¹Poiché molti hanno intrapreso ad ordinare una narrazione de’ fatti che si son compiuti tra noi,

¹Kalz o vezañ kemeret ar garg da skrivañ istor an traoù c'hoarvezet, hag anavezet mat evit bezañ gwir en hon touez,

²secondo che ce li hanno tramandati quelli che da principio ne furono testimoni oculari e che divennero ministri della Parola,

²hervez m'o deus degaset deomp ar re o deus o gwelet adalek ar penn-kentañ, hag a zo bet ministred ar Ger,

³è parso bene anche, a me dopo essermi accuratamente informato d’ogni cosa dall’origine, di scrivertene per ordine, o eccellentissimo Teofilo,

³kredet em eus ivez, Teofil mat-meurbet, e tleen o skrivañ dit dre urzh, goude bezañ graet un enklask pizh warno holl, gant evezh,

⁴affinché tu riconosca la certezza delle cose che ti sono state insegnate.

⁴evit ma'c'h anavezi ar wirionez diwar-benn ar pezh a zo bet desket dit.

⁵Ai dì d’Erode, re della Giudea, v’era un certo sacerdote di nome Zaccaria, della muta di Abia; e sua moglie era delle figliuole d’Aronne e si chiamava Elisabetta.

⁵En amzer Herodez, roue Judea, e oa ur beleg anvet Zakaria, eus lignez Abia; e wreg a oa eus lignez Aaron, hag en em c'halve Elizabed.

⁶Or erano ambedue giusti nel cospetto di Dio, camminando irreprensibili in tutti i comandamenti e precetti del Signore.

⁶Reizh e oant o-daou dirak an Aotrou, hag e heulient holl gourc'hemennoù hag urzhioù an Aotrou, en un doare divlam.

⁷E non aveano figliuoli, perché Elisabetta era sterile, ed erano ambedue avanzati in età.

⁷N'o devoa ket a vugale, rak Elizabed a oa gaonac'h, hag o-daou, e oant aet war an oad.

⁸Or avvenne che esercitando Zaccaria il sacerdozio dinanzi a Dio nell’ordine della sua muta,

⁸Erruout a reas, evel ma rae Zakaria e garg a veleg dirak Doue, hervez urzh e dro,

⁹secondo l’usanza del sacerdozio, gli toccò a sorte d’entrar Del tempio del Signore per offrirvi il profumo;

⁹ma voe galvet dre ar sord, hervez giz ar velegiezh, da vont e-barzh templ an Aotrou, evit deviñ an ezañs.

¹⁰e tutta la moltitudine del popolo stava di fuori in preghiera nell’ora del profumo.

¹⁰An holl bobl a oa er-maez o pediñ, d'an eur ma teved an ezañs.

¹¹E gli apparve un angelo del Signore, ritto alla destra dell’altare de’ profumi.

¹¹Neuze un ael eus an Aotrou en em ziskouezas dezhañ en e sav, en tu dehou da aoter an ezañs.

¹²E Zaccaria, vedutolo, fu turbato e preso da spavento.

¹²Zakaria, o welout anezhañ, a voe trubuilhet, hag ar spont a grogas ennañ.

¹³Ma l’angelo gli disse: Non temere, Zaccaria, perché la tua preghiera è stata esaudita; e tua moglie Elisabetta ti partorirà un figliuolo, al quale porrai nome Giovanni.

¹³Met an ael a lavaras dezhañ: Zakaria, na'z pez ket aon, rak da bedenn a zo bet selaouet, Elizabed a c'hano dit ur mab, hag e roi dezhañ an anv a Yann.

¹⁴E tu ne avrai gioia ed allegrezza, e molti si rallegreranno per la sua nascita.

¹⁴Bez' e vo evidout un abeg a joa hag a laouenidigezh, ha kalz en em laouenaio eus e c'hanedigezh.

¹⁵Poiché sarà grande nel cospetto del Signore; non berrà né vino né cervogia, e sarà ripieno dello Spirito Santo fin dal seno di sua madre,

¹⁵Rak bras e vo dirak an Aotrou; n'evo na gwin, nag evaj kreñv ebet, ha leuniet e vo eus ar Spered-Santel adalek kof e vamm;

¹⁶e convertirà molti de’ figliuoli d’Israele al Signore Iddio loro;

¹⁶distreiñ a raio kalz eus bugale Israel d'an Aotrou o Doue,

¹⁷ed egli andrà innanzi a lui con lo spirito e con la potenza d’Elia, per volgere i cuori de’ padri ai figliuoli e i ribelli alla saviezza de’ giusti, affin di preparare al Signore un popolo ben disposto.

