¹Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!

¹Rememoru, ho Eternulo, kio farigxis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

²La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.

²Nia heredajxo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

³Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.

³Ni farigxis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

⁴Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.

⁴Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

⁵Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.

⁵Oni pelas nin je nia kolo; Ni lacigxis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

⁶Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.

⁶Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satigxi per pano.

⁷I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.

⁷Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

⁸Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.

⁸Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

⁹Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.

⁹Kun dangxero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

¹⁰La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.

¹⁰Nia hauxto varmegigxis kiel forno, Por la kruela malsato.

¹¹Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

¹¹La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

¹²I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.

¹²La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

¹³I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.

¹³La junuloj devas porti muelsxtonojn; La knaboj falas sub la lignosxargxoj.

¹⁴I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.

¹⁴La maljunuloj jam ne sidas cxe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

¹⁵La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.

¹⁵Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformigxis en funebron.

¹⁶La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!

¹⁶Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

¹⁷Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:

¹⁷Pro tio senfortigxis nia koro, Pro tio senlumigxis niaj okuloj:

¹⁸perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.

¹⁸Pro la monto Cion, ke gxi farigxis dezerta, Ke vulpoj vagas sur gxi.

¹⁹Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.

¹⁹Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

²⁰Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?

²⁰Kial Vi forgesis nin kvazaux por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

²¹Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!

²¹Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antauxa.

²²Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!

²²CXar cxu Vi nin tute forpusxis? Vi tre forte ekkoleris kontraux ni.