1Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,
1 1 C�n Esgyniad. I Ddafydd.0 Oni bai i'r ARGLWYDD fod o'n tu � dyweded Israel hynny �
2se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,
2 oni bai i'r ARGLWYDD fod o'n tu pan gododd rhai yn ein herbyn,
3allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;
3 byddent wedi'n llyncu'n fyw wrth i'w llid losgi tuag atom;
4allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;
4 byddai'r dyfroedd wedi'n cario ymaith a'r llif wedi mynd dros ein pennau;
5allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.
5 ie, drosom yr �i dygyfor y tonnau.
6Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!
6 Bendigedig fyddo'r ARGLWYDD am iddo beidio �'n rhoi yn ysglyfaeth i'w dannedd.
7L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.
7 Yr ydym wedi dianc fel aderyn o fagl yr heliwr; torrodd y fagl, yr ydym ninnau'n rhydd.
8Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.
8 Ein cymorth sydd yn enw'r ARGLWYDD, creawdwr nefoedd a daear.