¹⁷hag e valeo dirazañ e spered hag e nerzh Elia, evit treiñ kalonoù an tadoù ouzh ar vugale, hag ar re disentus ouzh furnez ar re reizh, evit aozañ d'an Aotrou ur bobl tuet mat.

¹⁸E Zaccaria disse all’angelo: A che conoscerò io questo? Perch’io son vecchio e mia moglie è avanti nell’età.

¹⁸Zakaria a lavaras d'an ael: A betra ec'h anavezin kement-se? Rak me a zo kozh, ha va gwreg a zo aet war an oad?

¹⁹E l’angelo, rispondendo, gli disse: Io son Gabriele, che sto davanti a Dio; e sono stato mandato a parlarti e recarti questa buona notizia.

¹⁹An ael a respontas dezhañ: Me eo Gabriel, an hini a chom dirak Doue; degaset on bet evit komz ouzhit ha disklêriañ dit ar c'heloù mat-mañ.

²⁰Ed ecco, tu sarai muto, e non potrai parlare fino al giorno che queste cose avverranno, perché non hai creduto alle mie parole che si adempiranno a suo tempo.

²⁰Ha setu, te a ya da vezañ mut, ha ne c'helli ken komz, betek an deiz ma c'hoarvezo an traoù-mañ, abalamour ne'c'h eus ket kredet da'm c'homzoù, hag a erruo en o amzer.

²¹Il popolo intanto stava aspettando Zaccaria, e si maravigliava che s’indugiasse tanto nel tempio.

²¹Koulskoude, ar bobl a c'hortoze Zakaria, hag a oa souezhet ma talee en templ.

²²Ma quando fu uscito, non potea parlar loro; e capirono che avea avuto una visione nel tempio; ed egli faceva loro dei segni e rimase muto.

²²Pa voe deuet er-maez, ne c'helle ket komz outo, hag ec'h anavezjont en devoa bet ur welidigezh en templ, rak dre sinoù en roe da gompren dezho; hag e chomas mut.

²³E quando furon compiuti i giorni del suo ministero, egli se ne andò a casa sua.

²³Pa voe echuet deizioù e garg, ez eas d'e di.

²⁴Or dopo que’ giorni, Elisabetta sua moglie rimase incinta; e si tenne nascosta per cinque mesi, dicendo:

²⁴Un nebeut amzer goude, Elizabed, e wreg, en em gavas dougerez, hag en em guzhas e-pad pemp miz, o lavarout:

²⁵Ecco quel che il Signore ha fatto per me ne’ giorni nei quali ha rivolto a me lo sguardo per togliere il mio vituperio fra gli uomini.

²⁵Evel-se eo, en deus graet an Aotrou em c'heñver en deizioù-mañ, m'en deus sellet ouzhin, evit lemel an dismegañs a oa warnon dirak an dud.

²⁶Al sesto mese l’angelo Gabriele fu mandato da Dio in una città di Galilea detta Nazaret

²⁶Er c'hwec'hvet miz, Doue a gasas an ael Gabriel en ur gêr a C'halilea galvet Nazared,

²⁷ad una vergine fidanzata ad un uomo chiamato Giuseppe della casa di Davide; e il nome della vergine era Maria.

²⁷d'ur werc'hez a zlee dimeziñ d'un den anvet Jozef, eus tiegezh David; ar werc'hez-se a oa anvet Mari.

²⁸E l’angelo, entrato da lei, disse: Ti saluto, o favorita dalla grazia; il Signore è teco.

²⁸An ael, o vezañ aet el lec'h ma oa, a lavaras dezhi: Da saludiñ a ran, te a zo bet resevet en gras, an Aotrou a zo ganit. [Benniget out e-touez ar gwragez.]

²⁹Ed ella fu turbata a questa parola, e si domandava che cosa volesse dire un tal saluto.

