¹Drottinn talaði við Móse og sagði:

¹Og Herren talte til Moses og sa:

²,,Gjör þér tvo lúðra af silfri. Með drifnu smíði skalt þú gjöra þá. Skalt þú hafa þá til að kalla saman söfnuðinn og þá er herinn tekur sig upp.

²Gjør dig to trompeter av sølv; i drevet arbeid skal du gjøre dem. Og du skal bruke dem når menigheten skal kalles sammen, og når leirene skal bryte op.

³Og þegar blásið er í þá báða, skal allur söfnuðurinn koma saman hjá þér fyrir dyrum samfundatjaldsins.

³Når der støtes i dem begge, da skal hele menigheten samle sig hos dig ved inngangen til sammenkomstens telt.

⁴En sé eigi blásið nema í annan þeirra, þá skulu foringjarnir koma til þín, höfuðsmenn Ísraels þúsunda.

⁴Støtes der bare i den ene, da skal høvdingene, overhodene for Israels tusener, samle sig hos dig.

⁵Þegar þér blásið hvellt, skal herinn, sem tjaldar að austanverðu, leggja upp.

⁵Men når I blåser alarm, da skal de leire som ligger mot øst, bryte op.

⁶Og þegar þér blásið hvellt í annað sinn, skal herinn, sem tjaldar að sunnanverðu, leggja upp. Skal blása hvellt, þegar leggja skal upp.

⁶Og når I blåser alarm annen gang, da skal de leire som ligger mot syd, bryte op. Alarm skal der blåses når de skal bryte op.

⁷En þegar safna á saman söfnuðinum, skuluð þér blása, en þó eigi hvellt.

⁷Men når menigheten skal kalles sammen, skal I støte i dem og ikke blåse alarm.

⁸Synir Arons, prestarnir, skulu blása í lúðrana, og skal það vera ævarandi lögmál fyrir yður frá kyni til kyns.

⁸Arons sønner, prestene, er det som skal blåse i trompetene. Dette skal være en evig lov for eder, fra slekt til slekt.

⁹Þá er þér farið í stríð í landi yðar móti óvinum yðar, sem á yður herja, skuluð þér blása hvellt í lúðrana, og mun yðar minnst verða af Drottni, Guði yðar, og þér frelsaðir verða frá fjandmönnum yðar.

⁹Og når I drar i krig i eders land mot fiender som overfaller eder, da skal I blåse alarm med trompetene; og Herren eders Gud skal komme eder i hu, så I skal bli frelst fra eders fiender.

¹⁰Á gleðidögum yðar, á löghátíðum yðar og í mánaðarbyrjun skuluð þér og blása í lúðrana við brennifórnir yðar og heillafórnir, og skulu þeir vera yður til minningar frammi fyrir Guði yðar. Ég er Drottinn, Guð yðar.``

¹⁰Og på eders gledesdager og eders høitider og eders nymånedager skal I støte i trompetene når I ofrer eders brennoffer og eders takkoffer, og de skal minne om eder for eders Guds åsyn; jeg er Herren eders Gud.

¹¹Á öðru ári, í öðrum mánuðinum, á tuttugasta degi mánaðarins hófst skýið upp frá sáttmálsbúðinni.

¹¹Og det skjedde i det annet år i den annen måned, på den tyvende dag i måneden, da løftet skyen sig fra vidnesbyrdets tabernakel,

¹²Tóku Ísraelsmenn sig þá upp eftir röð úr Sínaí-eyðimörk, og skýið nam staðar í Paran-eyðimörk.

¹²og Israels barn brøt op og drog i dagsreiser fra Sinai ørken, og skyen lot sig ned i ørkenen Paran.

¹³Þannig lögðu þeir upp í fyrsta skiptið að boði Drottins, er Móse flutti.

¹³Dette var første gang de brøt op, og det var efter Herrens ord ved Moses.

¹⁴Tók merki herbúða Júda sona sig fyrst upp eftir hersveitum þeirra, en fyrir her hans var Nakson Ammínadabsson.

¹⁴Først brøt Judas barns leir op med sitt banner, hær efter hær, og høvdingen for deres hær var Nahson, Amminadabs sønn.

¹⁵Og fyrir her ættkvíslar Íssakars sona var Netanel Súarsson.

¹⁵Og høvding for Issakars stammes hær var Netanel, Suars sønn.

¹⁶Og fyrir her ættkvíslar Sebúlons sona var Elíab Helónsson.

¹⁶Og høvding for Sebulons stammes hær var Eliab, Helons sønn.

¹⁷Er búðin var ofan tekin, tóku Gersons synir og Merarí synir sig upp. Báru þeir búðina.

¹⁷Så blev tabernaklet tatt ned, og Gersons barn og Meraris barn, de som bar tabernaklet, brøt op.

¹⁸Merki Rúbens herbúða tók sig upp eftir hersveitum þeirra, en fyrir her hans var Elísúr Sedeúrsson.

¹⁸Så brøt Rubens leir op med sitt banner, hær efter hær, og høvdingen for deres hær var Elisur, Sede'urs sønn.

