¹Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

¹(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający.)

²Guð, með eyrum vorum höfum vér heyrt, feður vorir hafa sagt oss frá dáð þeirri, er þú drýgðir á dögum þeirra, frá því, er þú gjörðir forðum daga.

²Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

³Þú stökktir burt þjóðum, en gróðursettir þá, þú lékst lýði harðlega, en útbreiddir þá.

³Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

⁴Eigi unnu þeir landið með sverðum sínum, og eigi hjálpaði armleggur þeirra þeim, heldur hægri hönd þín og armleggur þinn og ljós auglitis þíns, því að þú hafðir þóknun á þeim.

⁴Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

⁵Þú einn ert konungur minn, ó Guð, bjóð út hjálp Jakobsætt til handa.

⁵Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

⁶Fyrir þína hjálp rekum vér fjandmenn vora undir, og fyrir þitt nafn troðum vér mótstöðumenn vora fótum.

⁶Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

⁷Ég treysti eigi boga mínum, og sverð mitt veitir mér eigi sigur,

⁷Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

⁸heldur veitir þú oss sigur yfir fjandmönnum vorum og lætur hatursmenn vora verða til skammar.

⁸Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

⁹Af Guði hrósum vér oss ætíð og lofum nafn þitt að eilífu. [Sela]

⁹Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzieó, a imię twoje na wieki wysławiamy. Sela.

¹⁰Og þó hefir þú útskúfað oss og látið oss verða til skammar og fer eigi út með hersveitum vorum.

¹⁰Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

¹¹Þú lætur oss hörfa undan fjandmönnum, og hatursmenn vorir taka herfang.

¹¹Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

¹²Þú selur oss fram sem fénað til slátrunar og tvístrar oss meðal þjóðanna.

¹²Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

¹³Þú selur lýð þinn fyrir gjafverð, tekur ekkert verð fyrir hann.

¹³Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

¹⁴Þú lætur oss verða til háðungar nágrönnum vorum, til spotts og athlægis þeim er búa umhverfis oss.

¹⁴Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

¹⁵Þú gjörir oss að orðskvið meðal lýðanna, lætur þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.

¹⁵Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

¹⁶Stöðuglega stendur smán mín mér fyrir sjónum, og skömm hylur auglit mitt,

¹⁶Na każdy dzieó wstyd mój jest przedemną, a haóba twarzy mojej okrywa mię.

¹⁷af því ég verð að heyra spott og lastmæli og horfa á óvininn og hinn hefnigjarna.

¹⁷Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

¹⁸Allt þetta hefir mætt oss, og þó höfum vér eigi gleymt þér og eigi rofið sáttmála þinn.

¹⁸To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

¹⁹Hjarta vort hefir eigi horfið frá þér né skref vor beygt út af vegi þínum,

¹⁹Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

²⁰en samt hefir þú kramið oss sundur á stað sjakalanna og hulið oss niðdimmu.

²⁰Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

²¹Ef vér hefðum gleymt nafni Guðs vors og fórnað höndum til útlendra guða,

²¹Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

²²mundi Guð eigi verða þess áskynja, hann sem þekkir leyndarmál hjartans?

²²Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

²³En þín vegna erum vér stöðugt drepnir, erum metnir sem sláturfé.

²³Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzieó; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

²⁴Vakna! Hví sefur þú, Drottinn? Vakna, útskúfa oss eigi um aldur!

²⁴Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

²⁵Hví hylur þú auglit þitt, gleymir eymd vorri og kúgun?Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁵Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

²⁶Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁶Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

²⁷Powstaóże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.