²⁹O vezañ gwelet an ael, e voe trubuilhet gant e gomzoù, hag e soñje enni ec'h-unan petra a c'helle ar salud-se bezañ.

³⁰E l’angelo le disse: Non temere, Maria, perché hai trovato grazia presso Dio.

³⁰Neuze an ael a lavaras dezhi: Mari, na'z pez ket aon, rak kavet ec'h eus gras dirak Doue.

³¹Ed ecco tu concepirai nel seno e partorirai un figliuolo e gli porrai nome Gesù.

³¹Setu, te a vo dougerez, hag e c'hani ur mab, hag e c'halvi e anv Jezuz.

³²Questi sarà grande, e sarà chiamato Figliuol dell’Altissimo, e il Signore Iddio gli darà il trono di Davide suo padre,

³²Bras e vo, hag e vo galvet mab an Uhelañ-Meurbet, hag an Aotrou Doue a roio dezhañ tron David e dad.

³³ed egli regnerà sulla casa di Giacobbe in eterno, e il suo regno non avrà mai fine.

³³Ren a raio da virviken war diegezh Jakob, hag e ren n'en devo ken a fin.

³⁴E Maria disse all’angelo: Come avverrà questo, poiché non conosco uomo?

³⁴Neuze Mari a lavaras d'an ael: Penaos e c'hoarvezo kement-se, pa n'anavezan gwaz ebet?

³⁵E l’angelo, rispondendo, le disse: Lo Spirito Santo verrà su di te e la potenza dell’Altissimo ti coprirà dell’ombra sua; perciò ancora il santo che nascerà sarà chiamato Figliuolo di Dio.

³⁵An ael a respontas dezhi: Ar Spered-Santel a zeuio warnout, ha galloud an Uhelañ-Meurbet a c'holoio ac'hanout gant e skeud; dre-se ar bugel santel a vo ganet ac'hanout a vo galvet Mab Doue.

³⁶Ed ecco, Elisabetta, tua parente, ha concepito anche lei un figliuolo nella sua vecchiaia; e questo è il sesto mese per lei, ch’era chiamata sterile;

³⁶Ha setu, Elizabed da geniterv a zoug ivez ur mab en he c'hozhni, hag hemañ eo ar c'hwec'hvet miz eus an hini a oa galvet gaonac'h.

³⁷poiché nessuna parola di Dio rimarrà inefficace.

³⁷Rak n'eus netra dibosupl da Zoue.

³⁸E Maria disse: Ecco, io son l’ancella del Signore; siami fatto secondo la tua parola. E l’angelo si partì da lei.

³⁸Ha Mari a lavaras: Setu servijerez an Aotrou, ra vo graet din hervez da gomz. Hag an ael a bellaas diouti.

³⁹In que’ giorni Maria si levò e se ne andò in fretta nella regione montuosa, in una città di Giuda,

³⁹Neuze Mari a savas, hag a yeas buan da vro ar menezioù, en ur gêr eus Bro-Juda,

⁴⁰ed entrò in casa di Zaccaria e salutò Elisabetta.

⁴⁰hag, o vezañ aet e ti Zakaria, e saludas Elizabed.

⁴¹E avvenne che come Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le balzò nel seno; ed Elisabetta fu ripiena di Spirito Santo,

⁴¹Kerkent ha ma klevas Elizabed Salud Mari, ar bugel bihan a dridas en he c'hof; hag Elizabed a voe leuniet eus ar Spered-Santel.

⁴²e a gran voce esclamò: Benedetta sei tu fra le donne, e benedetto è il frutto del tuo seno!

⁴²Hag o sevel he mouezh, e krias: Te a zo benniget e-touez ar gwragez, ha benniget eo frouezh da gof.

⁴³E come mai m’è dato che la madre del mio Signore venga da me?

⁴³A-belec'h e teu kement-mañ din, ma teu mamm va Aotrou etrezek ennon?

⁴⁴Poiché ecco, non appena la voce del tuo saluto m’è giunta agli orecchi, il bambino m’è per giubilo balzato nel seno.

⁴⁴Rak mouezh da salud n'he deus ket kentoc'h skoet va divskouarn, m'en deus ar bugel bihan tridet gant levenez em c'hof.

⁴⁵E beata è colei che ha creduto, perché le cose dettele da parte del Signore avranno compimento.

