¹Til söngstjórans. Liljulag. Davíðssálmur.

¹(Către mai marele cîntăreţilor. De cîntat ca şi ,,Crinii``. Un psalm al lui David.) Scapă-mă, Dumnezeule, căci îmi ameninţă apele viaţa.

²Hjálpa mér, ó Guð, því að vötnin ætla að drekkja mér.

²Mă afund în noroi, şi nu mă pot ţinea; am căzut în prăpastie, şi dau apele peste mine.

³Ég er sokkinn niður í botnlausa leðju og hefi enga fótfestu, ég er kominn ofan í vatnadjúp og bylgjurnar ganga yfir mig.

³Nu mai pot strigînd, mi se usucă gîtlejul, mi se topesc ochii, privind spre Dumnezeul meu.

⁴Ég hefi æpt mig þreyttan, er orðinn brennandi þurr í kverkunum, augu mín eru döpruð orðin af að þreyja eftir Guði mínum.

⁴Cei ce mă urăsc fără temei, sînt mai mulţi decît perii capului meu; ce puternici sînt ceice vor să mă peardă, ceice pe nedrept îmi sînt vrăjmaşi; trebuie să dau înapoi ce n'am furat.

⁵Fleiri en hárin á höfði mér eru þeir er hata mig að ástæðulausu, fleiri en bein mín þeir sem án saka eru óvinir mínir. Því sem ég hefi eigi rænt, hefi ég samt orðið að skila aftur.

⁵Dumnezeule, Tu cunoşti nebunia mea, şi greşelile mele nu-Ţi sînt ascunse.

⁶Þú, Guð, þekkir heimsku mína, og sakir mínar dyljast þér eigi.

⁶Să nu rămînă de ruşine, din pricina mea, ceice nădăjduiesc în Tine, Doamne, Dumnezeul oştirilor! Să nu roşească de ruşine, din pricina mea, ceice Te caută, Dumnezeul lui Israel!

⁷Lát eigi þá, er vona á þig, verða til skammar mín vegna, ó Drottinn, Drottinn hersveitanna, lát eigi þá er leita þín, verða til svívirðingar mín vegna, þú Guð Ísraels.

⁷Căci pentru Tine port eu ocara, şi îmi acopere faţa ruşinea.

⁸Þín vegna ber ég háðung, þín vegna hylur svívirðing auglit mitt.

⁸Am ajuns un străin pentru fraţii mei, şi un necunoscut pentru fiii mamei mele.

⁹Ég er ókunnur orðinn bræðrum mínum og óþekktur sonum móður minnar.

⁹Căci rîvna Casei Tale mă mănîncă şi ocările celor ce Te ocărăsc pe Tine cad asupra mea.

¹⁰Vandlæting vegna húss þíns hefir uppetið mig, og smánanir þeirra er smána þig, hafa lent á mér.

¹⁰Plîng şi postesc, şi ei mă ocărăsc.

¹¹Ég hefi þjáð mig með föstu, en það varð mér til háðungar.

¹¹Mă îmbrac cu sac, şi ei mă batjocoresc.

¹²Ég gjörði hærusekk að klæðnaði mínum, og ég varð þeim að orðskvið.

¹²Ceice stau la poartă vorbesc de mine, şi ceice beau băuturi tari mă pun în cîntece.

¹³Þeir er sitja í hliðinu, ræða um mig, og þeir er drekka áfengan drykk, syngja um mig.

¹³Dar eu către Tine îmi înalţ rugăciunea, Doamne, la vremea potrivită. În bunătatea Ta cea mare, răspunde-mi, Dumnezeule, şi dă-mi ajutorul Tău!

¹⁴En ég bið til þín, Drottinn, á stund náðar þinnar. Svara mér, Guð, í trúfesti hjálpræðis þíns sakir mikillar miskunnar þinnar.

¹⁴Scoate-mă din noroi, ca să nu mă mai afund! Să fiu izbăvit de vrăjmaşii mei şi din prăpastie!

¹⁵Drag mig upp úr leðjunni, svo að ég sökkvi eigi, lát mig björgun hljóta frá hatursmönnum mínum og úr hafdjúpinu.

¹⁵Să nu mai dea valurile peste mine, să nu mă înghită adîncul, şi să nu se închidă groapa peste mine!

¹⁶Lát eigi vatnsbylgjurnar ganga yfir mig, né djúpið svelgja mig, og lát eigi brunninn lykja aftur op sitt yfir mér.

¹⁶Ascultă-mă, Doamne, căci bunătatea Ta este nemărginită. În îndurarea Ta cea mare, întoarce-Ţi privirile spre mine,

¹⁷Bænheyr mig, Drottinn, sakir gæsku náðar þinnar, snú þér að mér eftir mikilleik miskunnar þinnar.

