¹Og á ellefta árinu, hinn fyrsta dag hins þriðja mánaðar, kom orð Drottins til mín, svohljóðandi:

¹Nak yô junlaju chihab kacßambal Babilonia, li Kâcuaß quiâtinac cuiqßuin saß li xbên cutan re li rox po ut quixye cue:

²,,Mannsson, seg við Faraó, Egyptalandskonung, og við glæsilið hans: Hverjum ertu líkur að mikilleik?

²—At ralal cuînk, joßcaßin tâye reheb laj Egipto ut re laj faraón lix reyeb: ¿Cßaßru aj iqßuin tinjuntakßêta cuiß lê cuanquil?

³Sjá, sedrusviður óx á Líbanon. Greinar hans voru fagrar og laufið veitti mikla forsælu, hann var hávaxinn og náði topplimið upp í skýin.

³Cßoxla li tenamit Asiria. Chanchan jun li chacalteß aran Líbano, li cßajoß xchßinaßusal li rukß. Nim xmu nak nequeßxhel rib saß xbên li qßuicheß. Kßaxal najt xteram. Chanchan nak li rußuj nacuulac toj takekß saß chok.

⁴Vatnsgnóttin hafði gjört hann stóran og flóðið hávaxinn, það leiddi strauma sína umhverfis gróðurreit hans og veitti vatnsrásum sínum til allra skógartrjánna.

⁴Quitßakresîc xbaneb li yußam haß ut najt rok quicuulac. Eb li nimaß nequeßnumeß cuan cuiß li cheß aßan ut nequeßtßakresîc eb li cheß li cuanqueb saß qßuicheß xban li haß aßan.

⁵Fyrir því var hann hávaxnari en öll skógartrén, greinum hans fjölgaði og limar hans lengdust af hinni miklu vatnsgnótt.

⁵Xban nak quitßakresîc chi us, kßaxal najt rok quicuulac chiruheb chixjunileb li cheß li cuanqueb saß li qßuicheß. Nabal li rukß ut najt rokeb.

⁶Alls konar fuglar himinsins hreiðruðu sig í greinum hans og alls konar dýr merkurinnar lögðu ungum sínum undir limar hans, og allar hinar mörgu þjóðir bjuggu í forsælu hans.

⁶Qßuila pây ru laj xicßanel xul queßxyîb lix soc saß eb li rukß. Saß li xmu li cheß aßan queßyoßla ral eb li joskß aj xul. Ut nabaleb li xnînkal ru tenamit queßhilan saß lix mu.

⁷Og hann var fagur sökum mikilleiks síns og vegna þess, hve greinar hans voru langar, því að rætur hans lágu við mikla vatnsgnótt.

⁷Cßajoß xchßinaßusal li cheß najt xteram xban nak xhel rib li rukß. Cham cuan lix xeß ut nachß riqßuin li nimaß.

⁸Sedrustrén jöfnuðust ekki á við hann í aldingarði Guðs, kýprestrén höfðu ekki jafnmiklar greinar og hann, og hlynirnir höfðu ekki eins fallegar limar og hann. Ekkert tré í aldingarði Guðs var honum jafnt að fegurð.

⁸Mâ jun li cheß li cuan saß xnaßaj li cuacuîmk naru xjuntakßêtanquil riqßuin xban xchßinaßusal, chi moco li chacalteß, chi moco li ciprés, chi moco li jun chßol chic li cheß li cuan aran. Mâ jun li cheß cuan rukß joß li rukß li cheß aßan.

⁹Ég hafði prýtt hann með fjölda af greinum, og öll Edentré, sem voru í aldingarði Guðs, öfunduðu hann.

⁹Lâin li Kâcuaß quinyîb chi cßajoß xchßinaßusal ut quinqßue chi qßuîc nabal li rukß. Ut chixjunileb li cheß li cuanqueb saß li Edén saß xnaßaj li cuacuîmk queßxcakali, chan li Dios.

¹⁰Fyrir því segir Drottinn Guð svo: Af því að hann varð hávaxinn og teygði topplimið upp í skýin og ofmetnaðist í hjarta af hæð sinni,

¹⁰Joßcaßin xye li nimajcual Dios: —Xban nak kßaxal najt xteram xcuulac li cheß aßin ut xban nak kßaxal nim lix mu, joßcan nak quixkßetkßeti rib.

¹¹þá seldi ég hann í hendur afarmenni meðal þjóðanna, er fara skyldi með hann samkvæmt illsku sinni, uns ég hefði rekið hann burt.

¹¹Joßcan nak lâin tinkßaxtesi saß rukß li nataklan saß xbêneb li xnînkal ru tenamit. Ut aßan tâqßuehok re chixtojbal xmâc joß xcßulub xcßulbal xban nak incßaß us xbânu. Lâin ac xintzßektâna li cheß aßan.

¹²Og útlendir menn, hinar grimmustu þjóðir, felldu hann og fleygðu honum. Greinar hans féllu niður á fjöllin og ofan í alla dali, og limar hans lágu sundur brotnar í öllum giljum landsins, og allar þjóðir jarðarinnar viku burt úr forsælu hans og létu hann eiga sig.

