1Ljóðaljóðin, eftir Salómon.
1O cântico dos cânticos, que é de Salomão.
2Hann kyssi mig kossi munns síns, því að ást þín er betri en vín.
2Beije-me ele com os beijos da sua boca; porque melhor é o seu amor do que o vinho.
3Yndislegur ilmur er af smyrslum þínum, nafn þitt eins og úthellt olía, þess vegna elska meyjarnar þig.
3Suave é o cheiro dos teus perfumes; como perfume derramado é o teu nome; por isso as donzelas te amam.
4Drag mig á eftir þér! Við skulum flýta okkur! Konungurinn leiði mig í herbergi sín! Fögnum og gleðjumst yfir þér, vegsömum ást þína meir en vín _ með réttu elska þær þig!
4Leva-me tu; correremos após ti. O rei me introduziu nas suas recâmaras; em ti nos alegraremos e nos regozijaremos; faremos menção do teu amor mais do que do vinho; com razão te amam.
5Svört er ég, og þó yndisleg, þér Jerúsalemdætur, sem tjöld Kedars, sem tjalddúkar Salómons.
5Eu sou morena, mas formosa, ó filhas de Jerusalém, como as tendas de Quedar, como as cortinas de Salomão.
6Takið ekki til þess, að ég er svartleit, því að sólin hefir brennt mig. Synir móður minnar reiddust mér, þeir settu mig til að gæta víngarða _ míns eigin víngarðs hefi ég eigi gætt.
6Não repareis em eu ser morena, porque o sol crestou-me a tez; os filhos de minha mãe indignaram-se contra mim, e me puseram por guarda de vinhas; a minha vinha, porém, não guardei.
7Seg mér, þú sem sál mín elskar, hvar heldur þú hjörð þinni til haga, hvar bælir þú um hádegið? Því að hví skal ég vera eins og villuráfandi hjá hjörðum félaga þinna?
7Dize-me, ó tu, a quem ama a minha alma: Onde apascentas o teu rebanho, onde o fazes deitar pelo meio-dia; pois, por que razão seria eu como a que anda errante pelos rebanhos de teus companheiros?
8Ef þú veist það eigi, þú hin fegursta meðal kvenna, þá far þú og rek för hjarðarinnar og hald kiðum þínum til haga hjá kofum hirðanna.
8Se não o sabes, ó tu, a mais formosa entre as mulheres, vai seguindo as pisadas das ovelhas, e apascenta os teus cabritos junto �s tendas dos pastores.
9Við hryssurnar fyrir vagni Faraós líki ég þér, vina mín.
9A uma égua dos carros de Faraó eu te comparo, ó amada minha.
10Yndislegar eru kinnar þínar fléttum prýddar, háls þinn undir perluböndum.
10Formosas são as tuas faces entre as tuas tranças, e formoso o teu pescoço com os colares.
11Gullfestar viljum vér gjöra þér, settar silfurhnöppum.
11Nós te faremos umas tranças de ouro, marchetadas de pontinhos de prata.
12Meðan konungurinn hvíldi á legubekk sínum, lagði ilminn af nardussmyrslum mínum.
12Enquanto o rei se assentava � sua mesa, dava o meu nardo o seu cheiro.
13Unnusti minn er sem myrrubelgur, sem hvílist milli brjósta mér.
13O meu amado é para mim como um saquitel de mirra, que repousa entre os meus seios.
14Kypur-ber er unnusti minn mér, úr víngörðunum í Engedí.
14O meu amado é para mim como um ramalhete de hena nas vinhas de En-Gedi.
15Hversu fögur ertu, vina mín, hversu fögur ertu! Augu þín eru dúfuaugu.
15Eis que és formosa, ó amada minha, eis que és formosa; os teus olhos são como pombas.
16Hversu fagur ertu, unnusti minn, já indæll. Já, iðgræn er hvíla okkar.Bjálkarnir í húsi okkar eru sedrusviðir, þiljur okkar kýprestré.
16Eis que és formoso, ó amado meu, como amável és também; o nosso leito é viçoso.
17Bjálkarnir í húsi okkar eru sedrusviðir, þiljur okkar kýprestré.
17As traves da nossa casa são de cedro, e os caibros de cipreste.