⁴⁵Eürus eo an hini he deus kredet, rak graet e vo an traoù a zo bet lavaret dezhi a-berzh an Aotrou.

⁴⁶E Maria disse: "L’anima mia magnifica il Signore,

⁴⁶Neuze Mari a lavaras: Va ene a veul an Aotrou,

⁴⁷e lo spirito mio esulta in Dio mio Salvatore,

⁴⁷ha va spered en em laouena e Doue va Salver,

⁴⁸poich’egli ha riguardato alla bassezza della sua ancella. Perché ecco, d’ora innanzi tutte le età mi chiameranno beata,

⁴⁸abalamour m'en deus sellet ouzh izelded e servijerez. Ha setu, diwar vremañ, e vin galvet eürus gant an holl rummadoù,

⁴⁹poiché il Potente mi ha fatto grandi cose. Santo è il suo nome

⁴⁹rak an Holl-C'halloudek en deus graet traoù bras din; e anv a zo santel,

⁵⁰e la sua misericordia è d’età in età per quelli che lo temono.

⁵⁰hag e drugarez en em astenn a oad en oad war ar re a zouj anezhañ.

⁵¹Egli ha operato potentemente col suo braccio ha disperso quelli ch’eran superbi ne’ pensieri del cuor loro;

⁵¹Diskouezet en deus nerzh e vrec'h; stlabezet en deus ar soñjezonoù a rae ar re lorc'hus en o c'halon.

⁵²ha tratto giù dai troni i potenti, ed ha innalzato gli umili;

⁵²Didronet en deus ar re c'halloudek, ha savet en deus ar re vihan.

⁵³ha ricolmato di beni i famelici, e ha rimandati a vuoto i ricchi.

⁵³Leuniet en deus a vadoù a re o devoa naon, ha kaset en deus kuit ar re binvidik er goullo.

⁵⁴Ha soccorso Israele, suo servitore, ricordandosi della misericordia

⁵⁴Sikouret en deus Israel e servijer, o kaout soñj eus e drugarez,

⁵⁵di cui avea parlato ai nostri padri, verso Abramo e verso la sua progenie in perpetuo".

⁵⁵evel m'en devoa e lavaret d'hon tadoù, da Abraham ha d'e lignez da viken.

⁵⁶E Maria rimase con Elisabetta circa tre mesi; poi se ne tornò a casa sua.

⁵⁶Mari a chomas gant Elizabed war-dro tri miz; neuze e tistroas d'he zi.

⁵⁷Or compiutosi per Elisabetta il tempo di partorire, diè alla luce un figliuolo.

⁵⁷Neuze, amzer Elizabed o vezañ deuet, e c'hanas ur mab.

⁵⁸E i suoi vicini e i parenti udirono che il Signore avea magnificata la sua misericordia verso di lei, e se ne rallegravano con essa.

⁵⁸He amezeien hag he c'herent, o vezañ anavezet penaos en devoa an Aotrou diskouezet e drugarez en he c'heñver, en em laouenajont ganti.

⁵⁹Ed ecco che nell’ottavo giorno vennero a circoncidere il bambino, e lo chiamavano Zaccaria dal nome di suo padre.

⁵⁹O vezañ deuet an eizhvet deiz evit amdroc'hañ ar bugel, e c'halvjont anezhañ Zakaria, eus anv e dad.

⁶⁰Allora sua madre prese a parlare e disse: No, sarà invece chiamato Giovanni.

⁶⁰Met e vamm, o kemer ar gomz, a lavaras: Nann, met Yann e vo galvet.

⁶¹Ed essi le dissero: Non v’è alcuno nel tuo parentado che porti questo nome.

⁶¹Hag e lavarjont dezhi: N'eus den ez kerentiezh hag a zo galvet eus an anv-se.

⁶²E per cenni domandavano al padre come voleva che fosse chiamato.

⁶²Neuze e c'houlennjont dre sin ouzh e dad penaos e felle dezhañ e vije galvet.

⁶³Ed egli, chiesta una tavoletta, scrisse così: Il suo nome è Giovanni. E tutti si maravigliarono.

⁶³Zakaria, o vezañ goulennet taolennoùigoù, a skrivas ar gerioù-mañ: Yann eo e anv. Hag an holl a voe souezhet.

