1Til söngstjórans. Davíðssálmur. Drottinn, þú rannsakar og þekkir mig.
1Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
2Hvort sem ég sit eða stend, þá veist þú það, þú skynjar hugrenningar mínar álengdar.
2Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
3Hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það, og alla vegu mína gjörþekkir þú.
3Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
4Því að eigi er það orð á tungu minni, að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.
4Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
5Þú umlykur mig á bak og brjóst, og hönd þína hefir þú lagt á mig.
5Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
6Þekking þín er undursamlegri en svo, að ég fái skilið, of háleit, ég er henni eigi vaxinn.
6Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
7Hvert get ég farið frá anda þínum og hvert flúið frá augliti þínu?
7Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
8Þótt ég stigi upp í himininn, þá ertu þar, þótt ég gjörði undirheima að hvílu minni, sjá, þú ert þar.
8Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.
9Þótt ég lyfti mér á vængi morgunroðans og settist við hið ysta haf,
9Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,
10einnig þar mundi hönd þín leiða mig og hægri hönd þín halda mér.
10I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
11Og þótt ég segði: ,,Myrkrið hylji mig og ljósið í kringum mig verði nótt,``
11Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
12þá myndi þó myrkrið eigi verða þér of myrkt og nóttin lýsa eins og dagur, myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.
12Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzieó świeci; ciemnościć są jako światłość.
13Því að þú hefir myndað nýru mín, ofið mig í móðurlífi.
13Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
14Ég lofa þig fyrir það, að ég er undursamlega skapaður, undursamleg eru verk þín, það veit ég næsta vel.
14Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
15Beinin í mér voru þér eigi hulin, þegar ég var gjörður í leyni, myndaður í djúpum jarðar.
15Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
16Augu þín sáu mig, er ég enn var ómyndað efni, ævidagar voru ákveðnir og allir skráðir í bók þína, áður en nokkur þeirra var til orðinn.
16Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
17En hversu torskildar eru mér hugsanir þínar, ó Guð, hversu stórkostlegar eru þær allar samanlagðar.
17Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
18Ef ég vildi telja þær, væru þær fleiri en sandkornin, ég mundi vakna og vera enn með hugann hjá þér.
18Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
19Ó að þú, Guð, vildir fella níðingana. Morðingjar! Víkið frá mér.
19Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
20Þeir þrjóskast gegn þér með svikum og leggja nafn þitt við hégóma.
20Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
21Ætti ég eigi, Drottinn, að hata þá, er hata þig, og hafa viðbjóð á þeim, er rísa gegn þér?
21Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
22Ég hata þá fullu hatri, þeir eru orðnir óvinir mínir.
22Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
23Prófa mig, Guð, og þekktu hjarta mitt, rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar,og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi, og leið mig hinn eilífa veg.
23Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
24og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi, og leið mig hinn eilífa veg.
24I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.