1Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!
1Minnstu þess, Drottinn, hvað yfir oss hefir gengið, lít þú á og sjá háðung vora.
2La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.
2Arfleifð vor er komin í hendur annarra, hús vor í hendur útlendinga.
3Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.
3Vér erum orðnir munaðarleysingjar, föðurlausir, mæður vorar orðnar sem ekkjur.
4Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.
4Vatnið sem vér drekkum, verðum vér að kaupa, viðinn fáum vér aðeins gegn borgun.
5Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.
5Ofsækjendur vorir sitja á hálsi vorum, þótt vér séum þreyttir, fáum vér enga hvíld.
6Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.
6Til Egyptalands réttum vér út höndina, til Assýríu, til þess að seðjast af mat.
7I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.
7Feður vorir syndguðu, þeir eru eigi framar til, og vér berum misgjörð þeirra.
8Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.
8Þrælar drottna yfir oss, enginn hrífur oss úr höndum þeirra.
9Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.
9Með lífsháska sækjum vér matbjörg vora í eyðimörkinni, þar sem sverðið vofir yfir oss.
10La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.
10Hörund vort er orðið svart eins og ofn af hungurbruna.
11Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.
11Konur hafa þeir svívirt í Síon, meyjar í Júda-borgum.
12I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.
12Höfðingja hengdu þeir, öldungnum sýndu þeir enga virðingu.
13I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.
13Æskumennirnir urðu að þræla við kvörnina, og sveinarnir duttu undir viðarbyrðunum.
14I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.
14Öldungarnir eru horfnir úr borgarhliðunum, æskumennirnir frá strengleikum.
15La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.
15Fögnuður hjarta vors er þrotinn, gleðidans vor snúinn í sorg.
16La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!
16Kórónan er fallin af höfði voru, vei oss, því að vér höfum syndgað.
17Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:
17Af því er hjarta vort sjúkt orðið, vegna þess eru augu vor döpur,
18perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.
18vegna Síonarfjalls, sem er í eyði og refir nú hlaupa um.
19Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.
19Þú, Drottinn, ríkir að eilífu, þitt hásæti stendur frá kyni til kyns.
20Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?
20Hví vilt þú gleyma oss eilíflega, yfirgefa oss um langan aldur?Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
21Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!
21Snú þú oss til þín, Drottinn, þá snúum vér við, lát þú daga vora aftur verða eins og forðum!
22Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!