⁶⁴In quell’istante la sua bocca fu aperta e la sua lingua sciolta, ed egli parlava benedicendo Iddio.

⁶⁴Kerkent e c'henou a zigoras, e deod a ziereas, hag e komze en ur veuliñ Doue.

⁶⁵E tutti i lor vicini furon presi da timore; e tutte queste cose si divulgavano per tutta la regione montuosa della Giudea.

⁶⁵O holl amezeien a voe leuniet a spont, hag an holl draoù-mañ en em vrude dre holl venezioù Judea.

⁶⁶E tutti quelli che le udirono, le serbarono in cuor loro e diceano: Che sarà mai questo bambino? Perché la mano del Signore era con lui.

⁶⁶An holl re o c'hleve, o mire en o c'halon, hag e lavarent: Petra eta e vo ar bugel bihan-se? Ha dorn an Aotrou a oa warnañ.

⁶⁷E Zaccaria, suo padre, fu ripieno dello Spirito Santo, e profetò dicendo:

⁶⁷Neuze Zakaria e dad a voe leuniet eus ar Spered-Santel, hag e tiouganas, o lavarout:

⁶⁸"Benedetto sia il Signore, l’Iddio d’Israele, perché ha visitato e riscattato il suo popolo,

⁶⁸Benniget ra vo an Aotrou, Doue Israel, dre ma'z eo deuet da welout ha da zasprenañ e bobl,

⁶⁹e ci ha suscitato un potente salvatore nella casa di Davide suo servitore

⁶⁹hag abalamour m'en deus savet deomp ur Salver Galloudek e tiegezh David e servijer,

⁷⁰(come avea promesso ab antico per bocca de’ suoi profeti);

⁷⁰evel m'en devoa lavaret dre c'henou e brofeded santel, abaoe penn-kentañ ar bed,

⁷¹uno che ci salverà da’ nostri nemici e dalle mani di tutti quelli che ci odiano.

⁷¹dre m'en deus hor saveteet a zaouarn hon enebourien, hag eus dorn an holl re a gasae ac'hanomp,

⁷²Egli usa così misericordia verso i nostri padri e si ricorda del suo santo patto,

⁷²evit ober trugarez e-keñver hon tadoù, o kaout soñj eus e emglev santel,

⁷³del giuramento che fece ad Abramo nostro padre,

⁷³eus al le en devoa graet da Abraham hon tad,

⁷⁴affine di concederci che, liberati dalla mano dei nostri nemici, gli servissimo senza paura,

⁷⁴penaos, o vezañ hon tennet eus dorn hon enebourien, e roje deomp da servijañ anezhañ hep aon,

⁷⁵in santità e giustizia, nel suo cospetto, tutti i giorni della nostra vita.

⁷⁵er santelezh hag er reizhder dirazañ e-pad holl deizioù hor buhez.

⁷⁶E tu, piccol fanciullo, sarai chiamato profeta dell’Altissimo perché andrai davanti alla faccia del Signore per preparar le sue vie,

⁷⁶Ha te, bugel bihan, ta a vo galvet profed an Uhelañ-Meurbet; rak te a gerzho dirak dremm an Aotrou, evit kempenn e hentoù,

⁷⁷per dare al suo popolo conoscenza della salvezza mediante la remissione de’ loro peccati,

⁷⁷evit reiñ anaoudegezh ar silvidigezh d'e bobl dre pardon eus o fec'hedoù,

⁷⁸dovuta alle viscere di misericordia del nostro Dio, per le quali l’Aurora dall’alto ci visiterà

⁷⁸dre garantez trugarezus hon Doue; drezi, ar sav-heol eus an nec'h en deus hor gwelet,

⁷⁹per risplendere su quelli che giacciono in tenebre ed in ombra di morte, per guidare i nostri passi verso la via della pace".

⁷⁹evit sklêrijennañ ar re a zo azezet en deñvalijenn hag e skeud ar marv, hag evit ren hor c'hammedoù e hent ar peoc'h.

⁸⁰Or il bambino cresceva e si fortificava in ispirito; e stette ne’ deserti fino al giorno in cui dovea manifestarsi ad Israele.

⁸⁰Ar bugel bihan a greske hag en em greñvae er spered; hag e chomas el lec'hioù distro betek an deiz ma tlee bezañ diskouezet da Israel.