¹⁷şi nu-Ţi ascunde faţa de robul Tău! Căci sînt în necaz: grăbeşte de m'ascultă!

¹⁸Hyl eigi auglit þitt fyrir þjóni þínum, því að ég er í nauðum staddur, flýt þér að bænheyra mig.

¹⁸Apropie-Te de sufletul meu şi izbăveşte -l! Scapă-mă, din pricina vrăjmaşilor mei!

¹⁹Nálgast sál mína, leys hana, frelsa mig sakir óvina minna.

¹⁹Tu ştii ce ocară, ce ruşine şi batjocură mi se face; toţi protivnicii mei sînt înaintea Ta.

²⁰Þú þekkir háðung mína og skömm og svívirðing, allir fjendur mínir standa þér fyrir sjónum.

²⁰Ocara îmi rupe inima, şi sînt bolnav; aştept să -i fie cuiva milă de mine, dar degeaba; aştept mîngîietori, şi nu găsesc niciunul.

²¹Háðungin kremur hjarta mitt, svo að ég örvænti. Ég vonaði, að einhver mundi sýna meðaumkun, en þar var enginn, og að einhverjir mundu hugga, en fann engan.

²¹Ei îmi pun fiere în mîncare, şi, cînd mi -e sete, îmi dau să beau oţet.

²²Þeir fengu mér malurt til matar, og við þorstanum gáfu þeir mér vínsýru að drekka.

²²Să li se prefacă masa într'o cursă, şi liniştea într'un laţ!

²³Svo verði þá borðið fyrir framan þá að snöru, og að gildru fyrir þá sem ugglausir eru.

²³Să li se întunece ochii, şi să nu mai vadă, şi clatină-le mereu coapsele!

²⁴Myrkvist augu þeirra, svo að þeir sjái eigi, og lát lendar þeirra ávallt riða.

²⁴Varsă-Ţi mînia peste ei, şi să -i atingă urgia Ta aprinsă!

²⁵Hell þú reiði þinni yfir þá og lát þína brennandi gremi ná þeim.

²⁵Pustie să le rămînă locuinţa, şi nimeni să nu mai locuiască în corturile lor!

²⁶Búðir þeirra verði eyddar og enginn búi í tjöldum þeirra,

²⁶Căci ei prigonesc pe cel lovit de Tine, povestesc suferinţele celor răniţi de Tine.

²⁷því að þann sem þú hefir lostið, ofsækja þeir og auka þjáningar þeirra er þú hefir gegnumstungið.

²⁷Adaugă alte nelegiuiri la nelegiuirile lor, şi să n'aibă parte de îndurarea Ta!

²⁸Bæt sök við sök þeirra og lát þá eigi ganga inn í réttlæti þitt.

²⁸Să fie şterşi din cartea vieţii, şi să nu fie scrişi împreună cu cei neprihăniţi!

²⁹Verði þeir afmáðir úr bók lifenda og eigi skráðir með réttlátum.

²⁹Eu sînt nenorocit şi sufăr: Dumnezeule, ajutorul Tău să mă ridice!

³⁰En ég er volaður og þjáður, hjálp þín, ó Guð, mun bjarga mér.

³⁰Atunci voi lăuda Numele lui Dumnezeu prin cîntări, şi prin laude Îl voi preamări.

³¹Ég vil lofa nafn Guðs í ljóði og mikla það í lofsöng.

³¹Lucrul acesta este mai plăcut Domnului, decît un viţel cu coarne şi copite!

³²Það mun Drottni líka betur en uxar, ungneyti með hornum og klaufum.

³²Nenorociţii văd lucrul acesta şi se bucură; voi, cari căutaţi pe Dumnezeu, veselă să vă fie inima!

³³Hinir auðmjúku sjá það og gleðjast, þér sem leitið Guðs _ hjörtu yðar lifni við.

³³Căci Domnul ascultă pe cei săraci, şi nu nesocoteşte pe prinşii Lui de război.

³⁴Því að Drottinn hlustar á hina fátæku og fyrirlítur eigi bandingja sína.

³⁴Să -L laude cerurile şi pămîntul, mările şi tot ce mişună în ele!

³⁵Hann skulu lofa himinn og jörð, höfin og allt sem í þeim hrærist.Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]

³⁵Căci Dumnezeu va mîntui Sionul, şi va zidi cetăţile lui Iuda; ele vor fi locuite şi luate în stăpînire;

³⁶Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]

³⁶sămînţa robilor Lui le va moşteni, şi cei ce iubesc Numele Lui vor locui în ele.