¹Drottinn vitjaði Söru, eins og hann hafði lofað, og Drottinn gjörði við Söru eins og hann hafði sagt.

¹Y VISITO Jehová á Sara, como había dicho, é hizo Jehová con Sara como había hablado.

²Og Sara varð þunguð og fæddi Abraham son í elli hans, um þær mundir, sem Guð hafði sagt honum.

²Y concibió y parió Sara á Abraham un hijo en su vejez, en el tiempo que Dios le había dicho.

³Og Abraham gaf nafn syni sínum, þeim er honum fæddist, sem Sara fæddi honum, og kallaði hann Ísak.

³Y llamó Abraham el nombre de su hijo que le nació, que le parió Sara, Isaac.

⁴Abraham umskar Ísak son sinn, þá er hann var átta daga gamall, eins og Guð hafði boðið honum.

⁴Y circuncidó Abraham á su hijo Isaac de ocho días, como Dios le había mandado.

⁵En Abraham var hundrað ára gamall, þegar Ísak sonur hans fæddist honum.

⁵Y era Abraham de cien años, cuando le nació Isaac su hijo.

⁶Sara sagði: ,,Guð hefir gjört mig að athlægi. Hver sem heyrir þetta, mun hlæja að mér.``

⁶Entonces dijo Sara: Dios me ha hecho reir, y cualquiera que lo oyere, se reirá conmigo.

⁷Og hún mælti: ,,Hver skyldi hafa sagt við Abraham, að Sara mundi hafa börn á brjósti, og þó hefi ég alið honum son í elli hans.``

⁷Y añadió: ¿Quién dijera á Abraham que Sara había de dar de mamar á hijos? pues que le he parido un hijo á su vejez.

⁸Sveinninn óx og var vaninn af brjósti, og Abraham gjörði mikla veislu þann dag, sem Ísak var tekinn af brjósti.

⁸Y creció el niño, y fué destetado; é hizo Abraham gran banquete el día que fué destetado Isaac.

⁹En Sara sá son Hagar hinnar egypsku, er hún hafði fætt Abraham, að leik með Ísak, syni hennar.

⁹Y vió Sara al hijo de Agar la Egipcia, el cual había ésta parido á Abraham, que se burlaba.

¹⁰Þá sagði hún við Abraham: ,,Rek þú burt ambátt þessa og son hennar, því að ekki skal sonur þessarar ambáttar taka arf með syni mínum, með Ísak.``

¹⁰Por tanto dijo á Abraham: Echa á esta sierva y á su hijo; que el hijo de esta sierva no ha de heredar con mi hijo, con Isaac.

¹¹En Abraham sárnaði þetta mjög vegna sonar síns.

¹¹Este dicho pareció grave en gran manera á Abraham á causa de su hijo.

¹²Þá sagði Guð við Abraham: ,,Lát þig ekki taka sárt til sveinsins og ambáttar þinnar. Hlýð þú Söru í öllu því, er hún segir þér, því að afkomendur þínir munu verða kenndir við Ísak.

¹²Entonces dijo Dios á Abraham: No te parezca grave á causa del muchacho y de tu sierva; en todo lo que te dijere Sara, oye su voz, porque en Isaac te será llamada descendencia.

¹³En ég mun einnig gjöra ambáttarsoninn að þjóð, því að hann er þitt afkvæmi.``

¹³Y también al hijo de la sierva pondré en gente, porque es tu simiente.

¹⁴Og Abraham reis árla næsta morgun, tók brauð og vatnsbelg og fékk Hagar, en sveininn lagði hann á herðar henni og lét hana í burtu fara. Hún hélt þá af stað og reikaði um eyðimörkina Beerseba.

¹⁴Entonces Abraham se levantó muy de mañana, y tomó pan, y un odre de agua, y diólo á Agar, poniéndolo sobre su hombro, y entrególe el muchacho, y despidióla. Y ella partió, y andaba errante por el desierto de Beer-seba.

¹⁵En er vatnið var þrotið á leglinum, lagði hún sveininn inn undir einn runnann.

¹⁵Y faltó el agua del odre, y echó al muchacho debajo de un árbol;

¹⁶Því næst gekk hún burt og settist þar gegnt við, svo sem í örskots fjarlægð, því að hún sagði: ,,Ég get ekki horft á að barnið deyi.`` Og hún settist þar gegnt við og tók að gráta hástöfum.

¹⁶Y fuése y sentóse enfrente, alejándose como un tiro de arco; porque decía: No veré cuando el muchacho morirá: y sentóse enfrente, y alzó su voz y lloró.

¹⁷En er Guð heyrði hljóð sveinsins, þá kallaði engill Guðs til Hagar af himni og mælti til hennar: ,,Hvað gengur að þér, Hagar? Vertu óhrædd, því að Guð hefir heyrt til sveinsins, þar sem hann liggur.

