¹Til söngstjórans. Liljulag. Davíðssálmur.

¹(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

²Hjálpa mér, ó Guð, því að vötnin ætla að drekkja mér.

²Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

³Ég er sokkinn niður í botnlausa leðju og hefi enga fótfestu, ég er kominn ofan í vatnadjúp og bylgjurnar ganga yfir mig.

³Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

⁴Ég hefi æpt mig þreyttan, er orðinn brennandi þurr í kverkunum, augu mín eru döpruð orðin af að þreyja eftir Guði mínum.

⁴Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

⁵Fleiri en hárin á höfði mér eru þeir er hata mig að ástæðulausu, fleiri en bein mín þeir sem án saka eru óvinir mínir. Því sem ég hefi eigi rænt, hefi ég samt orðið að skila aftur.

⁵Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

⁶Þú, Guð, þekkir heimsku mína, og sakir mínar dyljast þér eigi.

⁶Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

⁷Lát eigi þá, er vona á þig, verða til skammar mín vegna, ó Drottinn, Drottinn hersveitanna, lát eigi þá er leita þín, verða til svívirðingar mín vegna, þú Guð Ísraels.

⁷Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

⁸Þín vegna ber ég háðung, þín vegna hylur svívirðing auglit mitt.

⁸Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

⁹Ég er ókunnur orðinn bræðrum mínum og óþekktur sonum móður minnar.

⁹Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

¹⁰Vandlæting vegna húss þíns hefir uppetið mig, og smánanir þeirra er smána þig, hafa lent á mér.

¹⁰Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

¹¹Ég hefi þjáð mig með föstu, en það varð mér til háðungar.

¹¹Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

¹²Ég gjörði hærusekk að klæðnaði mínum, og ég varð þeim að orðskvið.

¹²Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

¹³Þeir er sitja í hliðinu, ræða um mig, og þeir er drekka áfengan drykk, syngja um mig.

¹³Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

¹⁴En ég bið til þín, Drottinn, á stund náðar þinnar. Svara mér, Guð, í trúfesti hjálpræðis þíns sakir mikillar miskunnar þinnar.

¹⁴Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

¹⁵Drag mig upp úr leðjunni, svo að ég sökkvi eigi, lát mig björgun hljóta frá hatursmönnum mínum og úr hafdjúpinu.

¹⁵Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

¹⁶Lát eigi vatnsbylgjurnar ganga yfir mig, né djúpið svelgja mig, og lát eigi brunninn lykja aftur op sitt yfir mér.

¹⁶Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

¹⁷Bænheyr mig, Drottinn, sakir gæsku náðar þinnar, snú þér að mér eftir mikilleik miskunnar þinnar.

¹⁷Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

¹⁸Hyl eigi auglit þitt fyrir þjóni þínum, því að ég er í nauðum staddur, flýt þér að bænheyra mig.

¹⁸Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

¹⁹Nálgast sál mína, leys hana, frelsa mig sakir óvina minna.

¹⁹Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

²⁰Þú þekkir háðung mína og skömm og svívirðing, allir fjendur mínir standa þér fyrir sjónum.

²⁰Ty znasz pohaóbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

²¹Háðungin kremur hjarta mitt, svo að ég örvænti. Ég vonaði, að einhver mundi sýna meðaumkun, en þar var enginn, og að einhverjir mundu hugga, en fann engan.

²¹Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

²²Þeir fengu mér malurt til matar, og við þorstanum gáfu þeir mér vínsýru að drekka.

²²Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

²³Svo verði þá borðið fyrir framan þá að snöru, og að gildru fyrir þá sem ugglausir eru.

²³Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

²⁴Myrkvist augu þeirra, svo að þeir sjái eigi, og lát lendar þeirra ávallt riða.

²⁴Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

²⁵Hell þú reiði þinni yfir þá og lát þína brennandi gremi ná þeim.

²⁵Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

²⁶Búðir þeirra verði eyddar og enginn búi í tjöldum þeirra,

²⁶Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

²⁷því að þann sem þú hefir lostið, ofsækja þeir og auka þjáningar þeirra er þú hefir gegnumstungið.

²⁷Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

²⁸Bæt sök við sök þeirra og lát þá eigi ganga inn í réttlæti þitt.

²⁸Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

²⁹Verði þeir afmáðir úr bók lifenda og eigi skráðir með réttlátum.

²⁹Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

³⁰En ég er volaður og þjáður, hjálp þín, ó Guð, mun bjarga mér.

³⁰Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

³¹Ég vil lofa nafn Guðs í ljóði og mikla það í lofsöng.

³¹Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

³²Það mun Drottni líka betur en uxar, ungneyti með hornum og klaufum.

³²A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

³³Hinir auðmjúku sjá það og gleðjast, þér sem leitið Guðs _ hjörtu yðar lifni við.

³³To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

³⁴Því að Drottinn hlustar á hina fátæku og fyrirlítur eigi bandingja sína.

³⁴Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

³⁵Hann skulu lofa himinn og jörð, höfin og allt sem í þeim hrærist.Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]

³⁵Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

³⁶Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]

³⁶Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.

³⁷Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.