¹In verità, in verità io vi dico che chi non entra per la porta nell’ovile delle pecore, ma vi sale da un’altra parte, esso è un ladro e un brigante.

¹«БА РОСТЙ, ба ростй ба шумо мегӯям: ҳар кй ба оғили гӯсфанд аз дар надарояд, балки аз роҳи дигар дохил шавад, вай дузд ва роҳзан аст;

²Ma colui che entra per la porta è pastore delle pecore.

²«Лекин ҳар кӣ аз дар дарояд, вай чӯпони гӯсфандон аст:

³A lui apre il portinaio, e le pecore ascoltano la sua voce, ed egli chiama le proprie pecore per nome e le mena fuori.

³«Дарбон дарро барои вай мекушояд, гӯсфандон ба овози вай гӯш медиҳанд, вай гӯсфандони худро ном ба ном мехонад ва берун мебарорад;

⁴Quando ha messo fuori tutte le sue pecore, va innanzi a loro, e le pecore lo seguono, perché conoscono la sua voce.

⁴«Чун гӯсфандони худро баровард, пешопеши онҳо меравад; ва гӯсфандон аз акиби вай мераванд, чунки овозашро мешиносанд;

⁵Ma un estraneo non lo seguiranno; anzi, fuggiranno via da lui perché non conoscono la voce degli estranei.

⁵«Лекин аз ақиби каси бегона намераванд, балки аз вай мегурезанд, чунки овози бегонаро намешиносанд».

⁶Questa similitudine disse loro Gesù; ma essi non capirono di che cosa parlasse loro.

⁶Ҳамин масалро Исо ба онҳо гуфт. Лекин онҳо нафаҳмиданд, ки Ӯ ба онҳо чй гуфт.

⁷Onde Gesù di nuovo disse loro: In verità, in verità vi dico: Io sono la porta delle pecore.

⁷Боз Исо ба онҳо гуфт: «Ба ростй, ба ростӣ ба шумо мегӯям: Ман барои гӯсфандон дар ҳастам.

⁸Tutti quelli che son venuti prima di me, sono stati ladri e briganti; ma le pecore non li hanno ascoltati.

⁸«Ҳамаи касоне ки пеш аз Ман омаданд, дузд ва рСҲзан ҳастанд; лекин гӯсфавдон ба овози онҳо гӯш надоданд.

⁹Io son la porta; se uno entra per me, sarà salvato, ed entrerà ed uscirà, e troverà pastura.

⁹«Ман дар хастам: ҳар кӣ ба василаи Ман дохил шавад, наҷот меёбад, ва ба дарун ва берун меравад, ва чарогоҳ пайдо мекунад.

¹⁰Il ladro non viene se non per rubare e ammazzare e distruggere; io son venuto perché abbian la vita e l’abbiano ad esuberanza.

¹⁰«Дузд меояд, то ки бидуздад, бикушад ва талаф кунад; Ман омадаам, то ки онҳо ҳаёт ёбанд ва онро ба фаровонй дошта бошанд.

¹¹Io sono il buon pastore; il buon pastore mette la sua vita per le pecore.

¹¹«Ман чӯпони некам: чӯпони нек ҷони худро барои гусфандон фидо мекунад;

¹²Il mercenario, che non è pastore, a cui non appartengono le pecore, vede venire il lupo, abbandona le pecore e si dà alla fuga, e il lupo le rapisce e disperde.

¹²«Лекин муздуре ки чӯпон нест, ва гусфандон аз они худаш нестанд, чун бубинад, ки гург меояд, гӯсфандонро монда мегурезад, ва гург гӯсфандонро мегирад ва пароканда мекунад;

¹³Il mercenario si dà alla fuga perché è mercenario e non si cura delle pecore.

¹³«Муздур мегурезад, чунки муздур аст, ва ғами гӯсфандонро намехӯрад.

¹⁴Io sono il buon pastore, e conosco le mie, e le mie mi conoscono,

¹⁴«Ман чӯпони некам, ва мансубони Худро мешиносам, ва мансубонам Маро мешиносанд:

¹⁵come il Padre mi conosce ed io conosco il Padre; e metto la mia vita per le pecore.

