1Sálmur eftir Davíð, þá er hann var í Júda-eyðimörk.
1(Psalm Dawidowy, gdy był na puszczy Judzkiej.)
2Drottinn, þú ert minn Guð, þín leita ég, sál mína þyrstir eftir þér, hold mitt þráir þig, í þurru landi, örþrota af vatnsleysi.
2Boże! tyś jest Bogiem moim; z poranku cię szukam; pragnie cię dusza moja, tęskni po tobie ciało moje w ziemi suchej i upragnionej, w której nie masz wody;
3Þannig hefi ég litast um eftir þér í helgidóminum til þess að sjá veldi þitt og dýrð,
3Abym cię oglądał w świątnicy twojej, i widział moc twoję i chwałę twoję.
4því að miskunn þín er mætari en lífið. Varir mínar skulu vegsama þig.
4(Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,)aby cię chwaliły wargi moje,
5Þannig skal ég lofa þig meðan lifi, hefja upp hendurnar í þínu nafni.
5Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.
6Sál mín mettast sem af merg og feiti, og með fagnandi vörum lofar þig munnur minn,
6Jako tłustością i sadłem byłaby tu nasycona dusza moja, a radosnem warg śpiewaniem wychwalałyby cię usta moje.
7þá er ég minnist þín í hvílu minni, hugsa um þig á næturvökunum.
7Zaprawdęć na cię wspominam, i na łożu mojem każdej straży nocnej rozmyślam o tobie.
8Því að þú ert mér fulltingi, í skugga vængja þinna fagna ég.
8Boś mi bywał na pomocy; przetoż w cieniu skrzydeł twoich śpiewać będę.
9Sál mín heldur sér fast við þig, hægri hönd þín styður mig.
9Przylgnęła dusza moja do ciebie; prawica twoja podpiera mię.
10Þeir sem sitja um líf mitt sjálfum sér til glötunar, munu hverfa í djúp jarðar.Þeir munu verða ofurseldir sverðseggjum, verða sjakölunum að bráð. [ (Psalms 63:12) Konungurinn skal gleðjast yfir Guði, hver sá er sver við hann, skal sigri hrósa, af því að munni lygaranna hefir verið lokað. ]
10Ale ci, którzy szukają upadku duszy mojej, sami wnijdą do najgłębszej niskości ziemi.
11Þeir munu verða ofurseldir sverðseggjum, verða sjakölunum að bráð. [ (Psalms 63:12) Konungurinn skal gleðjast yfir Guði, hver sá er sver við hann, skal sigri hrósa, af því að munni lygaranna hefir verið lokað. ]
11Zabije każdego z nich ostrość miecza, i przyjdą liszkom na podział.
12Lecz król będzie się weselił w Bogu, a będzie się chlubił każdy, kto przezeó przysięga; albowiem zatkane będą usta mówiących kłamstwo.