¹Chi si separa dagli altri cerca la propria soddisfazione e s’arrabbia contro tutto ciò ch’è profittevole.

¹ Y mae'r un sy'n cadw ar wah�n yn ceisio cweryl, ac yn ymosod ar bob cynllun.

²Lo stolto prende piacere, non nella prudenza, ma soltanto nel manifestare ciò che ha nel cuore.

² Nid yw'r ynfyd yn ymhyfrydu mewn deall, dim ond mewn mynegi ei feddwl ei hun.

³Quando viene l’empio, viene anche lo sprezzo; e, con la vergogna, viene l’obbrobrio.

³ Yn dilyn drygioni fe ddaw dirmyg, a gwarth ar �l amarch.

⁴Le parole della bocca d’un uomo sono acque profonde; la fonte di sapienza è un rivo che scorre perenne.

⁴ Y mae geiriau yn ddyfroedd dyfnion, yn ffrwd yn byrlymu, yn ffynnon doethineb.

⁵Non è bene aver per l’empio de’ riguardi personali, per far torto al giusto nel giudizio.

⁵ Nid da yw dangos ffafr tuag at y drygionus, i amddifadu'r cyfiawn o farn.

⁶Le labbra dello stolto menano alle liti, e la sua bocca chiama le percosse.

⁶ Y mae genau'r ynfyd yn arwain at gynnen, a'i eiriau yn gofyn am gurfa.

⁷La bocca dello stolto è la sua rovina, e le sue labbra sono un laccio per l’anima sua.

⁷ Genau'r ynfyd yw ei ddinistr, ac y mae ei eiriau yn fagl iddo'i hun.

⁸Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.

⁸ Y mae geiriau'r straegar fel danteithion sy'n mynd i lawr i'r cylla.

⁹Anche colui ch’è infingardo nel suo lavoro è fratello del dissipatore.

⁹ Y mae'r diog yn ei waith yn frawd i'r un sy'n dwyn dinistr.

¹⁰Il nome dell’Eterno è una forte torre; il giusto vi corre, e vi trova un alto rifugio.

¹⁰ Y mae enw'r ARGLWYDD yn du373?r cadarn; rhed y cyfiawn ato ac y mae'n ddiogel.

¹¹I beni del ricco son la sua città forte; son come un’alta muraglia… nella sua immaginazione.

¹¹ Golud y cyfoethog yw ei ddinas gadarn, ac y mae fel mur cryf yn ei dyb ei hun.

¹²Prima della rovina, il cuor dell’uomo s’innalza, ma l’umiltà precede la gloria.

¹² Cyn dyfod dinistr, y mae'r galon yn falch, ond daw gostyngeiddrwydd o flaen anrhydedd.

¹³Chi risponde prima d’aver ascoltato, mostra la sua follia, e rimane confuso.

¹³ Y mae'r un sy'n ateb cyn gwrando yn dangos ffolineb ac amarch.

¹⁴Lo spirito dell’uomo lo sostiene quand’egli è infermo; ma lo spirito abbattuto chi lo solleverà?

¹⁴ Gall ysbryd rhywun ei gynnal yn ei afiechyd, ond os yw'r ysbryd yn isel, pwy a'i cwyd?

¹⁵Il cuore dell’uomo intelligente acquista la scienza, e l’orecchio dei savi la cerca.

¹⁵ Y mae meddwl deallus yn ennill gwybodaeth, a chlust y doeth yn chwilio am ddeall.

¹⁶I regali che uno fa gli apron la strada e gli dànno adito ai grandi.

¹⁶ Y mae rhodd rhywun yn agor drysau iddo, ac yn ei arwain at y mawrion.

¹⁷Il primo a perorare la propria causa par che abbia ragione; ma vien l’altra parte, e scruta quello a fondo.

¹⁷ Y mae'r cyntaf i ddadlau ei achos yn ymddangos yn gyfiawn, nes y daw ei wrthwynebwr a'i groesholi.

¹⁸La sorte fa cessare le liti e decide fra i grandi.

¹⁸ Rhydd y coelbren derfyn ar gwerylon, ac y mae'n dyfarnu rhwng y cedyrn.

¹⁹Un fratello offeso è più inespugnabile d’una città forte; e le liti tra fratelli son come le sbarre d’un castello.

¹⁹ Y mae brawd a dramgwyddwyd fel caer gadarn, a chwerylon fel bollt castell.

²⁰Col frutto della sua bocca l’uomo sazia il corpo; si sazia col provento delle sue labbra.

²⁰ O ffrwyth ei enau y digonir cylla pob un, a chynnyrch ei wefusau sy'n ei ddiwallu.

²¹Morte e vita sono in potere della lingua; chi l’ama ne mangerà i frutti.

²¹ Y mae'r tafod yn gallu rhoi marwolaeth neu fywyd, ac y mae'r rhai sy'n ei hoffi yn bwyta'i ffrwyth.

²²Chi ha trovato moglie ha trovato un bene e ha ottenuto un favore dall’Eterno.

²² Y sawl sy'n cael gwraig sy'n cael daioni ac yn ennill ffafr gan yr ARGLWYDD.

²³Il povero parla supplicando, il ricco risponde con durezza.

²³ Y mae'r tlawd yn siarad yn ymbilgar, ond y cyfoethog yn ateb yn arw.

²⁴Chi ha molti amici li ha per sua disgrazia; ma v’è tale amico, ch’è più affezionato d’un fratello.

²⁴ Honni eu bod yn gyfeillion a wna rhai; ond ceir hefyd gyfaill sy'n glynu'n well na brawd.