1Minnstu þess, Drottinn, hvað yfir oss hefir gengið, lít þú á og sjá háðung vora.
1,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!
2Arfleifð vor er komin í hendur annarra, hús vor í hendur útlendinga.
2Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!
3Vér erum orðnir munaðarleysingjar, föðurlausir, mæður vorar orðnar sem ekkjur.
3Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.
4Vatnið sem vér drekkum, verðum vér að kaupa, viðinn fáum vér aðeins gegn borgun.
4Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.
5Ofsækjendur vorir sitja á hálsi vorum, þótt vér séum þreyttir, fáum vér enga hvíld.
5Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.
6Til Egyptalands réttum vér út höndina, til Assýríu, til þess að seðjast af mat.
6Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.
7Feður vorir syndguðu, þeir eru eigi framar til, og vér berum misgjörð þeirra.
7Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.
8Þrælar drottna yfir oss, enginn hrífur oss úr höndum þeirra.
8Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.
9Með lífsháska sækjum vér matbjörg vora í eyðimörkinni, þar sem sverðið vofir yfir oss.
9Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.
10Hörund vort er orðið svart eins og ofn af hungurbruna.
10Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.
11Konur hafa þeir svívirt í Síon, meyjar í Júda-borgum.
11Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.
12Höfðingja hengdu þeir, öldungnum sýndu þeir enga virðingu.
12Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste
13Æskumennirnir urðu að þræla við kvörnina, og sveinarnir duttu undir viðarbyrðunum.
13Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.
14Öldungarnir eru horfnir úr borgarhliðunum, æskumennirnir frá strengleikum.
14Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.
15Fögnuður hjarta vors er þrotinn, gleðidans vor snúinn í sorg.
15S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.
16Kórónan er fallin af höfði voru, vei oss, því að vér höfum syndgað.
16A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!
17Af því er hjarta vort sjúkt orðið, vegna þess eru augu vor döpur,
17Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,
18vegna Síonarfjalls, sem er í eyði og refir nú hlaupa um.
18este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.
19Þú, Drottinn, ríkir að eilífu, þitt hásæti stendur frá kyni til kyns.
19Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!
20Hví vilt þú gleyma oss eilíflega, yfirgefa oss um langan aldur?Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
20Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?
21Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
21Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!
22Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult