¹Or Pietro e Giovanni salivano al tempio per la preghiera dell’ora nona.

¹РӮЗЕ дар соати нӯҳуми вақги ибодат Петрус ва Юҳанно ба маъбад мерафтанд.

²E si portava un certo uomo, zoppo fin dalla nascita, che ogni giorno deponevano alla porta del tempio detta "Bella", per chieder l’elemosina a coloro che entravano nel tempio.

²Марди ланги модарзоде буд, ки ҳар рӯз ӯро бардошта оварда, назди он дарвозаи маъбад, ки Ҷамил ном донп, мегузоштанд, то аз касоне ки ба маъбад меомаданд, садақа бигирад;

³Costui, veduto Pietro e Giovanni che stavan per entrare nel tempio, domandò loro l’elemosina.

³Вақте ки ӯ Петрус ва Юҳанноро назди даромадгоҳи маъбад дид, аз онҳо садақа пурсид.

⁴E Pietro, con Giovanni, fissando gli occhi su lui, disse: Guarda noi!

⁴Петрус, ки бо Юҳанно буд, ба ӯ синчакунон нигарисТа, гуфт: «Ба мо нигоҳ кун».

⁵Ed egli li guardava intentamente, aspettando di ricever qualcosa da loro.

⁵Ӯ ба онҳо назар дӯхт ба умеди он ки аз онҳо чизе бигирад.

⁶Ma Pietro disse: Dell’argento e dell’oro io non ne ho; ma quello che ho, te lo do: Nel nome di Gesù Cristo il Nazareno, cammina!

⁶Аммо Петрус гуфт: «Ман нуқра ва тилло надорам; лекин он чи дорам, ба ту медиҳам: ба исми Исои Масеҳи Носирӣ барҳезу роҳ рав».

⁷E presolo per la man destra, lo sollevò; e in quell’istante le piante e le caviglie de’ piedi gli si raffermarono.

⁷Аз дасти росташ гирифта, ӯро ба по ҳезонд; баногоҳ пойҳо ва шитолингҳои ӯ қувват гирифт,

⁸E d’un salto si rizzò in piè e cominciò a camminare; ed entrò con loro nel tempio, camminando, e saltando, e lodando Iddio.

⁸Ва аз ҷои ҳуд ҷаста ҳеста, ба роҳравй даромад ва роҳравону ҷастухезкунон ва Худоро ҳамдгӯён хамроҳи онҳо вориди маъбад шуд.

⁹E tutto il popolo lo vide che camminava e lodava Iddio;

⁹Тамоми мардум ӯро роҳравон ва Худоро ҳамдгӯён Диданд

¹⁰e lo riconoscevano per quello che sedeva a chieder l’elemosina alla porta "Bella" del tempio; e furono ripieni di sbigottimento e di stupore per quel che gli era avvenuto.

¹⁰Ва уро шинохтанд, ки ҳамон касест, ки назди дарвозаи Ҷамили маъбад нишаста, садақа мепурсид, ва аз он чи ба ӯ рӯй дода буд, дар даҳшат ва дар хайрат афтоданд.

¹¹E mentre colui teneva stretti a sé Pietro e Giovanni, tutto il popolo, attonito, accorse a loro al portico detto di Salomone.

¹¹Азбаски ӯ ба Петрус ва Юҳанно часпида буд, тамоми мардум дар равоқи Сулаймон бо ҳайрат сӯи онҳо шитофтанд.

¹²E Pietro, veduto ciò, parlò al popolo, dicendo: Uomini israeliti, perché vi maravigliate di questo? O perché fissate gli occhi su noi, come se per la nostra propria potenza o pietà avessimo fatto camminar quest’uomo?

¹²Петрус, чун дид, ба он ҷамоат рӯ оварда, гуфт: «Эй мардони Исроил! Чаро аз дидани ин дар ҳайрат афтодаед ва чаро ба мо чашм дӯҳтаед, гӯё ки мо бо кувват ё парҳезгории худ сабаби роҳ рафтани ин шахс шуда бошем?

¹³L’Iddio d’Abramo, d’Isacco e di Giacobbe, l’Iddio de’ nostri padri ha glorificato il suo Servitore Gesù, che voi metteste in man di Pilato e rinnegaste dinanzi a lui, mentre egli avea giudicato di doverlo liberare.

¹³сХудои Иброҳим ва Исҳоқ ва Яъқуб, Худои падарони мо» Писари Худ Исоро ҷалолат бахшид. Шумо Ӯро таслим кардед ва дар ҳузури Пилотус, ки меҳост Ӯро озод кунад, Ӯро рад намудед;

¹⁴Ma voi rinnegaste il Santo ed il Giusto, e chiedeste che vi fosse concesso un omicida;

¹⁴«Лекин шумо Қуддус ва Одилро рад намуда» хоҳиш кардед, ки як шахси одамкуш барои шумо озод карда шавад,

¹⁵e uccideste il Principe della vita, che Dio ha risuscitato dai morti; del che noi siamo testimoni.

