Reiði þín hvílir á mér, og alla boða þína hefir þú látið skella á mér. [Sela]

⁸Tu hai allontanato da me i miei conoscenti, m’hai reso un’abominazione per loro. Io son rinchiuso e non posso uscire.

⁹Þú hefir fjarlægt frá mér kunningja mína, gjört mig að andstyggð í augum þeirra. Ég er byrgður inni og kemst ekki út,

⁹L’occhio mio si consuma per l’afflizione; io t’invoco ogni giorno, o Eterno, stendo verso te le mie mani.

¹⁰augu mín eru döpruð af eymd. Ég ákalla þig, Drottinn, dag hvern, breiði út hendurnar í móti þér.

¹⁰Opererai tu qualche miracolo per i morti? I trapassati risorgeranno essi a celebrarti? Sela.

¹¹Gjörir þú furðuverk vegna framliðinna, eða munu hinir dauðu rísa upp til þess að lofa þig? [Sela]

¹¹La tua benignità sarà ella narrata nel sepolcro, o la tua fedeltà nel luogo della distruzione?

¹²Er sagt frá miskunn þinni í gröfinni, frá trúfesti þinni í undirdjúpunum?

¹²Le tue maraviglie saranno esse note nelle tenebre, e la tua giustizia nella terra dell’oblìo?

¹³Eru furðuverk þín kunngjörð í myrkrinu eða réttlæti þitt í landi gleymskunnar?

¹³Ma, quant’è a me, o Eterno, io grido a te, e la mattina la mia preghiera ti viene incontro.

¹⁴En ég hrópa til þín, Drottinn, og á morgnana kemur bæn mín fyrir þig.

¹⁴Perché, o Eterno, rigetti tu l’anima mia? Perché nascondi il tuo volto da me?

¹⁵Hví útskúfar þú, Drottinn, sálu minni, hylur auglit þitt fyrir mér?

¹⁵Io sono afflitto, e morente fin da giovane; io porto il peso dei tuoi terrori e sono smarrito.

¹⁶Ég er hrjáður og aðþrengdur frá æsku, ég ber skelfingar þínar og er ráðþrota.

¹⁶I tuoi furori mi son passati addosso; i tuoi terrori m’annientano,

¹⁷Reiðiblossar þínir ganga yfir mig, ógnir þínar eyða mér.Þær umkringja mig eins og vötn allan liðlangan daginn, lykja um mig allar saman. [ (Psalms 88:19) Þú hefir fjarlægt frá mér ástvini og félaga og gjört myrkrið að kunningja mínum. ]

¹⁷mi circondano come acque ogni giorno, mi attornian tutti assieme.

¹⁸Þær umkringja mig eins og vötn allan liðlangan daginn, lykja um mig allar saman. [ (Psalms 88:19) Þú hefir fjarlægt frá mér ástvini og félaga og gjört myrkrið að kunningja mínum. ]

¹⁸Hai allontanato da me amici e compagni; i miei conoscenti sono le tenebre.