¹Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans.

¹わたしは彼の怒りのむちによって、悩みにあった人である。

²Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu.

²彼はわたしをかり立てて、光のない暗い中を歩かせ、

³Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn.

³まことにその手をしばしばかえて、ひねもすわたしを攻められた。

⁴Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín,

⁴彼はわが肉と皮を衰えさせ、わが骨を砕き、

⁵hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu,

⁵苦しみと悩みをもって、わたしを囲み、わたしを閉じこめ、

⁶hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu.

⁶遠い昔に死んだ者のように、暗い所に住まわせられた。

⁷Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga.

⁷彼はわたしのまわりに、かきをめぐらして、出ることのできないようにし、重い鎖でわたしをつながれた。

⁸Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni.

⁸わたしは叫んで助けを求めたが、彼はわたしの祈をしりぞけ、

⁹Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra.

⁹切り石をもって、わたしの行く道をふさぎ、わたしの道筋を曲げられた。

¹⁰Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri.

¹⁰彼はわたしに対して待ち伏せするくまのように、潜み隠れるししのように、

¹¹Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan,

¹¹わが道を離れさせ、わたしを引き裂いて、見るかげもないみじめな者とし、

¹²hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina,

¹²その弓を張って、わたしを矢の的のようにされた。

¹³hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns.

¹³彼はその箙の矢をわたしの心臓に打ち込まれた。

¹⁴Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn.

¹⁴わたしはすべての民の物笑いとなり、ひねもす彼らの歌となった。

¹⁵Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt

¹⁵彼はわたしを苦い物で飽かせ、にがよもぎをわたしに飲ませられた。

¹⁶og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku.

¹⁶彼は小石をもって、わたしの歯を砕き、灰の中にわたしをころがされた。

¹⁷Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða

¹⁷わが魂は平和を失い、わたしは幸福を忘れた。

¹⁸og sagði: ,,Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni.``

¹⁸そこでわたしは言った、「わが栄えはうせ去り、わたしが主に望むところのものもうせ去った」と。

¹⁹Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins.

¹⁹どうか、わが悩みと苦しみ、にがよもぎと胆汁とを心に留めてください。

²⁰Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér.

²⁰わが魂は絶えずこれを思って、わがうちにうなだれる。

²¹Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona:

²¹しかし、わたしはこの事を心に思い起す。それゆえ、わたしは望みをいだく。

²²Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda,

²²主のいつくしみは絶えることがなく、そのあわれみは尽きることがない。

²³hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín!

²³これは朝ごとに新しく、あなたの真実は大きい。

²⁴Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann.

²⁴わが魂は言う、「主はわたしの受くべき分である、それゆえ、わたしは彼を待ち望む」と。

²⁵Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar.

²⁵主はおのれを待ち望む者と、おのれを尋ね求める者にむかって恵みふかい。

²⁶Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins.

²⁶主の救を静かに待ち望むことは、良いことである。

²⁷Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku.

²⁷人が若い時にくびきを負うことは、良いことである。

²⁸Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann.

²⁸主がこれを負わせられるとき、ひとりすわって黙しているがよい。

²⁹Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von,

²⁹口をちりにつけよ、あるいはなお望みがあるであろう。

³⁰hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán.

³⁰おのれを撃つ者にほおを向け、満ち足りるまでに、はずかしめを受けよ。

³¹Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð,

³¹主はとこしえにこのような人を捨てられないからである。

³²heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð.

³²彼は悩みを与えられるが、そのいつくしみが豊かなので、またあわれみをたれられる。

³³Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn.

³³彼は心から人の子を苦しめ悩ますことをされないからである。

³⁴Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins,

³⁴地のすべての捕われ人を足の下に踏みにじり、

³⁵að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta,

³⁵いと高き者の前に人の公義をまげ、

³⁶að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það?

³⁶人の訴えをくつがえすことは、主のよみせられないことである。

³⁷Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það?

³⁷主が命じられたのでなければ、だれが命じて、その事の成ったことがあるか。

³⁸Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja?

³⁸災もさいわいも、いと高き者の口から出るではないか。

³⁹Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum!

³⁹生ける人はどうしてつぶやかねばならないのか、人は自分の罪の罰せられるのを、つぶやくことができようか。

⁴⁰Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins.

⁴⁰われわれは、自分の行いを調べ、かつ省みて、主に帰ろう。

⁴¹Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum.

⁴¹われわれは天にいます神にむかって、手と共に心をもあげよう。

⁴²Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið,

⁴²「わたしたちは罪を犯し、そむきました、あなたはおゆるしになりませんでした。

⁴³þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust,

⁴³あなたは怒りをもってご自分をおおい、わたしたちを追い攻め、殺して、あわれまず、

⁴⁴þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn.

⁴⁴また雲をもってご自分をおおい、祈を通じないようにし、

⁴⁵Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna.

⁴⁵もろもろの民の中に、わたしたちをちりあくたとなさいました。

⁴⁶Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir.

⁴⁶敵はみなわたしたちをののしり、

⁴⁷Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming.

⁴⁷恐れと落し穴と、荒廃と滅亡とが、わたしたちに臨みました。

⁴⁸Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar.

⁴⁸わが民の娘の滅びによって、わたしの目には涙の川が流れています。

⁴⁹Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á,

⁴⁹わが目は絶えず涙を注ぎ出して、やむことなく、

⁵⁰uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum.

⁵⁰主が天から見おろして、顧みられる時にまで及ぶでしょう。

⁵¹Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar.

⁵¹わが目はわが町のすべての娘の最期のゆえに、わたしを痛ませます。

⁵²Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka.

⁵²ゆえなくわたしに敵する者どもによって、わたしは鳥のように追われました。

⁵³Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig.

⁵³彼らは生きているわたしを穴の中に投げ入れ、わたしの上に石を投げつけました。

⁵⁴Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: ,,Ég er frá.``

⁵⁴水はわたしの頭の上にあふれ、わたしは『断ち滅ぼされた』と言いました。

⁵⁵Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar.

⁵⁵主よ、わたしは深い穴からみ名を呼びました。

⁵⁶Þú heyrðir hróp mitt: ,,Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar.``

⁵⁶あなたはわが声を聞かれました、『わが嘆きと叫びに耳をふさがないでください』。

⁵⁷Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: ,,Óttastu ekki!``

⁵⁷わたしがあなたに呼ばわったとき、あなたは近寄って、『恐れるな』と言われました。

⁵⁸Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt.

⁵⁸主よ、あなたはわが訴えを取りあげて、わたしの命をあがなわれました。

⁵⁹Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn!

⁵⁹主よ、あなたはわたしがこうむった不義をごらんになりました。わたしの訴えをおさばきください。

⁶⁰Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér,

⁶⁰あなたはわたしに対する彼らの報復と、陰謀とを、ことごとくごらんになりました。

⁶¹þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér,

⁶¹主よ、あなたはわたしに対する彼らのそしりと、陰謀とを、ことごとく聞かれました。

⁶²skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér.

⁶²立ってわたしに逆らう者どものくちびると、その思いは、ひねもすわたしを攻めています。

⁶³Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra.

⁶³どうか、彼らのすわるをも、立つをも、みそなわしてください。わたしは彼らの歌となっています。

⁶⁴Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið.

⁶⁴主よ、彼らの手のわざにしたがって、彼らに報い、

⁶⁵Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁵彼らの心をかたくなにし、あなたののろいを彼らに注いでください。主よ、怒りをもって彼らを追い、天が下から彼らを滅ぼしてください」。

⁶⁶Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

⁶⁶主よ、怒りをもって彼らを追い、天が下から彼らを滅ぼしてください」。