¹In te, o Eterno, io mi confido, fa’ ch’io non sia giammai confuso.

¹Vin, ho Eternulo, mi fidas: Mi neniam estu hontigita.

²Per la tua giustizia, liberami, fammi scampare! Inchina a me il tuo orecchio, e salvami!

²Per Via justeco savu min kaj liberigu min; Klinu al mi Vian orelon, kaj helpu min.

³Siimi una ròcca, una dimora ove io possa sempre rifugiarmi! Tu hai prescritto ch’io sia salvato, perché sei la mia rupe e la mia fortezza.

³Estu por mi fortika roko, kien mi povus cxiam veni, Kiun Vi destinis por mia savo; CXar Vi estas mia roko kaj mia fortikajxo.

⁴O mio Dio, liberami dalla man dell’empio dalla man del perverso e del violento!

⁴Ho mia Dio, liberigu min el la mano de malbonulo, El la mano de krimulo kaj premanto.

⁵Poiché tu sei la mia speranza, o Signore, o Eterno, la mia fiducia fin dalla mia fanciullezza.

⁵CXar Vi estas mia espero, ho mia Sinjoro; La Eternulo estas mia fido de post mia juneco.

⁶Tu sei stato il mio sostegno fin dal seno materno, sei tu che m’hai tratto dalle viscere di mia madre; tu sei del continuo l’oggetto della mia lode.

⁶Vin mi fidis de la embrieco, De la ventro de mia patrino Vi estas mia protektanto; Vin mi cxiam gloros.

⁷Io son per molti come un prodigio, ma tu sei il mio forte ricetto.

⁷Mirindajxo mi estis por multaj; Kaj Vi estas mia forta rifugxejo.

⁸Sia la mia bocca ripiena della tua lode, e celebri ogni giorno la tua gloria!

⁸Mia busxo estas plena de glorado por Vi, CXiutage de Via majesto.

⁹Non rigettarmi al tempo della vecchiezza, non abbandonarmi quando le mie forze declinano.

⁹Ne forpusxu min en la tempo de maljuneco; Kiam konsumigxos miaj fortoj, tiam ne forlasu min.

¹⁰Perché i miei nemici parlan di me, e quelli che spiano l’anima mia cospirano assieme,

¹⁰CXar miaj malamikoj parolas pri mi, Kaj tiuj, kiuj insidas kontraux mia animo, konsiligxas inter si,

¹¹dicendo: Iddio l’ha abbandonato; inseguitelo e prendetelo, perché non c’è alcuno che lo liberi.

¹¹Dirante:Dio lin forlasis; Persekutu kaj kaptu lin, cxar neniu lin savos.

¹²O Dio, non allontanarti da me, mio Dio, affrettati in mio aiuto!

¹²Ho Dio, ne malproksimigxu de mi; Ho mia Dio, rapidu, por helpi min.

¹³Sian confusi, siano consumati gli avversari dell’anima mia, sian coperti d’onta e di vituperio quelli che cercano il mio male!

¹³Estu hontigitaj kaj malaperu la persekutantoj de mia animo; De honto kaj malhonoro estu kovritaj tiuj, kiuj deziras al mi malbonon.

¹⁴Ma io spererò del continuo, e a tutte le tue lodi ne aggiungerò delle altre.

¹⁴Kaj mi cxiam fidos Kaj cxiam pligrandigos Vian gloron.

¹⁵La mia bocca racconterà tuttodì la tua giustizia e le tue liberazioni, perché non ne conosco il numero.

¹⁵Mia busxo rakontos Vian justecon, CXiutage Vian helpon, CXar mi ne povus cxion elkalkuli.

¹⁶Io mi farò innanzi a dir de’ potenti atti del Signore, dell’Eterno; ricorderò la tua giustizia, la tua soltanto.

¹⁶Mi gloros la fortojn de mia Sinjoro, la Eternulo; Mi rakontos nur Vian justecon.

¹⁷O Dio, tu m’hai ammaestrato dalla mia fanciullezza, ed io, fino ad ora, ho annunziato le tue maraviglie.

¹⁷Ho Dio, Vi instruis min detempe de mia juneco; Kaj gxis nun mi predikas pri Viaj mirakloj.

¹⁸Ed anche quando sia giunto alla vecchiaia ed alla canizie, o Dio, non abbandonarmi, finché non abbia fatto conoscere il tuo braccio a questa generazione, e la tua potenza a quelli che verranno.

¹⁸Ankaux gxis la maljuneco kaj grizeco ne forlasu min, ho Dio, GXis mi rakontos pri Via brako al la estonta generacio, Pri Via forto al cxiuj venontoj.

¹⁹Anche la tua giustizia, o Dio, è eccelsa; tu hai fatto cose grandi; o Dio, chi è pari a te?

¹⁹Via justeco, ho Dio, estas tre alta; En la grandaj faroj, kiujn Vi plenumis, Ho Dio, kiu Vin egalas?

²⁰Tu, che ci hai fatto veder molte e gravi distrette, ci darai di nuovo la vita e ci trarrai di nuovo dagli abissi della terra;

²⁰Vi vidigis al mi grandajn kaj kruelajn suferojn, Sed Vi denove min vivigis, Kaj el la abismoj de la tero Vi denove min eligis.

²¹tu accrescerai la mia grandezza, e ti volgerai di nuovo a me per consolarmi.

²¹Vi pliigas mian grandecon Kaj denove min konsolas.

²²Io altresì ti celebrerò col saltèro, celebrerò la tua verità, o mio Dio! A te salmeggerò con la cetra, o Santo d’Israele!

²²Kaj mi gloros Vin per psaltero por Via fideleco, ho mia Dio; Mi kantos al Vi per harpo, Ho Sanktulo de Izrael!

²³Le mie labbra giubileranno, quando salmeggerò a te e l’anima mia pure, che tu hai riscattata.

²³GXojas miaj lipoj, kiam mi kantas al Vi; Kaj mia animo, kiun Vi savis.

²⁴Anche la mia lingua parlerà tuttodì della tua giustizia, perché sono stati svergognati, sono stati confusi quelli che cercavano il mio male.

²⁴Kaj mia lango cxiutage rakontas Vian justecon; CXar hontigitaj kaj malhonoritaj estas tiuj, kiuj deziras al mi malbonon.