¹Á þeirri stundu komu lærisveinarnir til Jesú og spurðu: ,,Hver er mestur í himnaríki?``

¹In that hour the disciples came to Jesus, saying, “Who then is greatest in the Kingdom of Heaven?”

²Hann kallaði til sín lítið barn, setti það meðal þeirra

²Jesus called a little child to himself, and set him in their midst,

³og sagði: ,,Sannlega segi ég yður: Nema þér snúið við og verðið eins og börn, komist þér aldrei í himnaríki.

³and said, “Most certainly I tell you, unless you turn, and become as little children, you will in no way enter into the Kingdom of Heaven.

⁴Hver sem auðmýkir sjálfan sig eins og barn þetta, sá er mestur í himnaríki.

⁴ Whoever therefore humbles himself as this little child, the same is the greatest in the Kingdom of Heaven.

⁵Hver sem tekur við einu slíku barni í mínu nafni, tekur við mér.

⁵ Whoever receives one such little child in my name receives me,

⁶En hverjum þeim, sem tælir til falls einn af þessum smælingjum, sem á mig trúa, væri betra að vera sökkt í sjávardjúp með mylnustein hengdan um háls.

⁶ but whoever causes one of these little ones who believe in me to stumble, it would be better for him that a huge millstone should be hung around his neck, and that he should be sunk in the depths of the sea.

⁷Vei heiminum vegna ginninga hans. Hjá ginningum verður eigi komist, en vei þeim manni, sem veldur.

⁷ “Woe to the world because of occasions of stumbling! For it must be that the occasions come, but woe to that person through whom the occasion comes!

⁸Ef hönd þín eða fótur tælir þig til falls, þá sníð hann af og kasta frá þér. Betra er þér handarvana eða höltum inn að ganga til lífsins en hafa báðar hendur og báða fætur og verða kastað í hinn eilífa eld.

⁸ If your hand or your foot causes you to stumble, cut it off, and cast it from you. It is better for you to enter into life maimed or crippled, rather than having two hands or two feet to be cast into the eternal fire.

⁹Og ef auga þitt tælir þig til falls, þá ríf það úr og kasta frá þér. Betra er þér eineygðum inn að ganga til lífsins en hafa bæði augu og verða kastað í eldsvítið.

⁹ If your eye causes you to stumble, pluck it out, and cast it from you. It is better for you to enter into life with one eye, rather than having two eyes to be cast into the Gehenna or, Hell of fire.

¹⁰Varist að forsmá nokkurn þessara smælingja. Ég segi yður, að englar þeirra á himnum sjá jafnan auglit míns himneska föður. [

¹⁰ See that you don’t despise one of these little ones, for I tell you that in heaven their angels always see the face of my Father who is in heaven.

¹¹Því að Mannssonurinn er kominn að frelsa hið týnda.]

¹¹ For the Son of Man came to save that which was lost.

¹²Hvað virðist yður? Ef einhver á hundrað sauði og einn þeirra villist frá, skilur hann ekki þá níutíu og níu eftir í fjallinu og fer að leita þess, sem villtur er?

¹² “What do you think? If a man has one hundred sheep, and one of them goes astray, doesn’t he leave the ninety-nine, go to the mountains, and seek that which has gone astray?

¹³Og auðnist honum að finna hann, þá segi ég yður með sanni, að hann fagnar meir yfir honum en þeim níutíu og níu, sem villtust ekki frá.

¹³ If he finds it, most certainly I tell you, he rejoices over it more than over the ninety-nine which have not gone astray.

¹⁴Þannig er það eigi vilji yðar himneska föður, að nokkur þessara smælingja glatist.

¹⁴ Even so it is not the will of your Father who is in heaven that one of these little ones should perish.

¹⁵Ef bróðir þinn syndgar [gegn þér], skaltu fara og tala um fyrir honum, og sé það ykkar einna í milli. Láti hann sér segjast, hefur þú unnið bróður þinn.

¹⁵ “If your brother sins against you, go, show him his fault between you and him alone. If he listens to you, you have gained back your brother.

¹⁶En láti hann sér ekki segjast, skaltu taka með þér einn eða tvo, að ,hvert orð sé staðfest með framburði tveggja eða þriggja vitna.`

¹⁶ But if he doesn’t listen, take one or two more with you, that at the mouth of two or three witnesses every word may be established. Deuteronomy 19:15

¹⁷Ef hann skeytir þeim ekki, þá seg það söfnuðinum, og skeyti hann ekki söfnuðinum heldur, þá sé hann þér sem heiðingi eða tollheimtumaður.

¹⁷ If he refuses to listen to them, tell it to the assembly. If he refuses to hear the assembly also, let him be to you as a Gentile or a tax collector.

¹⁸Sannlega segi ég yður: Hvað sem þér bindið á jörðu, mun bundið á himni, og hvað sem þér leysið á jörðu, mun leyst á himni.