¹⁵«Чунон ки Падар Маро мешиносад, Ман ҳам Падарро мешиносам, ва ҷони Худро барои гӯсфандон фидо мекунам.

¹⁶Ho anche delle altre pecore, che non son di quest’ovile; anche quelle io devo raccogliere, ed esse ascolteranno la mia voce, e vi sarà un solo gregge, un solo pastore.

¹⁶«Ман гӯсфандони дигар низ дорам, ки аз ин оғил нестанд, ва онҳоро низ бояд оварам: онҳо низ овози Маро хоҳанд шунид, ва як рамаю як чӯпон хоҳанд шуд.

¹⁷Per questo mi ama il Padre; perché io depongo la mia vita, per ripigliarla poi.

¹⁷«Аз ин сабаб Падар Маро дӯст медорад, ки Ман ҷони Худро фидо мекунам, то ки онро боз ёбам;

¹⁸Nessuno me la toglie, ma la depongo da me. Io ho podestà di deporla e ho podestà di ripigliarla. Quest’ordine ho ricevuto dal Padre mio.

¹⁸«Ҳеҷ кас онро аз Ман намегирад, балки Худи Ман онро фидо мекунам: кудраг дорам, ки онро фидо кунам, ва қудрат дорам, ки онро боз ёбам; ин хукмро аз Падари Худ гирифтаам».

¹⁹Nacque di nuovo un dissenso fra i Giudei a motivo di queste parole.

¹⁹Ба сабаби ин суҳанон боз дар байни яҳудиён ихтилоф афтод.

²⁰E molti di loro dicevano: Egli ha un demonio ed è fuori di sé; perché l’ascoltate?

²⁰Бисьёре аз онҳо гуфтанд: «Ӯ дев дорад ва девона ает; чаро ба суханонаш гӯш медиҳед?»

²¹Altri dicevano: Queste non son parole di un indemoniato. Può un demonio aprir gli occhi a’ ciechi?

²¹Дигарон гуфтанд: «Ин суханони девона нест; оё дев метавонад чашми кӯронро воз кунад?»

²²In quel tempo ebbe luogo in Gerusalemme la festa della Dedicazione. Era d’inverno,

²²Дар Ерусалимидитаҷдидбарпошуд,вазимистон буд.

²³e Gesù passeggiava nel tempio, sotto il portico di Salomone.

²³Ва Исо дар маъбад, дар равоқи Сулаймон мегашт.

²⁴I Giudei dunque gli si fecero attorno e gli dissero: fino a quando terrai sospeso l’animo nostro? Se tu sei il Cristo, diccelo apertamente.

²⁴Яҳудиён гирди Ӯро гирифта, ба Ӯ гуфтанд: «То кай моро дар тардид мегузорй? Агар Ту Масеҳ бошӣ, ошкоро бигӯ».

²⁵Gesù rispose loro: Ve l’ho detto, e non lo credete; le opere che fo nel nome del Padre mio, son quelle che testimoniano di me;

²⁵Исо ба онҳо чавоб дод: «Ман ба шумо гуфтам, ва имон наовардец; аъмоле ки Ман баисми Падари Худ ба чо меоварам, бар Ман шаҳодат медиҳад;

²⁶ma voi non credete, perché non siete delle mie pecore.

²⁶«Лекин шумо имон намеоваред, зеро ки аз гӯсфандони Ман нестед, чунон ки ба шумо гуфтам;

²⁷Le mie pecore ascoltano la mia voce, e io le conosco, ed esse mi seguono;

²⁷«Гӯсфандони Ман ба овози Ман гӯш медиҳанд, ва Ман онҳоро мешиносам, ва онҳо Маро пайравӣ мекунанд,

²⁸e io do loro la vita eterna, e non periranno mai, e nessuno le rapirà dalla mia mano.

