¹Io sono la rosa di Saron, il giglio delle valli.

¹Mi estas la lilio de SXaron, La rozo de la valoj.

²Quale un giglio tra le spine, tale è l’amica mia tra le fanciulle.

²Kiel rozo inter la dornoj, Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.

³Qual è un melo fra gli alberi del bosco, tal è l’amico mio fra i giovani. Io desidero sedermi alla sua ombra, e il suo frutto è dolce al mio palato.

³Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj, Tiel estas mia amato inter la junuloj. Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidigxis; Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.

⁴Egli m’ha condotta nella casa del convito, e l’insegna che spiega su di me è Amore.

⁴Li enkonduku min en vindomon, Kaj lia standardo super mi estu la amo.

⁵Fortificatemi con delle schiacciate d’uva, sostentatemi con de’ pomi, perch’io son malata d’amore.

⁵Plifortigu min per vinberkuko, Refresxigu min per pomsuko; CXar mi estas malsana de amo.

⁶La sua sinistra sia sotto al mio capo, e la sua destra m’abbracci!

⁶Lia maldekstra mano estu sub mia kapo, Lia dekstra cxirkauxprenu min.

⁷O figliuole di Gerusalemme, io vi scongiuro per le gazzelle, per le cerve dei campi, non svegliate, non svegliate l’amor mio, finch’essa non lo desideri!

⁷Mi jxurligas vin, ho filinoj de Jerusalem, Je la gazeloj aux la cervoj de la kampo: Ne veku nek sendormigu la amatinon, GXis sxi mem volos.

⁸Ecco la voce del mio amico! Eccolo che viene, saltando per i monti, balzando per i colli.

⁸Ho, jen estas la vocxo de mia amato! Ho, jen li venas, Rapidante sur la montoj, saltante sur la altajxoj.

⁹L’amico mio è simile a una gazzella o ad un cerbiatto. Eccolo, egli sta dietro al nostro muro, e guarda per la finestra, lancia occhiate attraverso alle persiane.

⁹Mia amato similas al gazelo aux al cervo. Ho, jen li staras post nia muro, Rigardante tra la fenestro, Sin montrante cxe la krado.

¹⁰Il mio amico parla e mi dice: Lèvati, amica mia, mia bella, e vientene,

¹⁰Mia amato vokas, li parolas al mi: Levigxu, mia amatino, mia belulino, ho venu;

¹¹poiché, ecco, l’inverno è passato, il tempo delle piogge è finito, se n’è andato;

¹¹CXar la vintro jam forpasis, La pluvo pasis kaj malaperis;

¹²i fiori appaion sulla terra, il tempo del cantare è giunto, e la voce della tortora si fa udire nelle nostre contrade.

¹²La floroj jam estas sur la tero; La kantosezono jam alvenis, Kaj la vocxo de la turto jam auxdigxas en nia lando;

¹³Il fico ha messo i suoi ficucci, e le viti fiorite esalano il loro profumo. Lèvati, amica mia, mia bella, e vientene".

¹³La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn, La vinbertrunkoj siajn vinberetojn, Kiuj jam bonodoras. Levigxu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.

¹⁴O mia colomba, che stai nelle fessure delle rocce, nel nascondiglio delle balze, mostrami il tuo viso, fammi udire la tua voce; poiché la tua voce è soave, e il tuo viso è bello.

¹⁴Ho mia kolombino, en la krevajxoj de la roko, en la kasxejo de la rokkrutajxo, Montru al mi vian aspekton, auxdigu al mi vian vocxon; CXar via vocxo estas dolcxa, kaj via aspekto estas bela.

¹⁵Pigliateci le volpi, le volpicine che guastano le vigne, poiché le nostre vigne sono in fiore!

¹⁵Kaptu al ni la sxakalojn, la malgrandajn sxakalojn, La detruantojn de la vinbergxardenoj, Kiam niaj vinbergxardenoj burgxonas.

¹⁶Il mio amico è mio, ed io son sua: di lui, che pastura il gregge fra i gigli.

¹⁶Mia amato apartenas al mi, Kaj mi apartenas al li, Kiu pasxtas inter la rozoj.

¹⁷Prima che spiri l’aura del giorno e che le ombre fuggano, torna, amico mio, come la gazzella od il cerbiatto sui monti che ci separano!

¹⁷GXis la tago malvarmetigxos kaj la ombroj forkuros, Turnu vin, ho amato, similigxu al gazelo aux al cervo Sur la montoj de aromajxoj.