¹Le mosche morte fanno puzzare e imputridire l’olio del profumiere; un po’ di follia guasta il pregio della sapienza e della gloria.

¹Dauðar flugur valda ódaun með því að hleypa ólgu í olíu smyrslarans. Ofurlítill aulaskapur er þyngri á metunum heldur en viska, heldur en sómi.

²Il savio ha il cuore alla sua destra, ma lo stolto l’ha alla sua sinistra.

²Hjarta viturs manns stefnir á heillabraut, en hjarta heimskingjans leiðir hann í ógæfu.

³Anche quando lo stolto va per la via, il senno gli manca e mostra a tutti ch’è uno stolto.

³Og þegar aulinn er kominn út á veginn, brestur og á vitið, og hann segir við hvern mann, að hann sé auli.

⁴Se il sovrano sale in ira contro di te, non lasciare il tuo posto; perché la dolcezza previene grandi peccati.

⁴Ef reiði drottnarans rís í gegn þér, þá yfirgef ekki stöðu þína, því að stilling afstýrir stórum glappaskotum.

⁵C’è un male che ho veduto sotto il sole, un errore che procede da chi governa:

⁵Til er böl, sem ég hefi séð undir sólinni, nokkurs konar yfirsjón af hálfu valdhafans:

⁶che, cioè la stoltezza occupa posti altissimi, e i ricchi seggono in luoghi bassi.

⁶Heimskan er sett í háu stöðurnar, en göfugmennin sitja í niðurlægingu.

⁷Ho veduto degli schiavi a cavallo, e de’ principi camminare a piedi come degli schiavi.

⁷Ég sá þræla ríðandi hestum og höfðingja fótgangandi eins og þræla.

⁸Chi scava una fossa vi cadrà dentro, e chi demolisce un muro sarà morso dalla serpe.

⁸Sá sem grefur gröf, getur fallið í hana, og þann sem rífur niður vegg, getur höggormur bitið.

⁹Chi smuove le pietre ne rimarrà contuso, e chi spacca le legna corre un pericolo.

⁹Sá sem sprengir steina, getur meitt sig á þeim, sá sem klýfur við, getur með því stofnað sér í hættu.

¹⁰Se il ferro perde il taglio e uno non l’arrota, bisogna che raddoppi la forza; ma la sapienza ha il vantaggio di sempre riuscire.

¹⁰Ef öxin er orðin sljó og eggin er ekki brýnd, þá verður maðurinn að neyta því meiri orku. Það er ávinningur að undirbúa sérhvað með hagsýni.

¹¹Se il serpente morde prima d’essere incantato, l’incantatore diventa inutile.

¹¹Ef höggormurinn bítur, af því að særingar hafa verið vanræktar, þá kemur særingamaðurinn að engu liði.

¹²Le parole della bocca del savio son piene di grazia; ma le labbra dello stolto son causa della sua rovina.

¹²Orð af munni viturs manns eru yndisleg, en varir heimskingjans vinna honum tjón.

¹³Il principio delle parole della sua bocca è stoltezza, e la fine del suo dire è malvagia pazzia.

¹³Fyrstu orðin fram úr honum eru heimska, og endir ræðu hans er ill flónska.

¹⁴Lo stolto moltiplica le parole; eppure l’uomo non sa quel che gli avverrà; e chi gli dirà quel che succederà dopo di lui?

¹⁴Heimskinginn talar mörg orð. Og þó veit maðurinn ekki, hvað verða muni. Og hvað verða muni eftir hans dag _ hver segir honum það?

¹⁵La fatica dello stolto lo stanca, perch’egli non sa neppur la via della città.

¹⁵Amstur heimskingjans þreytir hann, hann ratar ekki veginn inn í borgina.

¹⁶Guai a te, o paese, il cui re è un fanciullo, e i cui principi mangiano fin dal mattino!

¹⁶Vei þér, land, sem hefir dreng að konungi og höfðingjar þínir setjast að áti að morgni dags!

¹⁷Beato te, o paese, il cui re è di nobile lignaggio, ed i cui principi si mettono a tavola al tempo convenevole, per ristorare le forze e non per ubriacarsi!

¹⁷Sælt ert þú, land, sem hefir eðalborinn mann að konungi og höfðingjar þínir eta á réttum tíma, sér til styrkingar, en ekki til þess að verða drukknir.

¹⁸Per la pigrizia sprofonda il soffitto; per la rilassatezza delle mani piove in casa.

¹⁸Fyrir leti síga bjálkarnir niður, og vegna iðjulausra handa lekur húsið.

¹⁹Il convito è fatto per gioire, il vino rende gaia la vita, e il danaro risponde a tutto.

¹⁹Til gleðskapar búa menn máltíðir, og vín gjörir lífið skemmtilegt og peningarnir veita allt.Formæl ekki konunginum, jafnvel ekki í huga þínum, og formæl ekki ríkum manni í svefnherbergjum þínum, því að fuglar loftsins kynnu að bera burt hljóðið og hinir vængjuðu að hafa orðin eftir.

²⁰Non maledire il re, neppur col pensiero; e non maledire il ricco nella camera ove tu dormi; poiché un uccello del cielo potrebbe spargerne la voce, e un messaggero alato pubblicare la cosa.

²⁰Formæl ekki konunginum, jafnvel ekki í huga þínum, og formæl ekki ríkum manni í svefnherbergjum þínum, því að fuglar loftsins kynnu að bera burt hljóðið og hinir vængjuðu að hafa orðin eftir.