¹⁷Y oyó Dios la voz del muchacho; y el ángel de Dios llamó á Agar desde el cielo, y le dijo: ¿Qué tienes, Agar? No temas; porque Dios ha oído la voz del muchacho en donde está.

¹⁸Statt þú upp, reistu sveininn á fætur og leiddu hann þér við hönd, því að ég mun gjöra hann að mikilli þjóð.``

¹⁸Levántate, alza al muchacho, y ásele de tu mano, porque en gran gente lo tengo de poner.

¹⁹Og Guð lauk upp augum hennar, svo að hún sá vatnsbrunn. Fór hún þá og fyllti belginn vatni og gaf sveininum að drekka.

¹⁹Entonces abrió Dios sus ojos, y vió una fuente de agua; y fué, y llenó el odre de agua, y dió de beber al muchacho.

²⁰Og Guð var með sveininum, og hann óx upp og hafðist við í eyðimörkinni og gjörðist bogmaður.

²⁰Y fué Dios con el muchacho; y creció, y habitó en el desierto, y fué tirador de arco.

²¹Og hann hafðist við í Paraneyðimörk, og móðir hans tók honum konu af Egyptalandi.

²¹Y habitó en el desierto de Parán; y su madre le tomó mujer de la tierra de Egipto.

²²Um sömu mundir bar svo til, að Abímelek og hershöfðingi hans Píkól mæltu þannig við Abraham: ,,Guð er með þér í öllu, sem þú gjörir.

²²Y aconteció en aquel mismo tiempo que habló Abimelech, y Phicol, príncipe de su ejército, á Abraham diciendo: Dios es contigo en todo cuanto haces.

²³Vinn mér nú eið að því hér við Guð, að þú skulir eigi breyta sviksamlega, hvorki við mig né afkomendur mína. Þú skalt auðsýna mér og landinu, sem þú dvelst í sem útlendingur, hina sömu góðsemi og ég hefi auðsýnt þér.``

²³Ahora pues, júrame aquí por Dios, que no faltarás á mí, ni á mi hijo, ni á mi nieto; sino que conforme á la bondad que yo hice contigo, harás tú conmigo y con la tierra donde has peregrinado.

²⁴Og Abraham mælti: ,,Ég skal vinna þér eið að því.``

²⁴Y respondió Abraham: Yo juraré.

²⁵En Abraham átaldi Abímelek fyrir vatnsbrunninn, sem þrælar Abímeleks höfðu tekið með ofríki.

²⁵Y Abraham reconvino á Abimelech á causa de un pozo de agua, que los siervos de Abimelech le habían quitado.

²⁶Þá sagði Abímelek: ,,Ekki veit ég, hver það hefir gjört. Hvorki hefir þú sagt mér það né hefi ég heldur heyrt það fyrr en í dag.``

²⁶Y respondió Abimelech: No sé quién haya hecho esto, ni tampoco tú me lo hiciste saber, ni yo lo he oído hasta hoy.

²⁷Þá tók Abraham sauði og naut og gaf Abímelek, og þeir gjörðu sáttmála sín í milli.

²⁷Y tomó Abraham ovejas y vacas, y dió á Abimelech; é hicieron ambos alianza.

²⁸Og Abraham tók frá sjö gimbrar af hjörðinni.

²⁸Y puso Abraham siete corderas del rebaño aparte.

²⁹Þá mælti Abímelek til Abrahams: ,,Hvað skulu þessar sjö gimbrar, sem þú hefir tekið frá?``

²⁹Y dijo Abimelech á Abraham: ¿Qué significan esas siete corderas que has puesto aparte?

³⁰Hann svaraði: ,,Við þessum sjö gimbrum skalt þú taka af minni hendi, til vitnis um að ég hefi grafið þennan brunn.``

³⁰Y él respondió: Que estas siete corderas tomarás de mi mano, para que me sean en testimonio de que yo cavé este pozo.

³¹Þess vegna heitir sá staður Beerseba, af því að þeir sóru þar báðir.

³¹Por esto llamó á aquel lugar Beer-seba; porque allí juraron ambos.

³²Þannig gjörðu þeir sáttmála í Beerseba. Síðan tók Abímelek sig upp og Píkól hershöfðingi hans og sneru aftur til Filistalands.

³²Así hicieron alianza en Beer-seba: y levantóse Abimelech y Phicol, príncipe de su ejército, y se volvieron á tierra de los Filisteos.

³³Abraham gróðursetti tamarisk-runn í Beerseba og ákallaði þar nafn Drottins, Hins Eilífa Guðs.Og Abraham dvaldist lengi í Filistalandi.

³³Y plantó Abraham un bosque en Beer-seba, é invocó allí el nombre de Jehová Dios eterno.

³⁴Og Abraham dvaldist lengi í Filistalandi.

³⁴Y moró Abraham en tierra de los Filisteos muchos días.