¹Dauðar flugur valda ódaun með því að hleypa ólgu í olíu smyrslarans. Ofurlítill aulaskapur er þyngri á metunum heldur en viska, heldur en sómi.

¹Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

²Hjarta viturs manns stefnir á heillabraut, en hjarta heimskingjans leiðir hann í ógæfu.

²Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

³Og þegar aulinn er kominn út á veginn, brestur og á vitið, og hann segir við hvern mann, að hann sé auli.

³I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

⁴Ef reiði drottnarans rís í gegn þér, þá yfirgef ekki stöðu þína, því að stilling afstýrir stórum glappaskotum.

⁴Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

⁵Til er böl, sem ég hefi séð undir sólinni, nokkurs konar yfirsjón af hálfu valdhafans:

⁵Jest złe, którem widział pod słoócem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

⁶Heimskan er sett í háu stöðurnar, en göfugmennin sitja í niðurlægingu.

⁶Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

⁷Ég sá þræla ríðandi hestum og höfðingja fótgangandi eins og þræla.

⁷Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

⁸Sá sem grefur gröf, getur fallið í hana, og þann sem rífur niður vegg, getur höggormur bitið.

⁸kto kopie dół, sam weó wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

⁹Sá sem sprengir steina, getur meitt sig á þeim, sá sem klýfur við, getur með því stofnað sér í hættu.

⁹Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

¹⁰Ef öxin er orðin sljó og eggin er ekki brýnd, þá verður maðurinn að neyta því meiri orku. Það er ávinningur að undirbúa sérhvað með hagsýni.

¹⁰Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

¹¹Ef höggormurinn bítur, af því að særingar hafa verið vanræktar, þá kemur særingamaðurinn að engu liði.

¹¹Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

¹²Orð af munni viturs manns eru yndisleg, en varir heimskingjans vinna honum tjón.

¹²Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

¹³Fyrstu orðin fram úr honum eru heimska, og endir ræðu hans er ill flónska.

¹³Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo.

¹⁴Heimskinginn talar mörg orð. Og þó veit maðurinn ekki, hvað verða muni. Og hvað verða muni eftir hans dag _ hver segir honum það?

¹⁴Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

¹⁵Amstur heimskingjans þreytir hann, hann ratar ekki veginn inn í borgina.

¹⁵Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

¹⁶Vei þér, land, sem hefir dreng að konungi og höfðingjar þínir setjast að áti að morgni dags!

¹⁶Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

¹⁷Sælt ert þú, land, sem hefir eðalborinn mann að konungi og höfðingjar þínir eta á réttum tíma, sér til styrkingar, en ekki til þess að verða drukknir.

¹⁷Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

¹⁸Fyrir leti síga bjálkarnir niður, og vegna iðjulausra handa lekur húsið.

¹⁸Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

¹⁹Til gleðskapar búa menn máltíðir, og vín gjörir lífið skemmtilegt og peningarnir veita allt.Formæl ekki konunginum, jafnvel ekki í huga þínum, og formæl ekki ríkum manni í svefnherbergjum þínum, því að fuglar loftsins kynnu að bera burt hljóðið og hinir vængjuðu að hafa orðin eftir.

¹⁹Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

²⁰Formæl ekki konunginum, jafnvel ekki í huga þínum, og formæl ekki ríkum manni í svefnherbergjum þínum, því að fuglar loftsins kynnu að bera burt hljóðið og hinir vængjuðu að hafa orðin eftir.

²⁰Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.