¹⁹Og fyrir her ættkvíslar Símeons sona var Selúmíel Súrísaddaíson.

¹⁹Og høvding for Simeons stammes hær var Selumiel, Surisaddais sønn.

²⁰Og fyrir her ættkvíslar Gaðs sona var Eljasaf Degúelsson.

²⁰Og høvding for Gads stammes hær var Eljasaf, De'uels sønn.

²¹Þá tóku Kahatítar sig upp. Báru þeir hina helgu dóma. En búðin skyldi sett upp, áður en þeir kæmu.

²¹Så brøt kahatittene op, de som bar de høihellige ting; og før de kom frem, hadde de andre* reist tabernaklet. / {* 4MO 10, 17.}

²²Merki herbúða Efraíms sona tók sig upp eftir hersveitum þeirra, en fyrir her hans var Elísama Ammíhúdsson.

²²Så brøt Efra'ims leir op med sitt banner, hær efter hær, og høvdingen for deres hær var Elisama, Ammihuds sønn.

²³Og fyrir her ættkvíslar Manasse sona var Gamlíel Pedasúrsson.

²³Og høvding for Manasse stammes hær var Gamliel, Pedasurs sønn.

²⁴Og fyrir her ættkvíslar Benjamíns sona var Abídan Gídeóníson.

²⁴Og høvding for Benjamins stammes hær var Abidan, Gideonis sønn.

²⁵Merki herbúða Dans sona tók sig upp eftir hersveitum þeirra. Fór það síðast allra herbúðanna, en fyrir her hans var Akíeser Ammísaddaíson.

²⁵Så brøt Dans leir op med sitt banner, hær efter hær - de var hele togets baktropp, og høvdingen for deres hær var Akieser, Ammisaddais sønn.

²⁶Og fyrir her ættkvíslar Assers sona var Pagíel Ókransson.

²⁶Og høvding for Asers stammes hær var Pagiel, Okrans sønn.

²⁷Og fyrir her ættkvíslar Naftalí sona var Akíra Enansson.

²⁷Og høvding for Naftali stammes hær var Akira, Enans sønn.

²⁸Þessi var röðin á Ísraelsmönnum eftir hersveitum þeirra, er þeir lögðu upp.

²⁸Således var Israels barn fylket når de brøt op, hær for hær. Så brøt de op,

²⁹Þá sagði Móse við Hóbab Regúelsson Midíaníta, tengdaföður Móse: ,,Vér leggjum nú upp áleiðis til þess staðar, sem Drottinn hét, að hann mundi gefa oss. Kom þú með oss, og munum vér gjöra vel við þig, því að Drottinn hefir heitið Ísrael góðu.``

²⁹og Moses sa til midianitten Hobab, Re'uels sønn, Moses' svoger: Vi bryter nu op til det sted hvorom Herren har sagt: Jeg vil gi eder det. Kom med oss! Så vil vi gjøre vel imot dig; for Herren har lovt Israel alt hvad godt er.

³⁰Hóbab svaraði: ,,Eigi vil ég fara, heldur mun ég halda heim í land mitt og til ættfólks míns.``

³⁰Men han svarte: Jeg vil ikke gå med, jeg vil dra hjem til mitt land og min slekt.

³¹En Móse sagði: ,,Eigi mátt þú yfirgefa oss, af því að þú veist, hvar vér getum tjaldað í eyðimörkinni, og skalt þú vera oss sem auga.

³¹Da sa Moses: Å nei, forlat oss ikke! Du vet jo best hvor vi kan leire oss i ørkenen, og du skal være vårt øie;

³²Og farir þú með oss og oss hlotnast þau gæði, sem Drottinn vill veita oss, þá munum vér gjöra vel við þig.``

³²går du med oss, da vil vi la dig få godt av det gode som Herren gjør mot oss.

³³Héldu þeir nú frá fjalli Drottins þrjár dagleiðir, en sáttmálsörk Drottins fór á undan þeim þrjár dagleiðir til þess að velja hvíldarstað handa þeim.

³³Så drog de da fra Herrens berg tre dagsreiser frem; og Herrens pakts ark drog foran dem de tre dagsreiser for å søke et hvilested for dem.

³⁴Og ský Drottins var yfir þeim á daginn, er þeir tóku sig upp úr herbúðunum.

³⁴Herrens sky var over dem om dagen når de brøt op fra leiren.

³⁵En er örkin tók sig upp, sagði Móse: ,,Rís þú upp, Drottinn, svo að óvinir þínir tvístrist og fjendur þínir flýi fyrir þér.``Og er hún nam staðar, sagði hann: ,,Hverf þú aftur, Drottinn, til hinna tíu þúsund þúsunda Ísraels.``

³⁵Og når arken brøt op, sa Moses: Reis dig, Herre, så dine fiender spredes, og de som hater dig, flyr for ditt åsyn!

³⁶Og er hún nam staðar, sagði hann: ,,Hverf þú aftur, Drottinn, til hinna tíu þúsund þúsunda Ísraels.``

³⁶Og når den hvilte, sa han: Kom tilbake, Herre, til Israels titusen tusener!