²⁸«Ва Ман ба онҳо ҳаёти ҷовидонӣ мебахшам, ва онҳо то абад талаф нахоҳанд шуд, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Ман кашида гирад;

²⁹Il Padre mio che me le ha date è più grande di tutti; e nessuno può rapirle di mano al Padre.

²⁹«Падаре ки онҳоро ба Ман дод, аз ҳама бузургтар аст, ва ҳеҷ кас наметавонад онҳоро аз дасти Падари Ман кашида гирад:

³⁰Io ed il Padre siamo uno.

³⁰«Ман ва Падар як ҳастем».

³¹I Giudei presero di nuovo delle pietre per lapidarlo.

³¹Боз яхудиён санг бардоштанд, то ки Ӯро сангсор кунанд.

³²Gesù disse loro: Molte buone opere v’ho mostrate da parte del Padre mio; per quale di queste opere mi lapidate voi?

³²Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Аз ҷониби Падари Худ ба шумо бисьёр аъмоли нек нишон додаам; аз барои кадоми онҳо Маро сангсор мекунед?»

³³I Giudei gli risposero: Non ti lapidiamo per una buona opera, ma per bestemmia; e perché tu, che sei uomo, ti fai Dio.

³³Яҳудиён дар ҷавоби Ӯ гуфтанд: «Туро барои амали нек сангсор намекунем, балки барои куфр, зеро Ту, ки одам ҳастй, Худро Худо мехонй».

³⁴Gesù rispose loro: Non è egli scritto nella vostra legge: Io ho detto: Voi siete dèi?

³⁴Исо ба онҳо ҷавоб дод: «Оё дар шариати шумо навишта нашудааст: "Ман гуфтам: шумо худоен ҳастед"?

³⁵Se chiama dèi coloro a’ quali la parola di Dio è stata diretta (e la Scrittura non può essere annullata),

³⁵«Агар онҳоеро, ки каломи Худо сӯяшон нозил шуд, худоен хондааст, ва Навишта наметавонад ботил шавад, -

³⁶come mai dite voi a colui che il Padre ha santificato e mandato nel mondo, che bestemmia, perché ho detto: Son Figliuolo di Dio?

³⁶«Пас ба Касе ки Падар Ӯро тақдис карда, ба ҷаҳон фиристод, чӣ тавр шумо мегӯед, ки: "Куфр мегӯӣ", чунки гуфтаам: "Писари Худо ҳастам"?

³⁷Se non faccio le opere del Padre mio, non mi credete;

³⁷«Агар аъмоли Падари Худро ба ҷо намеоварам, ба Ман имон наоваред;

³⁸ma se le faccio, anche se non credete a me, credete alle opere, affinché sappiate e riconosciate che il Padre è in me e che io sono nel padre.

³⁸«Ва агар ба ҷо меоварам, ҳарчанд шумо ба Ман имон намеоваред, пас ба аъмол имон оваред, то бидонед ва бовар кунед, ки Падар дар Ман аст, ва Ман дар Ӯ».

³⁹Essi cercavan di nuovo di pigliarlo; ma egli sfuggì loro dalle mani.

³⁹Он гоҳ бори дигар хостанд Ӯро дастгир кунанд; лекин Ӯаз дасташон раҳо шуд.

⁴⁰E Gesù se ne andò di nuovo al di là del Giordano, nel luogo dove Giovanni da principio stava battezzando; e quivi dimorò.

⁴⁰Ва боз ба он тарафи Ӯрдун, ба ҳамон ҷое ки пештар Яҳьё таъмид медод, рафт ва дар он ҷо монд.

⁴¹E molti vennero a lui, e dicevano: Giovanni, è vero, non fece alcun miracolo; ma tutto quello che Giovanni disse di quest’uomo, era vero.

⁴¹Ва бисьёр касон назди Ӯ омаданд ва гуфтанд: «Яҳьё ҳеҷ мӯъҷизае иишон надод; лекин ҳар он чи Яҳьё дар бораи Ин Шахс гуфт, рост буд».

⁴²E quivi molti credettero in lui.

⁴²Ва бисьёр касон дар он ҷо ба Ӯ имон оварданд.