¹⁸ Most certainly I tell you, whatever things you bind on earth will have been bound in heaven, and whatever things you release on earth will have been released in heaven.

¹⁹Enn segi ég yður: Hverja þá bæn, sem tveir yðar verða einhuga um á jörðu, mun faðir minn á himnum veita þeim.

¹⁹ Again, assuredly I tell you, that if two of you will agree on earth concerning anything that they will ask, it will be done for them by my Father who is in heaven.

²⁰Því að hvar sem tveir eða þrír eru saman komnir í mínu nafni, þar er ég mitt á meðal þeirra.``

²⁰ For where two or three are gathered together in my name, there I am in their midst.”

²¹Þá gekk Pétur til hans og spurði: ,,Herra, hve oft á ég að fyrirgefa bróður mínum, ef hann misgjörir við mig? Svo sem sjö sinnum?``

²¹Then Peter came and said to him, “Lord, how often shall my brother sin against me, and I forgive him? Until seven times?”

²²Jesús svaraði: ,,Ekki segi ég þér sjö sinnum heldur sjötíu sinnum sjö.

²²Jesus said to him, “I don’t tell you until seven times, but, until seventy times seven.

²³Því að líkt er um himnaríki og konung, sem vildi láta þjóna sína gjöra skil.

²³ Therefore the Kingdom of Heaven is like a certain king, who wanted to reconcile accounts with his servants.

²⁴Hann hóf reikningsskilin, og var færður til hans maður, er skuldaði tíu þúsund talentur.

²⁴ When he had begun to reconcile, one was brought to him who owed him ten thousand talents. Ten thousand talents represents an extremely large sum of money, equivalent to about 60,000,000 denarii, where one denarius was typical of one day’s wages for agricultural labor.

²⁵Sá gat ekkert borgað, og bauð konungur þá, að hann skyldi seldur ásamt konu og börnum og öllu, sem hann átti, til lúkningar skuldinni.

²⁵ But because he couldn’t pay, his lord commanded him to be sold, with his wife, his children, and all that he had, and payment to be made.

²⁶Þá féll þjónninn til fóta honum og sagði: ,Haf biðlund við mig, og ég mun borga þér allt.`

²⁶ The servant therefore fell down and kneeled before him, saying, ‘Lord, have patience with me, and I will repay you all!’

²⁷Og herra þjónsins kenndi í brjósti um hann, lét hann lausan og gaf honum upp skuldina.

²⁷ The lord of that servant, being moved with compassion, released him, and forgave him the debt.

²⁸Þegar þjónn þessi kom út, hitti hann einn samþjón sinn, sem skuldaði honum hundrað denara. Hann greip hann, tók fyrir kverkar honum og sagði: ,Borga það, sem þú skuldar!`

²⁸ “But that servant went out, and found one of his fellow servants, who owed him one hundred denarii, 100 denarii was about one sixtieth of a talent. and he grabbed him, and took him by the throat, saying, ‘Pay me what you owe!’

²⁹Samþjónn hans féll þá til fóta honum og bað hann: ,Haf biðlund við mig, og ég mun borga þér.`

²⁹ “So his fellow servant fell down at his feet and begged him, saying, ‘Have patience with me, and I will repay you!’

³⁰En hann vildi ekki, heldur fór og lét varpa honum í fangelsi, uns hann hefði borgað skuldina.

³⁰ He would not, but went and cast him into prison, until he should pay back that which was due.

³¹Þegar samþjónar hans sáu, hvað orðið var, urðu þeir mjög hryggir og sögðu herra sínum allt, sem gjörst hafði.

³¹ So when his fellow servants saw what was done, they were exceedingly sorry, and came and told to their lord all that was done.

³²Konungurinn kallar þá þjóninn fyrir sig og segir við hann: ,Illi þjónn, alla þessa skuld gaf ég þér upp, af því að þú baðst mig.

³² Then his lord called him in, and said to him, ‘You wicked servant! I forgave you all that debt, because you begged me.

³³Bar þér þá ekki einnig að miskunna samþjóni þínum, eins og ég miskunnaði þér?`

³³ Shouldn’t you also have had mercy on your fellow servant, even as I had mercy on you?’

³⁴Og konungur varð reiður og afhenti hann böðlunum, uns hann hefði goldið allt, sem hann skuldaði honum.Þannig mun og faðir minn himneskur gjöra við yður, nema hver og einn yðar fyrirgefi af hjarta bróður sínum.``

³⁴ His lord was angry, and delivered him to the tormentors, until he should pay all that was due to him.

³⁵Þannig mun og faðir minn himneskur gjöra við yður, nema hver og einn yðar fyrirgefi af hjarta bróður sínum.``

³⁵ So my heavenly Father will also do to you, if you don’t each forgive your brother from your hearts for his misdeeds.”