¹²Ut li kßaxal joskß saß xyânkeb li jalaneb xtenamit teßxtßan li cheß. Eb li rukß teßtßanekß saß eb li tzûl ut saß eb li ru takßa. Teßtokekß ut teßtßanekß saß eb li rok haß. Ut chixjunileb li tenamit li cuanqueb rubel lix mu teßêlelik ut teßxcanab xjunes.

¹³Allir fuglar himinsins sátu nú á hans fallna stofni og öll dýr merkurinnar lágu á limum hans,

¹³Eb li xul li nequeßrupupic teßhilânk saß eb li rukß li cheß li tßantßo saß chßochß. Ut eb li joskß aj xul teßcuânk saß xyânkeb li rukß.

¹⁴til þess að engin tré við vatn skyldu verða hávaxin og eigi teygja topplim sitt upp í skýin, og til þess að stórhöfðingjar þeirra stæðu eigi hreyknir af hæð sinni, allir þeir er á vatni vökvast. Því að allir eru þeir dauðanum ofurseldir, svo að þeir verða að fara niður til undirheima, mitt á meðal mannanna, til þeirra, sem niður stignir eru í gröfina.

¹⁴Chalen anakcuan mâ jun chic li cheß tâcuulak xteram joß li cheß aßan, usta tßakresinbil chi us. Chixjunileb teßcâmk joß nak nequeßcam li cuînk ut teßxic saß xnaßajeb li camenak.

¹⁵Svo segir Drottinn Guð: Daginn, sem hann steig niður til Heljar, lét ég flóðið sýta missi hans og hélt aftur straumum hans og hin miklu vötn hættu að renna. Ég klæddi Líbanon sorgarbúningi hans vegna og öll tré merkurinnar liðu í ómegin yfir láti hans.

¹⁵Joßcaßin xye li nimajcual Dios: —Saß li cutan nak tintakla li cheß aßin saß xnaßajeb li camenak, lâin tinqßue li palau chi chakic xban xrahil xchßôl. Tinxakab li nimaß ut eb li rok haß re nak incßaß chic teßbêk rok. Xban nak qui-osoß li cheß aßan, lâin tinqßue xrahil xchßôleb chixjunileb li cuanqueb Líbano ut eb li cheß li cuanqueb saß qßuicheß telajeßsachk xchßôleb.

¹⁶Ég skelfdi þjóðirnar með þeim gný, sem varð af falli hans, er ég steypti honum niður til Heljar, til þeirra, sem eru niður stignir í gröfina. Og þá hugguðust í undirheimum öll Edentré, ágætustu og bestu tré Líbanons, öll þau er á vatni höfðu vökvast.

¹⁶Nak tâtßanekß li nimla cheß aßin, eb li xnînkal ru tenamit sicsotkeb xbaneb xxiu. Chixjunileb li cheß li cuanqueb Edén li sicßbileb ru teßsahokß saß xchßôleb nak tâxic li cheß aßin saß xnaßajeb li camenak. Teßcßojlâk xchßôleb li châbil cheß li queßcuan Líbano, li queßtßakresîc chi us, li ac queßcôeb saß xnaßajeb li camenak.

¹⁷Þau fóru líka með honum niður til Heljar til hinna vopnbitnu, er búið höfðu í forsælu hans, mitt á meðal þjóðanna.Við hvert á meðal Edentrjánna er unnt að jafna þér að skrauti og stærð? En þér mun verða steypt niður í undirheima með Edentrjánum, meðal óumskorinna munt þú liggja hjá hinum vopnbitnu. Þetta er Faraó og glæsilið hans, _ segir Drottinn Guð.``

¹⁷Ut teßxic ajcuiß rochbeneb aßan saß xnaßajeb li camenak li xeßcamsîc saß li plêt, eb li xnînkal ru tenamit li queßtenkßan re ut eb li queßhilan rubel lix mu.¿Ani aj iqßuin târûk tâjuntakßêtâk lâ lokßal ut lâ cuanquilal, at faraón? Chanchanat li cheß li cuan saß li naßajej Edén. Abanan tâsachekß âcuu joß nak queßtßaneß eb li cheß li queßcuan Edén ut tatxic rubel chßochß. Tatcuânk âcuochbeneb li incßaß nequeßxpâb li Dios saß xyânkeb li queßcamsîc saß li plêt. Joßcan tâcßul lâat, at faraón lix reyeb laj Egipto, âcuochbeneb chixjunileb li tenamit, chan li Kâcuaß li nimajcual Dios.

¹⁸Við hvert á meðal Edentrjánna er unnt að jafna þér að skrauti og stærð? En þér mun verða steypt niður í undirheima með Edentrjánum, meðal óumskorinna munt þú liggja hjá hinum vopnbitnu. Þetta er Faraó og glæsilið hans, _ segir Drottinn Guð.``

¹⁸¿Ani aj iqßuin târûk tâjuntakßêtâk lâ lokßal ut lâ cuanquilal, at faraón? Chanchanat li cheß li cuan saß li naßajej Edén. Abanan tâsachekß âcuu joß nak queßtßaneß eb li cheß li queßcuan Edén ut tatxic rubel chßochß. Tatcuânk âcuochbeneb li incßaß nequeßxpâb li Dios saß xyânkeb li queßcamsîc saß li plêt. Joßcan tâcßul lâat, at faraón lix reyeb laj Egipto, âcuochbeneb chixjunileb li tenamit, chan li Kâcuaß li nimajcual Dios.