¹Tre giorni dopo, si fecero delle nozze in Cana di Galilea, e c’era la madre di Gesù.

¹ДАР рӯзи сеюм дар Қонои Ҷалил тӯи арӯсӣ буд, ва модари Исо дар он ҷо буд.

²E Gesù pure fu invitato co’ suoi discepoli alle nozze.

²Исо ва шогирдонашро низ ба тӯй даъват карда буданд.

³E venuto a mancare il vino, la madre di Gesù gli disse: Non han più vino.

³Чун шароб камӣ кард, модари Исо ба Ӯ гуфт: «Шароб надоранд».

⁴E Gesù le disse: Che v’è fra me e te, o donna? L’ora mia non è ancora venuta.

⁴Исо ба вай гуфт: «Туро бо Ман чй кор аст, эй зан? Соати Ман ҳанӯз нарасидааст».

⁵Sua madre disse ai servitori: Fate tutto quel che vi dirà.

⁵Модараш ба хизматгорон гуфт: «Ҳар чи Ӯ ба шумо гӯяд, ба ҷо оваред».

⁶Or c’erano quivi sei pile di pietra, destinate alla purificazione de’ Giudei, le quali contenevano ciascuna due o tre misure.

⁶Дар он ҷо, мувофиқи оини татҳири яҳудиён, шаш кӯзаи сангин истода буд, ки гунҷоиши ҳар яке ду ё се бат буд.

⁷Gesù disse loro: Empite d’acqua le pile. Ed essi le empirono fino all’orlo.

⁷Исо ба онҳо гуфт: «Зарфҳоро аз об пур кунед». Ва онҳоро лабрез карданд.

⁸Poi disse loro: Ora attingete, e portatene al maestro di tavola. Ed essi gliene portarono.

⁸Ва гуфт: «Акнун кашида, ба сардори базм баред». Ва онхо бурданд.

⁹E quando il maestro di tavola ebbe assaggiata l’acqua ch’era diventata vino (or egli non sapea donde venisse, ma ben lo sapeano i servitori che aveano attinto l’acqua), chiamò lo sposo e gli disse:

⁹Чун сардор оби ба шароб мубаддалшударо чашид ва надонист, ки аз куҷост, зеро факат хиэматгороне ки обро кашида буданд, медонистанд, ва сардор домодро хонда,

¹⁰Ognuno serve prima il vin buono; e quando si è bevuto largamente, il men buono; tu, invece, hai serbato il vin buono fino ad ora.

¹⁰Ба вай гуфт: «Ҳар кас аввал шароби хубро медиҳад, ва чун маст шуданд, бадашро меоварад, лекин ту шароби хубро то ҳол нигоҳ доштаӣ».

¹¹Gesù fece questo primo de’ suoi miracoli in Cana di Galilea, e manifestò la sua gloria; e i suoi discepoli credettero in lui.

¹¹Ин ибтидои мӯъҷизоте буд, ки Исо дар Қонои Ҷалил нишон дода, ҷалоли Худро зоҳир кард, ва шогирдонаш ба Ӯ имон оварданд.

¹²Dopo questo, scese a Capernaum, egli con sua madre, co’ suoi fratelli e i suoi discepoli; e stettero quivi non molti giorni.

¹²Пасаз он Ӯ бо модараш, бародаронаш ва шогирдонаш ба Кафарнаҳум омад, ва дар он ҷо айёми каме монданд.

¹³Or la Pasqua de’ Giudei era vicina, e Gesù salì a Gerusalemme.

¹³Ва чун иди фисҳи яҳудиён наздик буд, Исо ба Ерусалим рафт.

¹⁴E trovò nel tempio quelli che vendevano buoi e pecore e colombi, e i cambiamonete seduti.

¹⁴Ва дид, ки дар маъбад фурӯщандагони гову гӯсфанду кабӯтар ва саррофон нишастаанд.

¹⁵E fatta una sferza di cordicelle, scacciò tutti fuori del tempio, pecore e buoi; e sparpagliò il danaro dei cambiamonete, e rovesciò le tavole;

¹⁵Ва тозиёнае аз арғамчин сохта, ҳамаро бо гову гӯсфандон аз маъбад пеш кард, ва тангаҳои саррофонро пошида, мизҳошонро чаппа кард;

¹⁶e a quelli che vendeano i colombi, disse: Portate via di qui queste cose; non fate della casa del Padre mio una casa di mercato.

¹⁶Ва ба кафтарфурӯшон гуфт: «Инҳоро аз ин ҷо гирифта баред ва хонаи Падари Маро хонаи савдогарй насозед».

¹⁷E i suoi discepoli si ricordarono che sta scritto: Lo zelo della tua casa mi consuma.

¹⁷Ва шогирдони Ӯ ба хотир оварданд, ки навишта шудааст: «Рашки хонаи Ту Маро хӯрдааст».

¹⁸I Giudei allora presero a dirgli: Qual segno ci mostri tu che fai queste cose?

¹⁸Он гоҳ яҳудиён ба Ӯ рӯ оварда, гуфтанд: «Ба мо чй аломате нишон медиҳӣ, ки ин корҳоро мекунй?»

¹⁹Gesù rispose loro: Disfate questo tempio, e in tre giorni lo farò risorgere.

¹⁹Исо дар ҷавоби онҳо гуфт: <гИн маъбадро вайрон кунед, ва дар се рӯз Ман онро барпо хоҳам кард».

²⁰Allora i Giudei dissero: Quarantasei anni è durata la fabbrica di questo tempio e tu lo faresti risorgere in tre giorni?

²⁰Яҳудиён гуфтанд: «Ин маъбадро дар зарфи чилу шаш сол бино кардаачд, ва Ту онро дар се рӯэ барпо мекунй?»

²¹Ma egli parlava del tempio del suo corpo.

²¹Лекин Ӯ дар бораи маъбади Бадани Худ сухан мегуфт.

²²Quando dunque fu risorto da’ morti, i suoi discepoli si ricordarono ch’egli avea detto questo; e credettero alla Scrittura e alla parola che Gesù avea detta.

²²Вакте ки Ӯ аз мурдагон эҳьё шуд, шогирдонаш ба хотир оварданд, ки Ӯ инро ба онҳо гуфта буд, ва ба Навиштаҳо ва ба сухане ки Исо гуфта буд, имон оварданд.

²³Mentr’egli era in Gerusalemme alla festa di Pasqua, molti credettero nel suo nome, vedendo i miracoli ch’egli faceva.

²³Ва ҳангоме ки дар иди фисҳ дар Ерусалим буд, бисьёр касон мӯъҷизотеро, ки Ӯ нишон медод, дида, ба исми Ӯ имон оварданд.

²⁴Ma Gesù non si fidava di loro, perché conosceva tutti,

²⁴Лекин Исо ба онҳо эътимод накард, зеро ки ҳамаро мешиноҳт,

²⁵e perché non avea bisogno della testimonianza d’alcuno sull’uomo, poiché egli stesso conosceva quello che era nell’uomo.

²⁵Ва эҳтиёҷ надошт, ки касе дар бораи инсон шаҳодат диҳад, зеро ки он чи дар инсон аст, Худ медонист.