1Là presso i fiumi di Babilonia, sedevamo ed anche piangevamo ricordandoci di Sion.
1¶ I te taha o nga wai o Papurona, noho ana tatou i reira, ae, tangi ana tatou, ia tatou i mahara ai ki Hiona.
2Ai salici delle sponde avevamo appese le nostre cetre.
2Whakairia ake e tatou a tatou hapa ki runga ki nga wirou i waenganui o reira.
3Poiché là quelli che ci avevan menati in cattività ci chiedevano dei canti, quelli che ci predavano, delle canzoni d’allegrezza, dicendo: Cantateci delle canzoni di Sion!
3No te mea i tono i reira te hunga nana tatou i herehere ki etahi waiata i a tatou, me te hunga nana tatou i tukino i tono mai he hari i a tatou, i mea mai, Waiatatia mai ki a matou tetahi o nga waiate o Hiona.
4Come potremmo noi cantare le canzoni dell’Eterno in terra straniera?
4Me pehea matou ka waiata ai i te waiata a Ihowa i te whenua tauhou?
5Se io ti dimentico, o Gerusalemme, dimentichi la mia destra le sue funzioni,
5Ki te wareware ahau ki a koe, e Hiruharama, kia wareware toku ringa matau ki tana mahi.
6resti la mia lingua attaccata al palato se io non mi ricordo di te, se non metto Gerusalemme al disopra d’ogni mia allegrezza.
6Ki te kore ahau e mahara ki a koe, kia piri toku arero ki toku ngao; ki te kore ahau e whakanui i Hiruharama ki runga ake i taku mea i tino hari ai.
7Ricordati, o Eterno, dei figliuoli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme dicevano: Spianatela, spianatela, fin dalle fondamenta!
7¶ E Ihowa, maharatia nga tama a Eroma i te ra o Hiruharama; ta ratou meatanga, Whakahoroa, whakahoroa, a taea rawatia ano tona turanga.
8O figliuola di Babilonia, che devi esser distrutta, beati chi ti darà la retribuzione del male che ci hai fatto!
8E te tamahine o Papurona, meake nei whakangaromia, ka hari te tangata e utua ai koe mo tau i mea ai ki a matou.
9Beato chi piglierà i tuoi piccoli bambini e li sbatterà contro la roccia!
9Ka hari te tangata e hopu ana, e ta ana i au mea nohinohi ki runga ki te kohatu.