¹Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

¹(Către mai marele cîntăreţilor. Un psalm al fiilor lui Core. O cîntare.) Dumnezeule, am auzit cu urechile noastre, şi părinţii noştri ne-au povestit lucrările, pe cari le-ai făcut pe vremea lor, în zilele de odinioară.

²Guð, með eyrum vorum höfum vér heyrt, feður vorir hafa sagt oss frá dáð þeirri, er þú drýgðir á dögum þeirra, frá því, er þú gjörðir forðum daga.

²Cu mîna Ta, ai izgonit neamuri, ca să -i sădeşti pe ei, ai lovit popoare, ca să -i întinzi pe ei.

³Þú stökktir burt þjóðum, en gróðursettir þá, þú lékst lýði harðlega, en útbreiddir þá.

³Căci nu prin sabia lor au pus mîna pe ţară, nu braţul lor i -a mîntuit, ci dreapta Ta, braţul Tău, lumina Feţei Tale, pentrucă îi iubeai.

⁴Eigi unnu þeir landið með sverðum sínum, og eigi hjálpaði armleggur þeirra þeim, heldur hægri hönd þín og armleggur þinn og ljós auglitis þíns, því að þú hafðir þóknun á þeim.

⁴Dumnezeule, Tu eşti Împăratul meu: porunceşte izbăvirea lui Iacov!

⁵Þú einn ert konungur minn, ó Guð, bjóð út hjálp Jakobsætt til handa.

⁵Cu Tine doborîm pe vrăjmaşii noştri, cu Numele Tău zdrobim pe protivnicii noştri.

⁶Fyrir þína hjálp rekum vér fjandmenn vora undir, og fyrir þitt nafn troðum vér mótstöðumenn vora fótum.

⁶Căci nu în arcul meu mă încred, nu sabia mea mă va scăpa;

⁷Ég treysti eigi boga mínum, og sverð mitt veitir mér eigi sigur,

⁷ci Tu ne izbăveşti de vrăjmaşii noştri, şi dai de ruşine pe cei ce ne urăsc.

⁸heldur veitir þú oss sigur yfir fjandmönnum vorum og lætur hatursmenn vora verða til skammar.

⁸Noi, în fiecare zi, ne lăudăm cu Dumnezeu, şi pururea slăvim Numele Tău. -(Oprire).

⁹Af Guði hrósum vér oss ætíð og lofum nafn þitt að eilífu. [Sela]

⁹Dar Tu ne lepezi, ne acoperi de ruşine, nu mai ieşi cu oştirile noastre;

¹⁰Og þó hefir þú útskúfað oss og látið oss verða til skammar og fer eigi út með hersveitum vorum.

¹⁰ne faci să dăm dosul înaintea vrăjmaşului, şi ceice ne urăsc, ridică prăzi luate dela noi.

¹¹Þú lætur oss hörfa undan fjandmönnum, og hatursmenn vorir taka herfang.

¹¹Ne dai ca pe nişte oi de mîncat, şi ne risipeşti printre neamuri.

¹²Þú selur oss fram sem fénað til slátrunar og tvístrar oss meðal þjóðanna.

¹²Vinzi pe poporul Tău pe nimic, şi nu -l socoteşti de mare preţ.

¹³Þú selur lýð þinn fyrir gjafverð, tekur ekkert verð fyrir hann.

¹³Ne faci de ocara vecinilor noştri, de batjocura şi de rîsul celor ce ne înconjoară.

¹⁴Þú lætur oss verða til háðungar nágrönnum vorum, til spotts og athlægis þeim er búa umhverfis oss.

¹⁴Ne faci de pomină printre neamuri, şi pricină de clătinare din cap printre popoare.

¹⁵Þú gjörir oss að orðskvið meðal lýðanna, lætur þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.

¹⁵Ocara mea este totdeauna înaintea mea, şi ruşinea îmi acopere faţa,

¹⁶Stöðuglega stendur smán mín mér fyrir sjónum, og skömm hylur auglit mitt,

¹⁶la glasul celui ce mă batjocoreşte şi mă ocărăşte, la vederea vrăjmaşului şi răzbunătorului.

¹⁷af því ég verð að heyra spott og lastmæli og horfa á óvininn og hinn hefnigjarna.

¹⁷Toate acestea ni se întîmplă, fără ca noi să Te fi uitat, fără să fi călcat legămîntul Tău:

¹⁸Allt þetta hefir mætt oss, og þó höfum vér eigi gleymt þér og eigi rofið sáttmála þinn.

¹⁸da, inima nu ni s'a abătut, paşii nu ni s'au depărtat de pe cărarea Ta,

¹⁹Hjarta vort hefir eigi horfið frá þér né skref vor beygt út af vegi þínum,

¹⁹ca să ne zdrobeşti în locuinţa şacalilor, şi să ne acoperi cu umbra morţii.

²⁰en samt hefir þú kramið oss sundur á stað sjakalanna og hulið oss niðdimmu.

²⁰Dacă am fi uitat Numele Dumnezeului nostru, şi ne-am fi întins mînile spre un dumnezeu străin,

²¹Ef vér hefðum gleymt nafni Guðs vors og fórnað höndum til útlendra guða,

²¹n'ar şti Dumnezeu lucrul acesta, El, care cunoaşte tainele inimii?

²²mundi Guð eigi verða þess áskynja, hann sem þekkir leyndarmál hjartans?

²²Dar din pricina Ta sîntem junghiaţi în toate zilele, sîntem priviţi ca nişte oi sortite pentru măcelărie.

²³En þín vegna erum vér stöðugt drepnir, erum metnir sem sláturfé.

²³Trezeşte-Te! Pentruce dormi, Doamne? Trezeşte-Te! Nu ne lepăda pe vecie!

²⁴Vakna! Hví sefur þú, Drottinn? Vakna, útskúfa oss eigi um aldur!

²⁴Pentruce Îţi ascunzi Faţa? Pentruce uiţi de nenorocirea şi apăsarea noastră?

²⁵Hví hylur þú auglit þitt, gleymir eymd vorri og kúgun?Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁵Căci sufletul ne este doborît în ţărînă de mîhnire, trupul nostru este lipit de pămînt.

²⁶Sál vor er beygð í duftið, líkami vor loðir við jörðina. [ (Psalms 44:27) Rís upp, veit oss lið og frelsa oss sakir miskunnar þinnar. ]

²⁶Scoală-Te, ca să ne ajuţi! Izbăveşte-ne, pentru bunătatea Ta!