¹Til söngstjórans. Davíðssálmur. Drottinn, þú rannsakar og þekkir mig.

¹Senhor, tu me sondas, e me conheces.

²Hvort sem ég sit eða stend, þá veist þú það, þú skynjar hugrenningar mínar álengdar.

²Tu conheces o meu sentar e o meu levantar; de longe entendes o meu pensamento.

³Hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það, og alla vegu mína gjörþekkir þú.

³Esquadrinhas o meu andar, e o meu deitar, e conheces todos os meus caminhos.

⁴Því að eigi er það orð á tungu minni, að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.

⁴Sem que haja uma palavra na minha língua, eis que, ó Senhor, tudo conheces.

⁵Þú umlykur mig á bak og brjóst, og hönd þína hefir þú lagt á mig.

⁵Tu me cercaste em volta, e puseste sobre mim a tua mão.

⁶Þekking þín er undursamlegri en svo, að ég fái skilið, of háleit, ég er henni eigi vaxinn.

⁶Tal conhecimento é maravilhoso demais para mim; elevado é, não o posso atingir.

⁷Hvert get ég farið frá anda þínum og hvert flúið frá augliti þínu?

⁷Para onde me irei do teu Espírito, ou para onde fugirei da tua presença?

⁸Þótt ég stigi upp í himininn, þá ertu þar, þótt ég gjörði undirheima að hvílu minni, sjá, þú ert þar.

⁸Se subir ao céu, tu aí estás; se fizer no Seol a minha cama, eis que tu ali estás também.

⁹Þótt ég lyfti mér á vængi morgunroðans og settist við hið ysta haf,

⁹Se tomar as asas da alva, se habitar nas extremidades do mar,

¹⁰einnig þar mundi hönd þín leiða mig og hægri hönd þín halda mér.

¹⁰ainda ali a tua mão me guiará e a tua destra me susterá.

¹¹Og þótt ég segði: ,,Myrkrið hylji mig og ljósið í kringum mig verði nótt,``

¹¹Se eu disser: Ocultem-me as trevas; torne-se em noite a luz que me circunda;

¹²þá myndi þó myrkrið eigi verða þér of myrkt og nóttin lýsa eins og dagur, myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.

¹²nem ainda as trevas são escuras para ti, mas a noite resplandece como o dia; as trevas e a luz são para ti a mesma coisa.

¹³Því að þú hefir myndað nýru mín, ofið mig í móðurlífi.

¹³Pois tu formaste os meus rins; entreteceste-me no ventre de minha mãe.

¹⁴Ég lofa þig fyrir það, að ég er undursamlega skapaður, undursamleg eru verk þín, það veit ég næsta vel.

¹⁴Eu te louvarei, porque de um modo tão admirável e maravilhoso fui formado; maravilhosas são as tuas obras, e a minha alma o sabe muito bem.

¹⁵Beinin í mér voru þér eigi hulin, þegar ég var gjörður í leyni, myndaður í djúpum jarðar.

¹⁵Os meus ossos não te foram encobertos, quando no oculto fui formado, e esmeradamente tecido nas profundezas da terra.

¹⁶Augu þín sáu mig, er ég enn var ómyndað efni, ævidagar voru ákveðnir og allir skráðir í bók þína, áður en nokkur þeirra var til orðinn.

¹⁶Os teus olhos viram a minha substância ainda informe, e no teu livro foram escritos os dias, sim, todos os dias que foram ordenados para mim, quando ainda não havia nem um deles.

¹⁷En hversu torskildar eru mér hugsanir þínar, ó Guð, hversu stórkostlegar eru þær allar samanlagðar.

¹⁷E quão preciosos me são, ó Deus, os teus pensamentos! Quão grande é a soma deles!

¹⁸Ef ég vildi telja þær, væru þær fleiri en sandkornin, ég mundi vakna og vera enn með hugann hjá þér.

¹⁸Se eu os contasse, seriam mais numerosos do que a areia; quando acordo ainda estou contigo.

¹⁹Ó að þú, Guð, vildir fella níðingana. Morðingjar! Víkið frá mér.

¹⁹Oxalá que matasses o perverso, ó Deus, e que os homens sanguinários se apartassem de mim,

²⁰Þeir þrjóskast gegn þér með svikum og leggja nafn þitt við hégóma.

²⁰homens que se rebelam contra ti, e contra ti se levantam para o mal.

²¹Ætti ég eigi, Drottinn, að hata þá, er hata þig, og hafa viðbjóð á þeim, er rísa gegn þér?

²¹Não odeio eu, ó Senhor, aqueles que te odeiam? e não me aflijo por causa dos que se levantam contra ti?

²²Ég hata þá fullu hatri, þeir eru orðnir óvinir mínir.

²²Odeio-os com ódio completo; tenho-os por inimigos.

²³Prófa mig, Guð, og þekktu hjarta mitt, rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar,og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi, og leið mig hinn eilífa veg.

²³Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração; prova-me, e conhece os meus pensamentos;

²⁴og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi, og leið mig hinn eilífa veg.

²⁴vê se há em mim algum caminho perverso, e guia-me pelo caminho eterno.