¹Þegar þessum látum linnti, sendi Páll eftir lærisveinunum, uppörvaði þá og kvaddi síðan og lagði af stað til Makedóníu.

¹After the uproar had ceased, Paul sent for the disciples, took leave of them, and departed to go into Macedonia.

²Hann fór nú um þau héruð og uppörvaði menn með mörgum orðum. Síðan hélt hann til Grikklands.

²When he had gone through those parts, and had encouraged them with many words, he came into Greece.

³Dvaldist hann þar þrjá mánuði. Þá bjóst hann til að sigla til Sýrlands, en þar eð Gyðingar brugguðu honum launráð, tók hann til bragðs að hverfa aftur um Makedóníu.

³When he had spent three months there, and a plot was made against him by Jews as he was about to set sail for Syria, he determined to return through Macedonia.

⁴Í för með honum voru þeir Sópater Pýrrusson frá Beroju, Aristarkus og Sekúndus frá Þessaloníku, Gajus frá Derbe, Tímóteus og Asíumennirnir Týkíkus og Trófímus.

⁴These accompanied him as far as Asia: Sopater of Beroea; Aristarchus and Secundus of the Thessalonians; Gaius of Derbe; Timothy; and Tychicus and Trophimus of Asia.

⁵Þeir fóru á undan og biðu vor í Tróas.

⁵But these had gone ahead, and were waiting for us at Troas.

⁶En vér sigldum eftir daga ósýrðu brauðanna frá Filippí og komum til þeirra í Tróas á fimmta degi. Þar stóðum vér við í sjö daga.

⁶We sailed away from Philippi after the days of Unleavened Bread, and came to them at Troas in five days, where we stayed seven days.

⁷Fyrsta dag vikunnar, er vér vorum saman komnir til að brjóta brauðið, talaði Páll til þeirra. Hann var á förum daginn eftir. Entist ræða hans allt til miðnættis.

⁷On the first day of the week, when the disciples were gathered together to break bread, Paul talked with them, intending to depart on the next day, and continued his speech until midnight.

⁸Mörg ljós voru í loftstofunni, þar sem vér vorum saman komnir.

⁸There were many lights in the upper room where we TR reads “they” instead of “we” were gathered together.

⁹Ungmenni eitt, Evtýkus að nafni, sat í glugganum. Seig á hann svefnhöfgi, er Páll ræddi svo lengi, og féll hann sofandi ofan af þriðja lofti. Hann var liðinn, þegar hann var tekinn upp.

⁹A certain young man named Eutychus sat in the window, weighed down with deep sleep. As Paul spoke still longer, being weighed down by his sleep, he fell down from the third story, and was taken up dead.

¹⁰Páll gekk ofan, varpaði sér yfir hann, tók utan um hann og sagði: ,,Verið stilltir, það er líf með honum.``

¹⁰Paul went down, and fell upon him, and embracing him said, “Don’t be troubled, for his life is in him.”

¹¹Fór hann síðan upp, braut brauðið og neytti og talaði enn lengi, allt fram í dögun. Að svo búnu hélt hann brott.

¹¹When he had gone up, and had broken bread, and eaten, and had talked with them a long while, even until break of day, he departed.

¹²En þeir fóru með sveininn lifandi og hugguðust mikillega.

¹²They brought the boy in alive, and were greatly comforted.

¹³Vér fórum á undan til skips og sigldum til Assus. Þar ætluðum vér að taka Pál. Svo hafði hann fyrir lagt, því hann vildi fara landveg.

¹³But we who went ahead to the ship set sail for Assos, intending to take Paul aboard there, for he had so arranged, intending himself to go by land.

¹⁴Þegar hann hafði hitt oss í Assus, tókum vér hann á skip og héldum til Mitýlene.

¹⁴When he met us at Assos, we took him aboard, and came to Mitylene.

¹⁵Þaðan sigldum vér daginn eftir og komumst til móts við Kíos. Á öðrum degi fórum vér til Samos og komum næsta dag til Míletus.

¹⁵Sailing from there, we came the following day opposite Chios. The next day we touched at Samos and stayed at Trogyllium, and the day after we came to Miletus.

¹⁶En Páll hafði sett sér að sigla fram hjá Efesus, svo að hann tefðist ekki í Asíu. Hann hraðaði ferð sinni, ef verða mætti, að hann kæmist til Jerúsalem á hvítasunnudag.

¹⁶For Paul had determined to sail past Ephesus, that he might not have to spend time in Asia; for he was hastening, if it were possible for him, to be in Jerusalem on the day of Pentecost.

¹⁷Frá Míletus sendi hann til Efesus og boðaði til sín öldunga safnaðarins.

¹⁷From Miletus he sent to Ephesus, and called to himself the elders of the assembly.

¹⁸Þegar þeir komu til hans, sagði hann við þá: ,,Þér vitið, hvernig ég hef hagað mér hjá yður alla tíð frá þeim degi, er ég kom fyrst til Asíu.

¹⁸When they had come to him, he said to them, “You yourselves know, from the first day that I set foot in Asia, how I was with you all the time,

¹⁹Ég þjónaði Drottni í allri auðmýkt, með tárum og í raunum, sem að mér hafa steðjað af launráðum Gyðinga.