¹⁵«Вале Сарвари ҳаётро куштед, вале Худо Ӯро аз мурдагон эҳьё кард, ва мо шоҳидони он ҳастем.

¹⁶E per la fede nel suo nome, il suo nome ha raffermato quest’uomo che vedete e conoscete; ed è la fede che si ha per mezzo di lui, che gli ha dato questa perfetta guarigione in presenza di voi tutti.

¹⁶«Ба хотири имон ба исми Ӯ ин шаҳсе ки мебинед ва мешиносед, кувват ёфтааст, бале, исми Ӯ ва имоне ки дар мо аз Ӯст, дар ҳузури ҳамаи шумо ба вай ин шифоро баҳшидааст.

¹⁷Ed ora, fratelli, io so che lo faceste per ignoranza, al pari dei vostri rettori.

¹⁷«Лекин, эй бародарон, медонам, ки шумо, мисли сардорони худ, ин корро аз рӯи нодонӣ кардаед;

¹⁸Ma quello che Dio avea preannunziato per bocca di tutti i profeti, cioè, che il suo Cristo soffrirebbe, Egli l’ha adempiuto in questa maniera.

¹⁸«Аммо Худо он чиро, ки бо забони тамоми аябиёяш пешакӣ гуфта буд, ки Масеҳ бояд азобу укубат кашад, ҳамин тавр анҷом дод.

¹⁹Ravvedetevi dunque e convertitevi, onde i vostri peccati siano cancellati,

¹⁹«Пас, тавба кунед ва руҷӯъ намоед, то ки гуноҳҳои пгумо маҳв гардад,

²⁰affinché vengano dalla presenza del Signore dei tempi di refrigerio e ch’Egli vi mandi il Cristo che v’è stato destinato,

²⁰«Ва айёми фароғат аз ҳузури Худованд фаро расад, ва Ӯ Исои Масеҳро, ки бароятон аз аввал баргузида буд, бифиристад,

²¹cioè Gesù, che il cielo deve tenere accolto fino ai tempi della restaurazione di tutte le cose; tempi dei quali Iddio parlò per bocca dei suoi santi profeti che sono stati fin dal principio.

²¹«То замони таҷдид кардани ҳама чиз мутобики он чи Худо бо забони анбиёи муқаддаси Худ аз азал гуфтааст, мебоист осмон Ӯро қабул мекард.

²²Mosè, infatti, disse: Il Signore Iddio vi susciterà di fra i vostri fratelli un profeta come me; ascoltatelo in tutte le cose che vi dirà.

²²«Чунончи, Мусо ба падарони мо гуфта буд: "Худованд Худои шумо Пайғамбаре мисли ман барои шумо аз миёни бародарони шумо ба миён хоҳад овард; бояд ба он чи Ӯ ба шумо мегӯяд, гӯш диҳед,

²³E avverrà che ogni anima la quale non avrà ascoltato codesto profeta, sarà del tutto distrutta di fra il popolo.

²³"Ва ҳар кӣ ба суханони Он Пайғамбар гӯш надиҳад, бояд аз байни қавми худ решакан шавад".

²⁴E tutti i profeti, da Samuele in poi, quanti hanno parlato, hanno anch’essi annunziato questi giorni.

²⁴«Ҳамчунин тамоми анбиё, аз Самуил гирифта то онҳое ки баъд аз ӯ нубувват кардаанд, ҳамаашон ин айёмро пешгӯӣ кардаанд.

²⁵Voi siete i figliuoli de’ profeti e del patto che Dio fece coi vostri padri, dicendo ad Abramo: E nella tua progenie tutte le nazioni della terra saranno benedette.

²⁵«Шумо фарзандони он анбиё ҳастед ва дар он аҳде ки Худо бо падарони мо баст, насибе доред, чунон ки Ӯ ба Иброҳим гуфтааст: "Ҳамаи қабилаҳои рӯи замин дар насли ту баракат хоҳанд хост".

²⁶A voi per i primi Iddio, dopo aver suscitato il suo Servitore, l’ha mandato per benedirvi, convertendo ciascun di voi dalle sue malvagità.

²⁶«Худо Писари Худ Исоро муваккал карда, аввал назди шумо фиристод, то ки Ӯ ҳар якеро аз роҳҳои шароратомези шумо баргардонида, шуморо баракат диҳад».