¹⁹serving the Lord with all humility, with many tears, and with trials which happened to me by the plots of the Jews;

²⁰Þér vitið, að ég dró ekkert undan, sem yður mátti að gagni verða, heldur boðaði yður það og kenndi opinberlega og í heimahúsum

²⁰how I didn’t shrink from declaring to you anything that was profitable, teaching you publicly and from house to house,

²¹og vitnaði bæði fyrir Gyðingum og Grikkjum um afturhvarf til Guðs og trú á Drottin vorn Jesú.

²¹testifying both to Jews and to Greeks repentance toward God, and faith toward our Lord Jesus. TR adds “Christ”

²²Og nú er ég á leið til Jerúsalem, knúinn af andanum. Ekki veit ég, hvað þar mætir mér,

²²Now, behold, I go bound by the Spirit to Jerusalem, not knowing what will happen to me there;

²³nema að heilagur andi birtir mér í hverri borg, að fjötrar og þrengingar bíði mín.

²³except that the Holy Spirit testifies in every city, saying that bonds and afflictions wait for me.

²⁴En mér er líf mitt einskis virði, fái ég aðeins að fullna skeið mitt og þá þjónustu, sem Drottinn Jesús fól mér: Að bera vitni fagnaðarerindinu um Guðs náð.

²⁴But these things don’t count; nor do I hold my life dear to myself, so that I may finish my race with joy, and the ministry which I received from the Lord Jesus, to fully testify to the Good News of the grace of God.

²⁵Nú veit ég, að þér munuð ekki framar sjá mig, engir þér, sem ég hef komið til og boðað ríkið.

²⁵“Now, behold, I know that you all, among whom I went about preaching the Kingdom of God, will see my face no more.

²⁶Þess vegna vitna ég fyrir yður nú í dag, að ekki er mig um að saka, þótt einhver glatist,

²⁶Therefore I testify to you this day that I am clean from the blood of all men,

²⁷því að ég hef boðað yður allt Guðs ráð og ekkert dregið undan.

²⁷for I didn’t shrink from declaring to you the whole counsel of God.

²⁸Hafið gát á sjálfum yður og allri hjörðinni, sem heilagur andi fól yður til umsjónar. Verið hirðar Guðs kirkju, sem hann hefur unnið sér með sínu eigin blóði.

²⁸Take heed, therefore, to yourselves, and to all the flock, in which the Holy Spirit has made you overseers, to shepherd the assembly of the Lord and TR, NU omit “the Lord and” God which he purchased with his own blood.

²⁹Ég veit, að skæðir vargar munu koma inn á yður, þegar ég er farinn, og eigi þyrma hjörðinni.

²⁹For I know that after my departure, vicious wolves will enter in among you, not sparing the flock.

³⁰Og úr hópi sjálfra yðar munu koma fram menn, sem flytja rangsnúna kenningu til að tæla lærisveinana á eftir sér.

³⁰Men will arise from among your own selves, speaking perverse things, to draw away the disciples after them.

³¹Vakið því og verið þess minnugir, að ég áminnti stöðugt sérhvern yðar með tárum dag og nótt í þrjú ár.

³¹Therefore watch, remembering that for a period of three years I didn’t cease to admonish everyone night and day with tears.

³²Og nú fel ég yður Guði og orði náðar hans, sem máttugt er að uppbyggja yður og gefa yður arfleifð með öllum þeim, sem helgaðir eru.

³²Now, brothers, The word for “brothers” here and where the context allows may also be correctly translated “brothers and sisters” or “siblings.” I entrust you to God, and to the word of his grace, which is able to build up, and to give you the inheritance among all those who are sanctified.

³³Eigi girntist ég silfur né gull né klæði nokkurs manns.

³³I coveted no one’s silver, or gold, or clothing.

³⁴Sjálfir vitið þér, að þessar hendur unnu fyrir öllu því, er ég þurfti með og þeir, er með mér voru.

³⁴You yourselves know that these hands served my necessities, and those who were with me.

³⁵Í öllu sýndi ég yður, að með því að vinna þannig ber oss að annast óstyrka og minnast orða Drottins Jesú, að hann sjálfur sagði: ,Sælla er að gefa en þiggja.```

³⁵In all things I gave you an example, that so laboring you ought to help the weak, and to remember the words of the Lord Jesus, that he himself said, ‘It is more blessed to give than to receive.’ ”

³⁶Þegar hann hafði þetta mælt, féll hann á kné og baðst fyrir ásamt þeim öllum.

³⁶When he had spoken these things, he knelt down and prayed with them all.

³⁷Allir tóku að gráta sáran, féllu um háls Páli og kysstu hann.Mest varð þeim um þau orð hans, að þeir mundu aldrei framar sjá hann. Síðan fylgdu þeir honum til skips.

³⁷They all wept a lot, and fell on Paul’s neck and kissed him,

³⁸Mest varð þeim um þau orð hans, að þeir mundu aldrei framar sjá hann. Síðan fylgdu þeir honum til skips.

³⁸sorrowing most of all because of the word which he had spoken, that they should see his face no more. And they accompanied him to the ship.